Λαϊκή γιορτή θύμιζε η τελετή ορκομωσίας του Τζέικομπ Ζούμα

Ετσι στη νέα κυβέρνηση, ο ΓΓ του Νοτιοαφρικανικού ΚΚ Μπλέιντ Ντζιμάντε έγινε υπουργός Ανώτατης Παιδείας και Εκπαίδευσης, ο αναπληρωτής ΓΓ του κόμματος Τζέρεμι Κρόνιν υφυπουργός Μεταφορών, ο Ρομπ Ντέιβις (μέλος της ΚΕ και του ΠΓ του SACP) υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας και ο Γούνους Κάριμ, μέλος του ΠΓ του SACP, διορίστηκε υφυπουργός «Διακυβέρνησης και Παραδοσιακών Υποθέσεων». Απ' τα στελέχη του COSATU ξεχωρίζει η περίπτωση του ηγέτη του κογκρέσου Εμπραχίμ Πάτελ που διορίστηκε υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης.

Η συμμετοχή ανώτερων στελεχών του SACP προκάλεσε (αναμενόμενες....) αντιδράσεις στον αστικό Τύπο της Νότιας Αφρικής καθώς ο διορισμός τους σχολιάστηκε σαν «εμπόδιο» στην περαιτέρω εμβάθυνση της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης που είχε ξεκινήσει επί των ημερών του (συντηρητικού) πρώην Προέδρου της χώρας, Τάμπο Μπέκι. Η νοτιοαφρικανική εφημερίδα «Μέιλ εντ Γκάρντιαν», για παράδειγμα, είναι μία απ' αυτές που θεωρεί πως η συμμετοχή τόσων κομμουνιστών στη νέα κυβέρνηση θα οδηγήσει σε «αριστεροποίηση της πολιτικής» που ενδεχομένως να «κοστίσει» στο σύστημα, ενώ ξεδιπλώνεται η τωρινή παγκόσμια καπιταλιστική κρίση...

Ωστόσο, η ηγεσία του SACP σε πρόσφατη, εκτενέστατη ανακοίνωση, στο ηλεκτρονικό περιοδικό του κόμματος «UMSEBENZI ONLINE», προσπαθεί να ρίξει φως στους νέους στόχους και προτεραιότητες του κόμματος και της εργατικής τάξης μετά τις εκλογές της 22ας Απρίλη. Ειδικότερα, ο γγ του κόμματος, Μπλέιντ Ντζιμάντε, αναφερόμενος στη σημασία κάποιων «διδαγμάτων» απ' τις τελευταίες εκλογές, επισημαίνει σε άρθρο του με τίτλο «Υπεράσπιση και εμβάθυνση της εκλογικής νίκης της 22ης Απρίλη: Τα καθήκοντα του SACP και της εργατικής τάξης μετά τις εκλογές»:

• Η εκλογική νίκη του ANC είναι συνέχεια της ενίσχυσης των δημοκρατικών προόδων και επιβεβαίωση της αποδοχής σημαντικών αποφάσεων που πάρθηκαν απ' τη συντριπτική πλειοψηφία των Νοτιοαφρικανών.
• Σηματοδοτεί την αναδίπλωση της τεράστιας ιδεολογικής επίθεσης που έγινε από τομείς της ελίτ κατά του ANC και των συμμάχων του, εκθέτοντας τη χρεοκοπία και την απόσταση των ελίτ απ' τους απλούς εργαζόμενους και τους φτωχούς της χώρας.
• Μία βαθύτερη προσέγγιση των ιδεολογικών και ταξικών αγώνων στο εκλογικό «τερέν» αναδεικνύει ξεκάθαρα το εύρος της σύγκρουσης αυτών των ελίτ με το ΑΝC, που προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν το Σύνταγμα και άλλους θεσμούς της δημοκρατίας για να υπερασπιστούν και να προωθήσουν τα δικά τους στενά ταξικά συμφέροντα.
• Σε κάθε περίπτωση, υπογραμμίζεται πως η ψήφος για το ΑΝC δεν ήταν «λευκή επιταγή» αλλά μία καλά ζυγισμένη επιλογή βάσει προσδοκιών πως η κυβέρνηση ΑΝC χρειάζεται ακόμη να κάνει πολύ περισσότερα...

Σύμφωνα με τον ΓΓ του SACP, η βασική πρόκληση τώρα είναι η «ανακατεύθυνση των ενεργειών που ξεδιπλώθηκαν απ' την τελευταία προεκλογική εκστρατεία στην οικοδόμηση της εργατικής τάξης και της λαϊκής εξουσίας σε όλες τις σφαίρες της κοινωνίας και η εξασφάλιση της δημόσιας συμμετοχής σ' όλες τις δομές τοπικής αυτοδιοίκησης και τοπικών κοινωνιών». Ως βασικές προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης προβάλλονται (σύμφωνα πάντα με το νοτιοαφρικανικό ΚΚ) προκλήσεις όπως η αντιμετώπιση των ελλείψεων στο αποχετευτικό σύστημα, στη στέγαση, στο δίκτυο παροχής καθαρού πόσιμου νερού, στην πάταξη συνεχιζόμενης διαφθοράς ώστε να γίνει πράξη το προεκλογικό μανιφέστο του ΑΝC και της τριμερούς συμμαχίας: «Δουλεύοντας μαζί, μπορούμε να κάνουμε περισσότερα».

