Περατζάδα από χώρα σε χώρα και κυνήγι πιστωτικών μονάδων είναι το μέλλον που υπόσχονται στους αποφοίτους των κολεγίων, αλλά και των πανεπιστημίων

Ο πρώτος απόφοιτος του κολεγίου, αφού έκανε δυο χρόνια σπουδές στην Ελλάδα στο ιδιωτικό κολέγιο, πήγε μετά στη Γαλλία, στο πανεπιστήμιο (Paris 13) με το οποίο συνεργάζεται το κολέγιο. Συνέχισε, λοιπόν, τις σπουδές του για ένα χρόνο στο Παρίσι και, μετά, τον τέταρτο χρόνο των σπουδών του πια τον παρακολούθησε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (ΔΠΘ). Στο ΔΠΘ πήγε για ένα χρόνο, εντασσόμενος στο «Εράσμους», το πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών της ΕΕ. Αφού μετά από όλη αυτή τη γύρα, πήρε πτυχίο Νομικής από το γαλλικό πανεπιστήμιο Paris 13 (έχοντας ουσιαστικά φοιτήσει μόνο ένα χρόνο στο Παρίσι), έκανε αίτηση στη Νομική του Πανεπιστημίου Αθήνας προκειμένου να εισαχθεί σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα. Και σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του κολεγιάρχη (απ' όπου ξεκίνησε τις σπουδές ο απόφοιτος): Ο τομέας Δημοσίου Δικαίου του τμήματος Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών αποφάσισε ότι «δεν υπάρχει τυπικό κώλυμα (...) για εγγραφή στο Ελληνογαλλικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών»!

Η δεύτερη περίπτωση αποφοίτου, που περιγράφει ο κολεγιάρχης, έκανε τρία χρόνια σπουδές στην Ελλάδα στο ιδιωτικό κολέγιο, πήγε μετά στη Γαλλία στο Paris 13 και κατά τη διάρκεια αυτού του τέταρτου έτους έκανε αίτηση στο πρόγραμμα ανταλλαγών «Εράσμους», ήρθε στην Ελλάδα ως φοιτήτρια του γαλλικού πανεπιστημίου και παρακολούθησε 8 μαθήματα στη Νομική Αθήνας.

Ετσι θέλει τους φοιτητές η Μπολόνια! Περιπλανώμενους από χώρα σε χώρα κι από ίδρυμα σε ίδρυμα, να μαζεύουν λίγες πιστωτικές μονάδες από δω και λίγες από κει και στο τέλος να παρουσιάζουν ένα άθροισμα μονάδων, μια «σούπα», που θα είναι όμως ισότιμη με το πτυχίο που αποκτήθηκε σε ένα πανεπιστήμιο μετά από ένα ολοκληρωμένο δομημένο πρόγραμμα σπουδών. Η «σούπα» τους είναι η «κινητικότητα» και οι πιστωτικές μονάδες που προωθεί η ΕΕ και, πλέον, από τα παραπάνω παραδείγματα, φαίνεται ότι γίνεται πραγματικότητα και για τη χώρα μας.

Με λίγα λόγια, αναγνώριση των εμπόρων της εκπαίδευσης (βλέπε κολέγια), κατακερματισμός των σπουδών στα δημόσια πανεπιστήμια, υποβάθμιση των πτυχίων στα πανεπιστήμια, έλεγχος του περιεχομένου των σπουδών από τις επιχειρήσεις... κι όλα αυτά με στόχο τη δημιουργία μιας στρατιάς φτηνού, «ευέλικτου» εργατικού δυναμικού, χωρίς δικαιώματα, στο έλεος των εργοδοτών.