Οταν πριν τρία χρόνια, ο τότε υπουργός Πολιτισμού, Γ. Βουλγαράκης τοποθετούσε τον πρώην πρόεδρο του ΣΕΒ, Οδυσσέα Κυριακόπουλο, στη διοίκηση της Λυρικής Σκηνής ως αντιπρόεδρο, για να βρεθεί λίαν συντόμως πρόεδρος και απόλυτος άρχων, ίσως ήμασταν οι μοναδικοί που είπαμε πως με αυτόν τον προκλητικό διορισμό ανοίγει την κερκόπορτα της ολέθριας διείσδυσης του μεγάλου κεφαλαίου και στη Λυρική. Η κυβέρνηση, θιασώτης της αυξανόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας και στον πολιτισμό, είχε βρει τον κατάλληλο άνθρωπο για την κατάλληλη ...δουλειά. Εβαλε τον εκπρόσωπο του μεγάλου ελληνικού κεφαλαίου, ιδιοκτήτη μάλιστα ισχυρής μεταλλευτικής εταιρείας, να δώσει τα «φώτα» του και στη μοναδική λυρική σκηνή του τόπου μας. Ο φιλότεχνος βιομήχανος, άλλωστε, είχε δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής, όταν ως πρόεδρος του ΣΕΒ είχε ...λύσει τα προβλήματα του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, δίνοντας αύξηση 0,77 ευρώ στο μεροκάματο (!), την οποία μάλιστα εμφάνιζε ως τη μεγαλύτερη στην Ευρώπη.

Πράγματι, ο Οδ. Κυριακόπουλος άλλαξε ...τα φώτα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Με τις κυβερνητικές ευλογίες, ασφαλώς και προς εξυπηρέτηση μιας πολιτικής που υποκλίνεται στις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου να αλώσει τον πολιτισμό γενικότερα. Χαρακτηριστική η περίπτωση του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», στο οποίο εκχωρούνται ουσιαστικά δύο μεγάλοι κρατικοί Οργανισμοί, η Εθνική Λυρική Σκηνή και η Εθνική Βιβλιοθήκη, με το πρόσχημα ότι αυτό θα ανεγείρει τα νέα κτίριά τους. Τι να πρωτοθυμηθούμε από την τρίχρονη θητεία του Οδ. Κυριακόπουλου; Το «όραμά» του, για ν' αξιοποιήσει η ΕΛΣ τις ευκαιρίες που παρέχει ο ιδιωτικός τομέας; Το απίστευτα αγοραίας αντίληψης και ανεκδιήγητο ερωτηματολόγιο με τίτλο «Εθνική Λυρική Σκηνή: Οργανωτική κουλτούρα προσανατολισμένη στην αγορά», με το οποίο ζητούσε από τους εργαζόμενους της Λυρικής ν' απαντήσουν σε ερωτήματα όπως αν «στην ΕΛΣ κάθε εργαζόμενος σκέπτεται και δρα σαν να είναι επιχειρηματίας»; Την προκλητική στάση του στις διαπραγματεύσεις με τα σωματεία της Λυρικής για τη σύναψη της συλλογικής σύμβασης εργασίας, που πυροδότησε απεργιακές κινητοποιήσεις χορωδών, χορευτών, πρωταγωνιστών, τεχνικών, διοικητικών, όλων όσοι βιώνουν την απαξίωση, ανασφάλεια, αναλγησία από πλευράς κράτους και διοίκησης;

Τελευταίο κρούσμα της ...Κυριακοπούλειας διοίκησης και της κυβερνητικής πολιτικής αποτελεί η πρόθεση της διοίκησης της ΕΛΣ, όχι ν' αναπτύξει, αλλά να ...συρρικνώσει το θέατρο που διοικεί. Η αρχή πρόκειται να γίνει με το κλείσιμο της «Νέας Σκηνής», που στεγάζεται στο θέατρο «Ακροπόλ» και παρουσιάζει παραστάσεις ελληνικής οπερέτας. Επεται, σύμφωνα με δήλωση του Οδ. Κυριακόπουλου, περαιτέρω συρρίκνωση του καλλιτεχνικού και υπόλοιπου δυναμικού του θεάτρου «Ολύμπια»... Ο πρόεδρος δικαιολόγησε την ειλημμένη απόφασή του προς τα σωματεία και τους εργαζόμενους, επικαλούμενος μόνο χρηματοοικονομικά δεδομένα, ενώ την ίδια στιγμή προσλαμβάνονται στελέχη με παχυλούς μισθούς. Να σημειώσουμε ότι η «Νέα Σκηνή» της ΕΛΣ είναι το μοναδικό θέατρο στην Ελλάδα που παρουσιάζει επί οκτώ χρόνια, με επιτυχία την ελληνική οπερέτα.

«Γιατί οδηγείται σε αφανισμό η Ελληνική Οπερέτα και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί το κλείσιμό της; Γιατί οδηγούνται δεκάδες ειδικευμένοι εργαζόμενοι στην ανεργία;», αναρωτιούνται οι εργαζόμενοι στη Λυρική, που ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των σωματείων τους και με τη συμπαράσταση της ΠΟΘΑ έκαναν πριν περίπου ένα δεκαήμερο πορεία διαμαρτυρίας προς το ΥΠΠΟ, αποφασισμένοι να μη δεχτούν το κλείσιμο του «Ακροπόλ» και κανενός είδους συρρίκνωση στην ΕΛΣ. Υπενθυμίζουμε την Επίκαιρη Ερώτηση που έχει καταθέσει το ΚΚΕ προς τον υπουργό Πολιτισμού σχετικά με την απαξίωση και συρρίκνωση της ΕΛΣ, ρωτώντας τον «ποια άμεσα και συγκεκριμένα μέτρα θα πάρει για τη διασφάλιση της λειτουργίας, την αναβάθμιση και την ανάπτυξη της ελληνικής οπερέτας και συνολικά της Εθνικής Λυρικής Σκηνής».

