Το προηγούμενο διάστημα διεξήχθησαν στην Πεσκάρα της Ιταλίας οι φετινοί Μεσογειακοί Αγώνες, που μαζί με τα μετάλλια η ελληνική αποστολή στιγματίστηκε από τα νέα κρούσματα ντόπινγκ. Την ίδια περίοδο στη χώρα μας ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για τους Μεσογειακούς Αγώνες του 2013, που θα διεξαχθούν σε Βόλο - Λάρισα, το οποίο θεσπίζει τα υλικά κίνητρα για αυτούς που καταλαμβάνουν 1η, 2η και 3η θέση στους σχολικούς πανελλήνιους αγώνες. Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά τα δύο γεγονότα μεταξύ τους; Την απάντηση μπορεί κανείς να πάρει από σχετικές έρευνες που έχουν γίνει για το ντόπινγκ στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία από έρευνα του αθλητιάτρου Σταύρου Χάντζου (Διδάκτωρ Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Μπολόνια και Ειδικός Αθλητίατρος του Πανεπιστημίου Κιέτι της Ιταλίας), με θέμα το Ντόπινγκ που είχε δημοσιευτεί την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Συγκεκριμένα, το κείμενο έγραφε τα εξής :

«Η διάγνωση του προβλήματος στην Ελλάδα, αποτελεί ήδη μια ζοφερή και επικίνδυνη πραγματικότητα. Πρέπει να επισημανθεί ότι η χρήση αναβολικών ουσιών και πολλές ακόμα απαγορευμένες ουσίες δεν περιορίζονται μόνο στο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού (πρωταθλητισμός, ρεκόρ, χρήμα, πλούτος, δόξα, φήμη), αλλά έχει καταστεί κοινή τακτική, επικίνδυνη πληγή, στον ερασιτεχνικό αθλητισμό (σχολικά πρωταθλήματα, ειδικά κέντρα άσκησης σώματος για καλή φυσική κατάσταση). Κάτι που έχει αναγάγει το ντοπάρισμα σε μείζον πρόβλημα Δημόσιας Υγείας, σε μια νέα μορφή εξάρτησης (παράλληλα με τις ναρκωτικές και διεγερτικές ουσίες, όπως η κοκαΐνη που υπάγεται στην τελευταία κατηγορία)».

Από τα παραπάνω, προκύπτει το συμπέρασμα ότι το φαινόμενο του ντόπινγκ δεν αφορά στενά μια ομάδα ανθρώπων που ασχολούνται με τον αθλητισμό υψηλών επιδόσεων αλλά ολόκληρη την κοινωνία και ιδιαίτερα τη νεολαία και τα πρότυπα που αυτή η κοινωνία τής προβάλλει. Πώς βλέπει όμως μια εκμεταλλευτική κοινωνία σαν τη δικιά μας τον αθλητισμό σήμερα; Oι δηλώσεις «διακεκριμένων» ανθρώπων της διεθνούς σκακιέρας είναι αποκαλυπτικές: Γκέρχαρντ Χάιμπεργκ, επικεφαλής του τμήματος μάρκετινγκ της ΔΟΕ : «Δεν μπορούμε να εκπληρώσουμε την αποστολή του διεθνούς Ολυμπιακού κινήματος για συμβολή στη δημιουργία ενός ειρηνικού και καλύτερου κόσμου χωρίς την υποστήριξη που μας παρέχουν οι χορηγοί»!

Χένρι Γιανκ, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ: : «Η εμπορευματοποίηση είναι ο εκδημοκρατισμός του αθλητισμού»!..

Τέλος, σε συνέντευξή του, ο γενικός διευθυντής της WADA (Παγκόσμια Υπηρεσία Αντιντόπινγκ), Ντέιβιντ Χάουμαν, σχολιάζε για τη μείωση του ντόπινγκ με ελάττωση στην εμπορευματοποίηση των Αγώνων: «Θα ήταν υπέροχο, αλλά ανήκει σε παλιότερες εποχές, οι οποίες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ο αθλητισμός είναι πλέον μια βιομηχανία, ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πλούτου, δελεάζοντας κάποιους να πλουτίσουν ακόμη περισσότερο με παράνομους τρόπους, όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία. Δε θ' αλλάξει αυτό. Δε θα επιτευχθεί ποτέ η πλήρης κάθαρση στο ντόπινγκ».

