Ομάδα Ζοζέφ Νατζ |
Οπως σημειώνει η καλλιτεχνική διευθύντρια, Βίκυ Μαραγκοπούλου, «Αρχές και στόχοι του, ταυτόχρονα, παραμένουν η πολύ προσεκτική επιλογή των παραστάσεων, η συνεύρεση κοινού και καλλιτεχνών μέσα στο μοναδικό πλαίσιο ενός εξειδικευμένου στο χορό φεστιβάλ και η ένταξη των παραστάσεων σ' ένα περιβάλλον διαρκούς εμβάθυνσης, μέσα από τη δημιουργία ενός παράλληλου χώρου θεωρητικής υποστήριξης και επαγγελματικής εξειδικευμένης εκπαίδευσης. Η εμμονή στην επιδίωξη των στόχων του είναι ακριβώς αυτή που ανοίγει κάθε χρόνο στο Φεστιβάλ Χορού νέες προοπτικές και μεταθέτει τον ορίζοντά του όλο και πιο μακριά. Το σταθερό στίγμα του Φεστιβάλ δίνει η ανάδειξη του πολυσύνθετου τοπίου της διεθνούς και ελληνικής δημιουργίας. Χαρακτηριστικό του φετινού προγραμματισμού είναι ο πολυδιάστατος χαρακτήρας του και η εξάπλωσή του προς κάθε κατεύθυνση του σύγχρονου χορού: Από τη χορογραφία της παρτιτούρας μέχρι την επίδραση του θεάτρου και του τσίρκου, από το μινιμαλισμό μέχρι την "μπαρόκ" ανάδειξη των σωματικών δυνατοτήτων του ανθρώπου και από την ομαδική χορογραφία ακριβείας, μέχρι την περφόρμανς».
Ομάδα Ματίλντ Μονιέ |
Τη σκυτάλη παίρνει η Εα Σόλα, Γαλλίδα βιετναμέζικης καταγωγής, μ' ένα σόλο που συνδυάζει την ευαίσθητη, φορτισμένη και λεπτεπίλεπτη κίνηση της Απω Ανατολής με τη δυναμική αλληγορία της πολιτικής περφόρμανς (17, 18/7, 8μ.μ., Γυμναστήριο Πολυκλαδικού Λυκείου).
Ο Ζοζέφ Νατζ (18, 19/7, 8μ.μ., Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο) είναι ο επόμενος καλεσμένος του Φεστιβάλ. Γνωστός και αγαπητός στο ελληνικό κοινό, με το δικό του γκροτέσκο και συγκινητικό σύμπαν, παρουσιάζει μια ελεύθερη απόδοση από τον Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ. Παράξενα πλάσματα, στα όρια του ανθρώπινου, ερμηνεύουν πάνω στη σκηνή μια τραγωδία σε μια παράσταση γεμάτη ωμότητα, γιορτινή μουσική και παράξενες καταστάσεις.
Η δυναμική, εκρηκτική Ιάζμιν Βάρντιμον (19, 20/7, 10μ.μ., Αμφιθέατρο Κάστρου), ταλέντο της σύγχρονης βρετανικής σκηνής, έρχεται με την ομάδα της «ν' αποδώσει δικαιοσύνη». Μυστικά, ψέματα και ενοχές αποκαλύπτονται σταδιακά λύνοντας το μυστήριο ενός εγκλήματος και διαγράφοντας τα τρωτά σημεία του συστήματος απόδοσης δικαιοσύνης, ενώ οι εκπληκτικοί χορευτές της κάνουν ασύλληπτα πράγματα επί σκηνής.
