1. Αποφασιστικό - πολύμορφο άνοιγμα σε κάθε κλάδο. Την επαφή των ταξικών δυνάμεων κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας) με νέες, πλατιές μάζες εργατών αλλά και τη στερέωση των δεσμών που ήδη υπάρχουν. Με επιδίωξη τη σταθεροποίηση και εμβάθυνση της δράσης του ταξικού συνδικάτου σε χώρους και κλάδους δουλειάς. Αλλά και των ταξικών δυνάμεων εκεί που είναι μειοψηφία για τράβηγμα εργατών με τη συνεπή γραμμή πάλης. Αυτή η δράση είναι απαραίτητη για τη συνεχή παρέμβαση, για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα του εργάτη. Το στα χέρια πόσων εργατών θα φτάσει το κάλεσμα για να μη λείψει κανείς από τις κάλπες αλλά και η διακήρυξη του συνδυασμού που στηρίζει το ΠΑΜΕ είναι δείκτης για τη δουλειά μας, την απαιτητικότητα, την επιμονή με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται οι αντικειμενικές (π.χ. οι συχνές απολύσεις και οι «ελαστικές» σχέσεις εργασίας δυσκολεύουν τη σταθεροποίηση της σχέσης συνδικάτων - εργαζομένων) και υποκειμενικές (εργοδοτική τρομοκρατία, αυταπάτες που καλλιεργούν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ) δυσκολίες. Για να διαβαστεί η ανακοίνωση, να πυροδοτήσει συζητήσεις, να αναδείξει ερωτήματα, να προβληματίσει και σε συνδυασμό με τη συνολικότερη δράση του συνδικάτου να ενεργοποιήσει, πρέπει να φτάσει στα χέρια όσο το δυνατόν περισσότερων εργατών. Κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί αν μείνει στόχος μόνο της διοίκησης ενός συνδικάτου και δε γίνει επιδίωξη καταρχήν ενός πυρήνα πρωτοπόρων εργατών σε κάθε κλάδο, κάθε χώρο δουλειάς.

2. Πλατιά συζήτηση για τις αιτίες της κρίσης. Τις πραγματικές σε αντιπαράθεση με αυτές που προβάλλουν οι συμβιβασμένες δυνάμεις. Για να αναδειχθούν οι αληθινές αιτίες, να μάθει ο εργατόκοσμος ότι όσες θυσίες κι αν κάνει - όπως του ζητά η εργοδοσία τάχα «μέχρι να περάσει η κρίση» και «για να γλιτώσουμε όλοι μας» (χρησιμοποιώντας πρώτο πρόσωπο και «δένοντας» τη μοίρα του εκμεταλλευόμενου και του εκμεταλλευτή του) - όχι μόνο δε θα σταματήσουν οι κρίσεις, αλλά και η επίθεση που θα δεχτεί στα δικαιώματά του θα είναι ακόμα πιο αμείλικτη. Να στραφεί ο προβληματισμός του εργάτη στην ταξική ουσία της οικονομίας και της ανάπτυξης, δηλαδή στην καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, που είναι ταυτισμένη με τα προβλήματά του. Να πέσει ο σπόρος της κριτικής προσέγγισης κάθε δρόμου ανάπτυξης με ταξικά κριτήρια. Να δημιουργηθούν έστω και μικρά ρήγματα αμφισβήτησης του ευρωμονόδρομου, του δρόμου ενίσχυσης των μονοπωλίων.

3. Ζύμωση με το πλαίσιο και τη γραμμή πάλης του ΠΑΜΕ: Προβολή του ολοκληρωμένου διεκδικητικού πλαισίου που προβάλλει το ΠΑΜΕ, για την άμεση βελτίωση των συνθηκών εργασίας και ζωής των εργαζομένων αλλά και την εξασφάλιση των προϋποθέσεων που θα ανοίξουν το δρόμο για την οριστική ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης. Ανάδειξη της κατάστασης σε κάθε κλάδο, του τρόπου που εκφράζονται τα προβλήματα και εκδηλώνεται η επίθεση του κεφαλαίου, των συνεπειών της πολιτικής ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Είναι κρίσιμο να συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο εργαζόμενοι ότι η ανατροπή δικαιωμάτων και κατακτήσεών τους πάει χέρι - χέρι με την προσαρμογή του προϊόντος της εργασίας τους σε ανάγκες αντίθετες από τις δικές τους. Οτι πρόκειται για τις δυο πλευρές του νομίσματος της «καπιταλιστικής ανάπτυξης». Γι' αυτό και η πάλη για το δικαίωμα στη δουλειά δεν μπορεί να είναι καρποφόρα αν δε γίνει ταυτόχρονα πάλη και για την ανάπτυξη που θα είναι υποταγμένη στα εργατικά συμφέροντα. Ο οικοδόμος δε θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας, αν οι κατασκευές δεν υπαχθούν σε κεντρικό σχεδιασμό για έργα που καθορίζει η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών σε ασφαλείς κατοικίες, νοσοκομεία, σχολεία, κέντρα άθλησης, βιβλιοθήκες κτλ. Ο εργατοτεχνίτης της Ζώνης δε θα διασφαλίσει ποτέ τα απαραίτητα μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας αν η ναυπηγική βιομηχανία δε σχεδιαστεί για να φτιάχνει καράβια με στόχο την ασφάλεια (σε κάθε επίπεδο) εργαζομένων και επιβατών και όχι το μέγιστο δυνατό κέρδος του εφοπλιστή. Κάθε κουβέντα για τις αρχαιρεσίες πρέπει να αναδεικνύει, γιατί ο εργάτης πρέπει να κάνει δική του υπόθεση τη μάχη αυτή, με στόχο να δυναμώσει η φωνή του ΠΑΜΕ. Να φτάσει παντού τι είναι το ΠΑΜΕ, γιατί η ενίσχυσή του δυναμώνει την ελπίδα αλλά και την προοπτική για τον εργάτη. Γι' αυτό και κάθε εργάτης πρέπει να δράσει ολόπλευρα για να θεριέψει το ΠΑΜΕ σε κάθε κλάδο.