Με το τελευταίο συμφωνούμε κι εμείς. Είναι ουτοπία να ισχυρίζεται κανείς ότι όσο υπάρχει η οικονομική κυριαρχία και η πολιτική εξουσία των μονοπωλίων που ελέγχουν την κοινωνική ζωή μπορεί να υπάρξει καθαρός αθλητισμός όσα διορθωτικά μέτρα και αν παρθούν, όσους ελέγχους και αν κάνουν. Δεν συμβιβάζεται, δεν μπορεί να συνυπάρξει το εμπόριο, το κέρδος, ο «βιονικός» αθλητής, τα φάρμακα, με τον αθλητισμό που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. `Η το ένα ή το άλλο θα υπάρχει... Ο καπιταλισμός ούτε θέλει ούτε μπορεί να αναπτύξει τη Φυσική Αγωγή και τον αθλητισμό προς όφελος του λαού, γιατί απλούστατα αποτελεί γι' αυτόν ένα ακόμα κερδοφόρο πεδίο και εργαλείο χειραγώγησης των μαζών.

Ετσι θα συνεχίζουμε να βλέπουμε τη δημιουργία σούπερ αθλητών και ομάδων να καταστρέφουν την υγεία τους κυνηγώντας «πάση θυσία» την πρωτιά, το ρεκόρ. Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε την επιστήμη και την έρευνα στην υπηρεσία ανήθικων επιδιώξεων. Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε να τάζονται χρήματα και προνόμια στους νέους, όπως αυτό της εισαγωγής στα πανεπιστήμια, για να ρισκάρουν αυτοί και οι οικογένειές τους με τους κανόνες του συστήματος, δημιουργώντας σοβαρούς κινδύνους για την υγεία τους, ξοδεύοντας περιουσίες Δεν είναι λίγα τα κρούσματα στη χώρα μας του μαθητικού ντόπινγκ. Υπάρχουν μαθητές που αφιερώνουν όλο τον ελεύθερο τους χρόνο καθ' όλη τη διάρκεια της σχολικής ζωής στην προετοιμασία τους και τους αγώνες με όλα τα «μέσα», προκειμένου να πάρουν προνόμια.

Τέλος, θα συνεχίζουμε να βλέπουμε να αξιοποιείται ο αθλητισμός ως μηχανισμός μαζικής αποχαύνωσης και αποπροσανατολισμού, παραγωγής ιδεών και αξιών που στρέφουν τους νέους στον ατομικό αδιέξοδο δρόμο επίλυσης των προβλημάτων τους. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και η συρρίκνωση που υπέστησαν τα λεγόμενα προγράμματα μαζικού - λαϊκού αθλητισμού στη χώρα μας. Τα προγράμματα και η οικονομική ενίσχυση που δίνεται στους Δήμους, στα σωματεία, στη γειτονιά είναι ελάχιστα σε σχέση με τις ανάγκες και οδηγούν τους νέους στα ακριβοπληρωμένα ιδιωτικά γυμναστήρια αμφιβόλου ποιότητας. Η μη επαρκής χρηματοδότηση του αθλητισμού, σπρώχνει τις ομοσπονδίες, τα σωματεία και τους αθλητές στην αγκαλιά των επιχειρηματιών και των φαρμακοβιομηχανιών. Εκδηλώσεις που γίνονται μια φορά το χρόνο όπως ο γύρος της Αθήνας ή τα γήπεδα - κλουβιά κλείνοντας την Πανεπιστημίου ρίχνουν στάχτη στα μάτια των Αθηναίων και έχουν καταντήσει ανέκδοτο. Αντί οι υπεύθυνοι και η δημοτική αρχή να κάνουν αυτοί ένα γύρο στις γειτονιές της Αθήνας, στα σχολειά, στους χώρους που διεκδικούν οι κάτοικοι για να μπορούν να παίζουν τα παιδιά τους, οργανώνουν καλοπληρωμένες φιέστες με σπόνσορες και χορηγούς.

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχουν να ωφεληθούν σε τίποτα από έναν εμπορευματοποιημένο αθλητισμό. Η Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισμός έχουν νόημα και αξία όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι νέοι ασχολούνται με αυτόν. Οφελος για την κοινωνία υπάρχει μόνο όταν όλοι αυτοί που κατακλύζουν τα γήπεδα και κάθονται στις πολυθρόνες του σπιτιού τους με το «στοίχημα» στο χέρι είναι οι ίδιοι που μετέχουν ενεργά σε αθλητικές δραστηριότητες. Η παθητική παρατήρηση του Θεάματος που προσφέρεται σήμερα, ωφελεί μόνο την αύξηση των κερδών των πολυεθνικών ομίλων που έχουν διεισδύσει στο χώρο.

