Oι πρόσφατες επιτυχίες των εθνικών ομάδων μπάσκετ εφήβων (2η στο παγκόσμιο πρωτάθλημα) και νέων (1η στο αντίστοιχο ευρωπαϊκό) προκαλούν σίγουρα θαυμασμό για τα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ αλλά και προβληματισμό. Προβληματισμό που έχει να κάνει με το αγωνιστικό μέλλον αυτών των παιδιών αφού τα παραδείγματα του παρελθόντος δεν το καθιστούν και ευοίωνο. Κυριότερη αιτία γι' αυτό είναι οι λογικές του επαγγελματικού μπάσκετ που επικρατούν και στην χώρα μας και έχουν να κάνουν με την πρόθεση των επιχειρηματιών για γρήγορη επιτυχία που συνεπάγεται και το αντίστοιχο κέρδος γι' αυτούς.

Οσο και εάν οι υπεύθυνοι του ελληνικού μπάσκετ (Πολιτεία, Ομοσπονδία) έτρεξαν να πανηγυρίσουν δίπλα στους πιτσιρικάδες των εθνικών ομάδων όσο και εάν οι επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες των ομάδων δείχνουν να ασχολούνται σοβαρά μαζί τους, το σίγουρο είναι ότι η υποκρισία περισσεύει. Αλλωστε την στιγμή που έφηβοι και νέοι κατακτούσαν τις επιτυχίες τους, την ίδια ώρα έμπαινε στην τελική της ευθεία η ρύθμιση που πρότεινε πριν λίγες μέρες ο ΕΣΑΚΕ και αφορά την αλλαγή συσχετισμών στους ξένους του πρωταθλήματος. Η πρόταση που είχε κάνει ο Ολυμπιακός προκειμένου η αναλογία 4 κοινοτικοί - 2 μη κοινοτικοί (επί το πλείστον Αμερικανοί) να μετατραπεί σε 3-3, πέρασε ομόφωνα στην λίγκα των ομάδων (ακόμα και ο αιώνιος αντίπαλος Παναθηναϊκός συμφώνησε) και πλέον απομένει η έγκρισή της από την Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης. Η τελευταία όσο και εάν οι υπεύθυνοί της έκαναν και με το παραπάνω δηλώσεις στήριξης των ελληνικών ταλέντων μετά τις επιτυχίες των εθνικών ομάδων, δεν φαίνεται να αλλάζει τα δεδομένα και θα επικυρώσει και τυπικά το νέο μέτρο. Αλλωστε κάποιες ομάδες της Α1, οι λεγόμενες ισχυρές, έχουν ήδη αρχίσει τα πλάνα τους για την απόκτηση τρίτου Αμερικανού. Βλέπετε η μάχη συμφερόντων με στόχο την επιτυχία, δεν μπορεί να περιμένει. Και στον επαγγελματικό αθλητισμό όπου το κέρδος είναι αυτό που καθορίζει τα πάντα, το μέσον για να έρθει αυτό, όπως είναι η ομάδα, θα πρέπει να είναι απόλυτα έτοιμοι έναντι των αντιπάλων-ανταγωνιστών. Αρα καθυστερήσεις δεν επιτρέπονται ούτε περιθώρια υπομονής υπάρχουν.

Βέβαια η αύξηση των ξένων παικτών που εγκυμονεί κινδύνους για τους Ελληνες παίκτες, δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Αντίστοιχης βαρύτητας είναι και το θέμα που αφορά τα οικονομικά των περισσοτέρων ομάδων αφού εάν εξαιρέσει κανείς μια ελίτ τριών-τεσσάρων συλλόγων, οι υπόλοιπες ακροβατούν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Αποτέλεσμα είναι, τις περισσότερες φορές οι παίκτες να είναι αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο είτε αυτό έχει να κάνει με οφειλές στα δεδουλευμένα τους είτε με ζητήματα που αφορούν την ασφάλισή τους. Και κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνάει ότι πέρα από την βιτρίνα μιας ομάδας παικτών που αγωνίζονται στους ισχυρούς συλλόγους, από πίσω υπάρχει μια πλειάδα, που αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα. Η κατάσταση για παράδειγμα στις ομάδες της Α2 όπου πρόσφατα ο ΠΣΑΚ κατέβηκε σε κινητοποιήσεις, είναι χαρακτηριστική για το τι επικρατεί στην άλλη...όψη του φεγγαριού.

Το καμπανάκι του κινδύνου για το μέλλον των Ελλήνων παικτών έχει κρούσει εδώ και καιρό ο Σύνδεσμος των παικτών. Ο ΠΣΑΚ το τελευταίο διάστημα με μια σειρά παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων για διάφορα ζητήματα είτε το οικονομικό είτε το τελευταίο που αφορά την αύξηση των ξένων, προσπαθεί να δείξει την πραγματική εικόνα που επικρατεί στα ελληνικά πρωταθλήματα.

