Στιγμιότυπο από κινητοποίηση μεταναστών κατά της Συμφωνίας του Δουβλίνου

Ο Κανονισμός του Δουβλίνου 2 γίνεται πιο «αποτελεσματικός» και οι διαδικασίες εξέτασης (σ.σ. απόρριψης) ασύλου πιο γρήγορες. Η αντιπροσφυγική του ουσία παραμένει: Απαγορεύονται οι πολλαπλές αιτήσεις ασύλου ενός ατόμου σε διαφορετικά κράτη - μέλη. Ο αιτών άσυλο δεν έχει δικαίωμα να επιλέξει σε ποια χώρα επιθυμεί να πάει, αφού η αίτησή του εξετάζεται πάντα από το κράτος στο οποίο την υπέβαλε.

Το «Δουβλίνο» δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ένα σύστημα που να φανερώνει αν ο πρόσφυγας έχει κάνει αίτηση ασύλου σε μια άλλη χώρα. Αυτό το σύστημα είναι το Eurodac, μια ψηφιακή βάση δεδομένων για την ταυτοποίηση των δακτυλικών αποτυπωμάτων, το οποίο λειτουργεί από το 2003. Το νέο πακέτο μέτρων βελτιώνει τη γενική λειτουργία του συστήματος, δηλαδή βελτιώνει το φακέλωμα.

Τέλος, στα πλαίσια της κοινής μεταναστευτικής πολιτικής και της πολιτικής για το άσυλο, η Επιτροπή ενέκρινε τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Γραφείου Στήριξης του Ασύλου που θα βοηθά το συντονισμό των κρατών - μελών, και, μάλιστα, θα αναπτύσσει τη σύνδεση της Ενωσης με τις σχετικές ΜΚΟ. Δηλαδή, θα εκτονώνει το πρόβλημα μέσω της απλήρωτης εργασίας, του εθελοντισμού. Επιπλέον το γραφείο θα πρέπει να ενισχύει τη διεθνή προστασία, όπως και την υποχρεωτική αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών - μελών και προστασία εκείνων που το εθνικό τους σύστημα ασύλου είναι «παραφορτωμένο».

Διαφαίνεται και σε αυτό το σημείο η αντιμετώπιση της μετανάστευσης σαν «απειλή» και η διάθεση περιορισμού της και ελέγχου της. Ολα, εξάλλου, τα παραπάνω μέτρα υπηρετούν τους διακηρυγμένους στόχους της Ενωσης να προσαρμόσει πλήρως τη μετανάστευση και την προσφυγιά στις ανάγκες της αγοράς, γι' αυτό χτυπά το δικαίωμα των ξεριζωμένων ανθρώπων στην ελεύθερη μετακίνηση, στην εργασία με δικαιώματα, στο άσυλο και τις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.

Ο ελληνικός λαός με τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) θα υποχρεωθεί να πληρώσει την κατασκευή των έργων με τουλάχιστον τριπλάσιο κόστος, σε όφελος κάποιων λίγων μεγάλων τεχνικών εταιρειών και των τραπεζών. Αυτό είναι το συμπέρασμα της χτεσινής πρώτης μέρας του διήμερου συνεδρίου για τα Δημόσια Εργα, που συνδιοργανώνουν το ΤΕΕ και οι εργοληπτικές οργανώσεις.

Ειδικότερα, αναφέρθηκαν συγκεκριμένα παραδείγματα:

• Το κόστος για την κατασκευή ως δημόσιου έργου του Πυροσβεστικού Σταθμού Κιλκίς κόστισε 850 ευρώ το τ.μ., ενώ το κόστος των 7 πυροσβεστικών σταθμών με ΣΔΙΤ εκτοξεύτηκε στα 2.815 ευρώ ανά τ.μ., δηλαδή 3,30 φορές περισσότερο!
• Οι δύο Σχολές του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου που κατασκευάστηκαν ως δημόσια έργα στοίχισαν 13,912 εκατ. ευρώ, ενώ οι πέντε σχολές που θα κατασκευαστούν με ΣΔΙΤ θα στοιχίσουν 100 εκατ. ευρώ!