«Ο σπαραγμός της μητέρας μου» του Μουχανάντ Ρασίντ |
Στις 22/7 (8μ.μ., Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο), «Ενα σόλο για δύο σώματα» σε σύλληψη - χορογραφία Κατερίνας Παπαγεωργίου. Το έργο «Μακριά» αποτελεί μια παράξενη περιπέτεια ανάμεσα στο σόλο και το ντουέτο, όπου οι δύο ερμηνευτές (Νίκος Καμόντος, Κ. Παπαγεωργίου) κινούνται αδιάσπαστα επί σκηνής εμβαθύνοντας όλο και περισσότερο στο μινιμαλιστικό κινητικό υλικό τους. Την ίδια μέρα, αλλά και στις 24/7 (10μ.μ., Αμφιθέατρο Κάστρου), φιλοξενείται η ομάδα «Peeping Tom», που με βάση το Βέλγιο έχει κατακτήσει μέσα σε λίγα χρόνια την ευρωπαϊκή σκηνή. Ακμή και παρακμή δύσκολα μπορούν να συνυπάρξουν τόσο έντονα και αδιάσπαστα όσο στο «Σαλόνι» (22/7), ενώ στο «Υπόγειο» (24/7) ζωή και θάνατος γίνονται ένα. Εκπληκτικής δύναμης ερμηνείες από τους χορευτές, τους μουσικούς, αλλά και τους ηλικιωμένους ηθοποιούς.
«Ο σπαραγμός της μητέρας μου» (23 και 25/7, 8μ.μ., Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο), πρώτο έργο μιας ομάδας Ιρακινών νέων χορευτών με χορογράφο τον Μουχανάντ Ρασίντ, δημιουργήθηκε το 2007 στην Ιορδανία και τη Συρία, όπου οι τρεις ερμηνευτές αναζήτησαν καταφύγιο αμέσως μετά τον πόλεμο στο Ιράκ. Με πολιτική και συναισθηματική φόρτιση, οι ερμηνευτές αναζητούν μια γλώσσα που μπορεί να εκφράζει την ιστορία τους μέσα από ένα σύγχρονο κινητικό λεξιλόγιο και επιρροές από τους χορούς της πατρίδας τους.
Το κοινό του Φεστιβάλ θα έχει φέτος τη δυνατότητα να απολαύσει (23, 24/7, 8μ.μ., Γυμναστήριο Πολυκλαδικού Λυκείου) τη Ματίλντ Μονιέ, όχι μόνο ως χορογράφο, όπως συνήθως, αλλά και ως περφόρμερ. Με την ομάδα της θα παρουσιάσει μια ποιητική παράσταση, χορογραφημένη με προσωπική μουσική και ρυθμική γραφή. Ως ερμηνεύτρια, παρουσιάζεται μαζί με την Iσπανίδα περφόρμερ Λα Ριμπό στην παράσταση «Γκουστάβια».
Το Φεστιβάλ κλείνει με μια από τις σημαντικότερες παραστάσεις στην ιστορία του, μια παράσταση που στην πρώτη της παρουσίαση αποτελούσε ό,τι πιο πρωτοποριακό είχε να επιδείξει η διεθνής σκηνή, και που τώρα, αφού έχει κάνει τον παγκόσμιο κύκλο της, μας δίνεται η ευκαιρία να ξαναδούμε με νέο βλέμμα και να διαπιστώσουμε πόσο επίκαιρη παραμένει. Πρόκειται για το έργο «Αυτο-τελής» (25, 26/7, 8μ.μ., Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο) του Ξαβιέ Λε Ρουά. Εργο - σταθμός, όχι μόνο στην ιστορία του Φεστιβάλ και στην καλλιτεχνική πορεία του Λε Ρουά, αλλά στη σύγχρονη ιστορία του χορού, ανήκει σε μια σειρά παραστάσεων, που διαμόρφωσαν το σύγχρονο χορό στη νέα χιλιετία.
Παράλληλα με το Φεστιβάλ, θα πραγματοποιηθεί (15 - 26/7) σεμινάριο με τον Τεντ Στόφερ. Ακόμη, εργαστήρι και διαλέξεις από τη θεωρητικό Μπογιάνα Κουνστ (17-19/7). Τέλος, το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, τιμά τη μνήμη του Λεωνίδα Ντε Πιάν, του χαρισματικού δασκάλου, χορογράφου και ερμηνευτή, που υπήρξε πολύτιμος φίλος, συνεργάτης και μέλος της Τιμητικής Επιτροπής του Φεστιβάλ από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του. Για τη μεγάλη του προσφορά στην τέχνη του χορού στην Ελλάδα, θεσπίζει μία υποτροφία, που θα προσφέρεται κάθε χρόνο σε έναν συμμετέχοντα ή μία συμμετέχουσα στο σεμινάριο, που θα επιλέγεται με κλήρωση.