Οσο για τη συμμετοχή του κόμματος στην κυβέρνηση; Στο ίδιο εκτενές ανακοινωθέν επισημαίνονται οι αποφάσεις και οι κατευθύνσεις που ορίστηκαν στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής τον περασμένο Φλεβάρη σχετικά με τη συμμετοχή κομμουνιστών στην κυβέρνηση ANC. Τότε είχε αποφασιστεί πως «πρέπει να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο οι κομμουνιστές σχετίζονται και δίνουν λογαριασμό στο κόμμα, πολύ περισσότερο όταν συμμετέχουν σαν στελέχη του ANC. Ειδικότερα, όμως, το SACP δεν θα επιτρέψει σ' εαυτό να γίνει το "χαλάκι εισόδου" για τις θέσεις του ΑΝC και της κυβέρνησης για να εγκαταλειφθεί μετά από ορισμένα απ' τα στελέχη που καταλαμβάνουν θέσεις εξουσίας... Τα στελέχη του SACP πρέπει να οδηγούνται και απ' το μεσοπρόθεσμο όραμα του κόμματος όπως και απ' το εκλογικό μανιφέστο του ΑΝC. Αν κι αυτά τα δυο βρίσκονται σε κάποια απόσταση, εντούτοις, δεν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στις προοπτικές που διαγράφονται στα δύο αυτά ντοκουμέντα. Αντίθετα, υπάρχει μεγάλη συμπληρωματική και διαλεκτική διασύνδεση...».

Το SACP σημειώνει έτσι ότι ορισμένα απ' τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο νοτιοαφρικανικός λαός (φτώχεια, έλλειψη βασικών υπηρεσιών και υποδομών κλπ.) δεν μπορούν να επιλυθούν εκτός και εάν η εργατική τάξη οργανωθεί για να ηγηθεί του αγώνα για την οικοδόμηση ενός ισχυρότερου COSATU. Ενός COSATU που θα παλέψει για: α) αξιοπρεπή εργασία, β) για λαϊκές επιτροπές παιδείας για δωρεάν και ποιοτική εκπαίδευση, γ) για τοπικές επιτροπές υγείας με στόχο την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε όλους, δ) επιτροπές δρόμων για την αντιμετώπιση του εγκλήματος, ε) λαϊκές επιτροπές γης για την ανάπτυξη της υπαίθρου και της αγροτικής μεταρρύθμισης.

Εν κατακλείδι σημειώνεται : «Η εδραίωση της εκλογικής νίκης της 22ας Απρίλη είναι ένα καθήκον που θα εκτελεστεί σε πεδίο που δεν είναι της δικής μας επιλογής, ιδιαίτερα όταν εξελίσσεται η τωρινή παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και η διαφαινόμενη αποσταθεροποιητική απειλή της "γρίπης των χοίρων". Ομως αρνούμαστε να λυγίσουμε απ' τον νεοφιλελεύθερο ιδεολογικό εκβιασμό σχετικά με τους τρόπους αντιμετώπισης αυτής της κρίσης»...

Ολα αυτά βεβαίως μέλλει να δοκιμαστούν και να κριθούν στην πράξη. Οι προκλήσεις της δυσθεώρητης ανεργίας (που πλήττει το 40% του εργατικού δυναμικού), της φτώχειας, του αναλφαβητισμού, της εγκληματικότητας, της έλλειψης βασικών υποδομών και υπηρεσιών είναι τεράστιες. Ομως, εν τέλει, η αντιμετώπισή τους με γνώμονα τα συμφέροντα του νοτιοαφρικανικού λαού είναι και το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης Ζούμα...

- Εναντι της πολυεθνικής ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας προβάλλει την ιστορική ανάγκη κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και όλων των επιμέρους καταπιεστικών μορφών που απορρέουν από αυτή.

- Δεν επιθυμεί την επιστροφή μιας τεμαχισμένης Ευρώπης των Εθνών με όλα τα συγκρουσιακά φαινόμενα του παρελθόντος που συνεπάγονται μέχρι και πόλεμο.

- Θέλει μια ενιαία Ευρώπη που θα στηρίζεται αποκλειστικά στην εργατική δύναμη του χεριού και του πνεύματος, θα αξιοποιεί πλέρια την επιστημονική έρευνα υγιεινής και τεχνολογικής ανάπτυξης, με προοπτική την άνοδο της καλλιτεχνικής δημιουργίας και ευαισθησίας στην κορυφή της ατομικής και κοινωνικής υπόστασης.

- Θεωρεί ότι ο καπιταλισμός ως μορφή κοινωνικής οργάνωσης αποτελεί εμπόδιο θανάτου στην ανάπτυξη του ανθρώπου και μ' αυτό το κύριο κριτήριο αντιμετωπίζει την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού.

- Θεωρεί ότι η αποδοχή της υπαρκτής ΕΕ σημαίνει την αποδοχή της καπιταλιστικής ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας που ματαιώνει την υλοποίηση ακόμη κι επιμέρους μεταρρυθμίσεων.

- Αποδέχεται τη συμμετοχή της στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο όπως κάνει και στο εθνικό κοινοβούλιο. Η στρατηγική της συνίσταται στο να υπερασπίζεται και να προβάλλει διεκδικήσεις που ικανοποιούν ζωτικές της ανάγκες και ταυτόχρονα τις συνδέουν με την ολική αλλαγή του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας. Είναι η απόρριψη του μηχανιστικού διαχωρισμού του μέρους από το όλο και η αποδοχή της φυσικής και κοινωνικής ενιαίας του λειτουργίας.

- Η εργατική τάξη είναι η πρώτη που είδε την ανάγκη ενότητας των λαών σε πανευρωπαϊκή κλίμακα ως μέσο αποφυγής πολέμων και εξαθλίωσης. Αρνείται την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού και προσβλέπει στη δημιουργία μιας ενιαίας σοσιαλιστικής Ευρώπης.

- Απέναντι στην αστική πανευρωπαϊκή οργάνωση των καπιταλιστικών πολιτειών μη υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης προβάλλει την εργατική πανευρωπαϊκή οργάνωση των σοσιαλιστικών πολιτειών.