Κριτήριο για μια υγιή και πετυχημένη κοινωνία στον τομέα του αθλητισμού θα είναι το κατά πόσο η μεγάλη πλειοψηφία του λαού και της νεολαίας θα ασκείται. Για μας αυτό μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού. Και αυτό γιατί η οργάνωση της παραγωγής και της οικονομίας θα γίνεται σχεδιασμένα με στόχο την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας, την ευημερία της. Ιστορικό προηγούμενο μιας τέτοιας προσπάθειας έχει καταγράψει η Ιστορία από την οποία αντλούμε συμπεράσματα. Αφορά την οργάνωση του αθλητισμού στις χώρες που οικοδομούσαν το Σοσιαλισμό. Αλλά και σημερινά παραδείγματα όπως αυτό της Σοσιαλιστικής Κούβας, που παρ' όλα τα εμπόδια, έχει μεγαλύτερο προσδόκιμο όριο ζωής από πολλές αναπτυγμένες χώρες, ακόμα και από τις ΗΠΑ.

Αθλητισμός χωρίς φάρμακα και υποκατάστατα μπορεί να υπάρξει μόνο όταν δεν θα είναι εμπόρευμα αλλά δικαίωμα για όλους. «Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η φυσική αγωγή και ο αθλητισμός αποτελούν κομμάτι της πολιτιστικής και της γενικότερης ανάπτυξης του λαού. Ως κοινωνικά φαινόμενα και λειτουργίες συνδέονται ευρύτερα με την υγεία, τη φυσική κατάσταση και την ψυχική ισορροπία. Αποτελούν βασική προϋπόθεση, ιδιαίτερα για τους νέους, ώστε να διαμορφώνουν όσο γίνεται ολοκληρωμένη κοινωνική προσωπικότητα, καλλιεργώντας και αναπτύσσοντας τη συλλογικότητα, την αγωνιστικότητα και την πειθαρχία σε κανόνες και κοινωνικές αξίες»(Από την ανακοίνωση του ΠΓ του ΚΚΕ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες).

Αθλητισμός χωρίς ντόπινγκ σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι, οι νέοι πρέπει να διεκδικούν από την πολιτεία την ικανοποίηση, με ευθύνη της, αυτής της ανάγκης. Να κατανοήσουν ότι είναι δικαίωμά τους η ενασχόληση με τον αθλητισμό, με τη Φυσική Αγωγή, όπως και το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, στην τέχνη, στη μόρφωση. Να απαιτούν, να διεκδικούν, να επιβάλλουν, σε τελική ανάλυση, να έχουν στη διάθεσή τους τις υλικοτεχνικές υποδομές για να ασκούνται, την επιστημονική καθοδήγηση για το πώς θα ασκούνται, εξασφάλιση ελεύθερου χρόνου, ικανοποιητικό μισθό απ' την εργασία τους.

Ιδιαίτερα οι νέοι που έρχονται αντιμέτωποι με την ολομέτωπη επίθεση της ΕΕ και των κυβερνήσεών της στα εργασιακά τους δικαιώματα πρέπει να πρωτοστατήσουν. Με εκ περιτροπής εργασία, με 2 και 3 δουλειές, με το συνεχές κυνήγι της κατάρτισης και της επανακατάρτισης για να τα βγάλεις πέρα, δεν μπορείς να δεις τον αθλητισμό ως δικαίωμα. Μόνο την Κυριακή μπορείς να ξεδίνεις ως θεατής.

Αντικειμενικά σήμερα που έχει επέλθει σημαντική πρόοδος στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στα μέσα παραγωγής οι άνθρωποι μπορούν να δουλεύουν λιγότερες ώρες και να ικανοποιούν τις ανάγκες τους στον ελεύθερο χρόνο που θα του μένει. Ο πλούτος που παράγεται από τους εργαζόμενους φτάνει έτσι ώστε ένα κομμάτι να το καρπώνεται ο λαός και η νεολαία με οργανωμένο και σχεδιασμένο τρόπο, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ανάγκες για Φυσική Αγωγή και Αθλητισμό σε μαζικό επίπεδο με στόχο την ανάπτυξη σωματικών και πνευματικών ικανοτήτων, το δυνάμωμα της υγείας, της δημιουργικής δραστηριότητας και το ανέβασμα της αποδοτικότητας. Σε αυτήν τη βάση θα προκύπτουν και άτομα με ξεχωριστές φυσικές ικανότητες και ταλέντο που θα τα καλλιεργούν στο πλαίσιο της άμιλλας και της συλλογικότητας και θα παίρνουν μέρος σε αγώνες. Οταν ο αθλητισμός θα είναι καθολικό δικαίωμα του λαού και θα παρέχεται δωρεάν σε όλους δε χρειάζεται κανένας να πάρει χάπια για να ξεχωρίσει. Θα επιστρατεύει μόνο το ταλέντο, την κλίση του και την προσωπική του προσπάθεια. Κίνητρο και επιβράβευση θα είναι η κοινωνική καταξίωση και η ίδια η διάκριση που θα αποτελεί αποτέλεσμα, όχι μόνο του ατόμου, αλλά και συλλογικής προσπάθειας ολόκληρης της κοινωνίας .