Οσον αφορά την αλλαγή του μέτρου για τους ξένους, ο Σύνδεσμος των παικτών είναι κατηγορηματικός. Αναλυτικά, αποφασίστηκε ότι:

1) Ο ΠΣΑΚ δεν δέχεται την αλλαγή στο καθεστώς των ξένων που αγωνίζονται στην Α1 κατηγορία από την στιγμή που αυτή θα έχει ως συνέπεια την μείωση του χρόνου συμμετοχής των Ελλήνων αθλητών. Την στιγμή που είμαστε ένα βήμα πριν την κατάργηση της απόφασης Μπόσμαν λόγω της αναγκαιότητας ανάπτυξης του εθνικού στοιχείου στον αθλητισμό, είναι αδιανόητο στην Ελλάδα να υιοθετούμε μέτρα εναντίον των Ελλήνων αθλητών. 2) Οι κινήσεις οι οποίες θα γίνουν για την αποφυγή ισχύος του μέτρου αυτού θα αποφασιστούν από τα μέλη του συνδέσμου μας μετά από επικοινωνία μαζί τους.

Την ίδια ώρα όπως επισημαίνουν τα μέλη του Συνδέσμου, παραμένει ρευστή η κατάσταση στα οικονομικά των περισσότερων ομάδων ενώ ζητάνε εγγυήσεις και απειλούν με κινητοποιήσεις.

Το πρόσφατο μέτρο για τη συμμετοχή και τρίτου Αμερικανού παίχτη στην Α1 κατηγορία μπάσκετ των ανδρών δεν μπορούμε να πούμε ότι μας προκάλεσε έκπληξη. Μάλλον φυσιολογικό κρίνεται αν ληφθεί υπόψη ότι όπως κάθε καλοστημένη επιχειρηματική δραστηριότητα έτσι και η «επιχείρηση - μπάσκετ» στην Ελλάδα λειτουργεί με βάση τους κανόνες της «ελεύθερης αγοράς» και του ανταγωνισμού, που προβλέπουν την ελεύθερη διακίνηση προϊόντων με στόχο τα οικονομικά οφέλη. Ετσι επιλέγονται σίγουρα και δοκιμασμένα για το θέαμα και τα κέρδη που θα φέρουν προϊόντα - αθλητές από τις ΗΠΑ, προκειμένου να ικανοποιήσουν τους στόχους των μεγαλομετόχων των ΚΑΕ στην Α1 κατηγορία. Κάθε ΚΑΕ λοιπόν επενδύει πάνω στους φημισμένους για τις ικανότητές τους αθλητές από τις ΗΠΑ και προσδοκά να κερδίσει.

Οι διαμαρτυρίες των Ελλήνων παικτών είναι δικαιολογημένες, χρειάζεται όμως να αντιληφθούν ότι μια ομάδα - επιχείρηση ανάμεσα στο ταλέντο ενός Ελληνα παίκτη και το κέρδος θα επιλέξει το δεύτερο. Το μέτρο ενίσχυσης των Αμερικανών παικτών αποτελεί μονόδρομο για τις ΚΑΕ. Αυτό επιβάλλει ο νόμος του κέρδους. Οσο θα συνεχίζει το παιχνίδι του μπάσκετ να είναι επιχείρηση τόσο οι ομάδες θα ψάχνουν τρόπους και μέσα να αυξήσουν τα κέρδη τους, τόσο οι περισσότεροι Ελληνες παίκτες που έχουν ταλέντο θα κάθονται στον πάγκο. Η λύση δε βρίσκεται στο να γίνουν οι ίδιοι χαλίφης στη θέση του χαλίφη αλλά να κατανοήσουν ότι η καλαθοσφαίριση στην Ελλάδα, όπως και όλα τα παιχνίδια και τα αθλήματα, θα έχει μέλλον όταν απαλλαγεί από την επιχειρηματική δραστηριότητα. Τότε και μόνο τότε τα ταλέντα της χώρας μας θα αποκτήσουν τη σωστή θέση στο παρκέ. Κανένας τους δε θα πάει χαμένος.

Αυτό βέβαια προϋποθέτει ριζικές αλλαγές στη χώρα μας, αλλαγές που θα έχουν και ως στόχο η σωματική αγωγή να είναι δικαίωμα για όλους που θα παρέχεται δωρεάν με οργανωμένο τρόπο, επιστημονική καθοδήγηση και σύγχρονες υποδομές. Σ' αυτή την περίπτωση η κλίση και το ταλέντο δε θα αξιοποιούνται για προσωπικό πλουτισμό ή για εκμετάλλευση από εταιρείες, όπως γίνεται σήμερα, με κόστος ακόμα και τη ζωή του αθλητή ή του παίκτη. Δεν είναι λίγοι που όταν σταματήσουν να δίνουν κέρδη πετιούνται σαν στυμμένη λεμονόκουπα και ας έχουν σπαταλήσει τα παιδικά τους χρόνια στην εξαντλητική προπόνηση με στερήσεις σε βάρος της υγείας και της φυσιολογικής ανάπτυξής τους ως παιδιών. Μάρτυρες είναι οι ίδιοι οι γονείς τους που θέλουν - δε θέλουν μπαίνουν και αυτοί σε μια τέτοια δοκιμασία.