Καταγγέλθηκε επίσης ότι την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση διαφημίζει τον πακτωλό των 19 δισ. ευρώ για «μεγάλα έργα», ανάμεσα στα οποία βρίσκονται και αυτά των «συμβάσεων παραχώρησης», που χρυσοπληρώνει ο λαός και για την κατασκευή και τη χρήση, τα μικρά έργα στην περιφέρεια είναι σχεδόν ανύπαρκτα.

Ταυτόχρονα, η αδιαφάνεια εξακολουθεί να συνοδεύει την παραγωγή των δημοσίων έργων και μελετών στη χώρα μας, αφού - όπως καταγγέλθηκε στο συνέδριο - αυτή ενισχύεται: Με τις τιμές εργασιών που καθορίζονται με αδιαφανείς διαδικασίες. Με την άρνηση δημοσιοποίησης από τις αρμόδιες υπηρεσίες των κονδυλίων που προορίζονται για τη χρηματοδότηση των έργων. Με τις καθυστερήσεις στις πληρωμές που φτάνουν ως και 3-4 χρόνια. Με τις απευθείας αναθέσεις μελετών και έργων που αυξάνονται από χρόνο σε χρόνο ιδιαίτερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Με «φωτογραφικούς» διαγωνισμούς, που όπως καταγγέλθηκε γίνονται ακόμη και για έργα της Εγνατίας οδού κ.ά.

Για την απόκτηση «στοχευμένης» και «στρατηγικά σχεδιασμένης πολιτικής» στον αγώνα κατά του καπνίσματος, μίλησε ο υπουργός Δημήτρης Αβραμόπουλος, ενόψει της 1ης Ιούλη 2009 και της απαγόρευσης του καπνίσματος στους κλειστούς δημόσιους χώρους, τη στιγμή που όλα αυτά γίνονται στο φόντο της παντελούς έλλειψης αγωγής υγείας, που θα έπρεπε να αποτελεί κύριο συστατικό της αντικαπνιστικής προσπάθειας.

Αισθανόμενος το ανέφικτο της προσπάθειας - αφού κάθε νομοθετική προσπάθεια μένει κενό γράμμα χωρίς κοινωνικά μέτρα, όπως η αγωγή υγείας - ο υπουργός ζήτησε τη συναίνεση της κοινωνίας για την εφαρμογή των νομοθετικών μέτρων. Τα μέτρα, βέβαια, που ανακοινώθηκαν αποτελούν επανάληψη ανεφάρμοστων μέτρων που περιλαμβάνονταν σε προηγούμενο σχετικό νόμο - το 2003 κυρώθηκε με νόμο η σύμβαση του ΠΟΥ για τον έλεγχο του καπνού. «Ο νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους είναι η πιο σημαντική πρωτοβουλία για την πρόληψη και την προστασία της δημόσιας υγείας που έχει πάρει ποτέ η ελληνική πολιτεία», είπε ο υπουργός. Βέβαια, ο νόμος αφήνει, εκτός των άλλων, μια σειρά «παραθυράκια». Για παράδειγμα, προβλέπεται η δυνατότητα σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος εμβαδού έως 70 τετραγωνικά μέτρα να χαρακτηριστούν, στην άδεια λειτουργίας τους, ως καταστήματα αποκλειστικά για καπνίζοντες ή μη καπνίζοντες.

Στο νόμο προβλέπονται, μεταξύ άλλων, η απαγόρευση πώλησης προϊόντων καπνού σε ανήλικους, η απαγόρευση χρήσης καπνού σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, αεροδρόμια κλπ., ο καθορισμός προστίμων για τους παραβάτες κ.ά.