4. Ενταση της ιδεολογικοπολιτικής αναμέτρησης με τον αντίπαλο γενικά, με τις δυνάμεις του μέσα στο κίνημα: Αξιοποίηση της πείρας που καθημερινά εμπλουτίζεται και αποκαλύπτει ότι μόνο σε γραμμή σύγκρουσης με την πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια οι εργάτες μπορούν να περισώσουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο - και κυρίως - να διεκδικήσουν ό,τι τους ανήκει: την ικανοποίηση των αναγκών τους, των αναγκών της οικογένειάς τους, τον πλούτο που παράγεται από το δικό τους μόχθο κι ενώ αυξάνεται αμείωτα και μπορεί να δώσει απαντήσεις στα προβλήματά του, αξιοποιείται από τους κεφαλαιοκράτες για νέα κέρδη και χρησιμοποιείται υπονομεύοντας την προκοπή των εργαζομένων, του λαού, συχνά καταστρέφοντας ακόμα και παραγωγικές δυνατότητες και παραγωγικές δυνάμεις με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη. Είτε με αύξηση των ανέργων είτε με το σακάτεμά τους, ακόμη και το θάνατό τους στη δουλειά. Ολοκληρωμένη αντιπαράθεση με τα ιδεολογήματα του «κοινωνικού εταιρισμού». Ξεμπρόστιασμα του κοινωνικού ψευτοδιαλόγου. Να επιστρατευτούν τα συμπεράσματα και τα διδάγματα από κάθε χώρο και κλάδο όπου οι εργάτες σύρθηκαν στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου» υπογράφοντας και νομιμοποιώντας την καταδίκη τους. Η όξυνση της σύγκρουσης με τα ιδεολογήματα που καλλιεργούν οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί υπηρέτες της μεγαλοεργοδοσίας είναι κρίσιμος όρος για τον απεγκλωβισμό των εργατικών μαζών από τις παγίδες που τους στήνουν. Για ν' αποφευχθεί η διοχέτευση της οργής τους σε σχήματα ενσωμάτωσης όπως οι ΜΚΟ (υπάρχουν ήδη προτάσεις για ν' αποκτήσουν τα σωματεία ανάλογο χαρακτήρα), να διαλυθούν αυταπάτες, να πολιτικοποιηθούν οι αγώνες, να ριζοσπαστικοποιηθούν συνειδήσεις σε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Να δυναμώσει η ολόπλευρη παρέμβαση για την ταξική διαφώτιση της εργατικής τάξης, να αντιληφθεί ποιος είναι ο αντίπαλος που έχει απέναντί της και ότι μόνο ταξική μπορεί να είναι η οργάνωση της πάλης.

Η μάχη των αρχαιρεσιών ξεκίνησε ήδη με το βλέμμα στραμμένο στη μάχη των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, την ΕΓΣΕΕ αλλά και τις κλαδικές. Μάχες «δεμένες», η μία αποτελεί συνέχεια της άλλης. Κι οι δυο μαζί εντάσσονται στις μικρές και μεγάλες μάχες που οι εργάτες πρέπει να αξιοποιούν επιδιώκοντας βήματα ολόπλευρης ταξικής ενίσχυσης των αγώνων τους, σε περιεχόμενο και προσανατολισμό. Είναι σίγουρο ασφαλώς ότι η δράση των συνδικάτων και των ταξικών συνδυασμών ούτε ξεκινά ούτε εξαντλείται στη μάχη των αρχαιρεσιών. Για κάθε όμως ταξικό συνδικάτο, κάθε ταξικό συνδυασμό αυτή η μάχη μπορεί να δώσει νέα ώθηση, να οπλίσει τις γραμμές του με νέα πείρα στην κατεύθυνση ανάδειξης και ενίσχυσης του ΠΑΜΕ ως της δύναμης εκείνης που πρωταγωνιστεί για την ταξική συσπείρωση και οργάνωση των εργαζομένων, με το βλέμμα στραμμένο πολύ πιο πέρα από την εξασφάλιση καλύτερων όρων πώλησης της εργατικής δύναμης.