Με επιστολή τους, εξάλλου, προς τον υπουργό Πολιτισμού οι εργαζόμενοι στη Λυρική Σκηνή ζητούν την άμεση παρέμβασή του «ενάντια στη διαφαινόμενη συρρίκνωση του μοναδικού λυρικού θεάτρου της χώρας μας, που οδηγεί δεκάδες εξειδικευόμενους εργαζόμενους στην ανεργία καθώς και στον αφανισμό της ελληνικής οπερέτας». Αναφερόμενοι στην ανακοίνωση του ΔΣ της ΕΛΣ, διά του προέδρου του Οδ. Κυριακόπουλου, ότι προτίθεται να κλείσει τη «Νέα Σκηνή» της ΕΛΣ, που στεγάζεται στο θέατρο Ακροπόλ, τονίζουν: «Η "Νέα Σκηνή" της ΕΛΣ είναι το μοναδικό θέατρο στην Ελλάδα που παρουσιάζει την εΕλληνική οπερέτα και επί 8 καλλιτεχνικές περιόδους το κάνει με μεγάλη επιτυχία, έχοντας αποκτήσει το δικό της ένθερμο κοινό». Χαρακτηρίζουν την κίνηση του ΔΣ «εντελώς αδικαιολόγητη» και καταθέτουν τα παρακάτω στοιχεία:

• Την παρούσα καλλιτεχνική περίοδο μέχρι το Φλεβάρη του 2009, έγιναν 44 παραστάσεις στο θέατρο «Ολύμπια» και 135 παραστάσεις (75 παιδικό και 60 οπερέτας) στο «Ακροπόλ», με μέσο όρο 300 εισιτήρια την ημέρα. Μόνο για το Φλεβάρη, κόπηκαν 1.500 εισιτήρια από την Εργατική Εστία. Και αυτά τη στιγμή που στην αρχή της καλλιτεχνικής περιόδου, η διαφημιστική προβολή της παράστασης ήταν ανεξήγητα ανύπαρκτη. Γύρω στη μέση της περιόδου εξαφανίστηκαν οι διαφημιστικές αφίσες από την είσοδο της κεντρικής σκηνής, ενώ απουσιάζει η οπερέτα από τα διαφημιστικά τρέιλερ που παίζονται στις οθόνες του θεάτρου.
• Μέχρι το 2006 που ανέλαβε την προεδρία ο κ. Κυριακόπουλος, ο μέσος όρος εισιτηρίων στην οπερέτα ήταν 550 - 600 την ημέρα. Μέχρι και την περσινή περίοδο η οπερέτα είχε μέσο όρο 43.000 εισιτήρια ανά καλλιτεχνική περίοδο.
• Ο καλλιτεχνικός διευθυντής G. Pacor ισχυρίστηκε ότι η φετινή παραγωγή της οπερέτας (περίπου 80 παραστάσεις) θα στοιχίσει γύρω το 1.200.000 ευρώ. Ο πρόεδρος κ. Κυριακόπουλος, πριν λίγο καιρό ανακοίνωσε ότι οι 4 παραστάσεις της παραγωγής της ΕΛΣ «Τανχώυζερ» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στοίχισαν περίπου 1.100.000 ευρώ.
• Το 50% των εσόδων της ΕΛΣ προέρχεται από το Ακροπόλ (οπερέτα και παιδικό). Είναι ο αιμοδότης της ρευστότητας του ταμείου της ΕΛΣ, με εισπράξεις δεκάδων χιλιάδων ευρώ την ημέρα.

Επίσης, επισημαίνουν την «κακή οικονομική διαχείριση του Θεάτρου, που δημιουργεί έλλειμμα στο ταμείο του, όπως για παράδειγμα η πρόσφατη μίσθωση καινούργιων πολυτελών γραφείων, με πολύ μεγαλύτερο κόστος ενοικίου από τα προηγούμενα, καθώς και οι υποτιθέμενες "συμφέρουσες" συμπαραγωγές με όπερες του εξωτερικού. Επίσης, γίνονται προσλήψεις συνεργατών - συμβούλων με υπερβολικές αμοιβές, τη στιγμή που το καλλιτεχνικό προσωπικό της "Νέας Σκηνής" αμείβεται με μισθούς πείνας».

Οι εργαζόμενοι υπογραμμίζουν τη διαφωνία τους «με τη λογική του να διοικείται ένας εθνικός φορέας πολιτισμού, όπως η εθνική μας όπερα, με κριτήρια μιας οποιασδήποτε ιδιωτικής επιχείρησης. Αναρωτιόμαστε αν έχει ισχύ ο ιδρυτικός νόμος της ΕΛΣ (Ν. 2273/94), που καθορίζει σαφώς τον τρόπο λειτουργίας της και τις αρμοδιότητες του κάθε οργάνου αυτής ή μήπως συνειδητά συνειδητά παραβιάζεται το περιεχόμενό του;».

Ακόμη, τονίζουν ότι «από καλλιτεχνικής πλευράς, η Εθνική Λυρική Σκηνή βαθμιαία απεμπολεί την υποχρέωσή της να παράγει πρωτογενές καλλιτεχνικό προϊόν και τείνει να λειτουργεί σαν υποκατάστημα ξένων καλλιτεχνικών πρακτορείων».

Οι προωθούμενοι σχεδιασμοί, είναι ξεκάθαρο ότι αποσκοπούν στην αποδυνάμωση της Λυρικής Σκηνής και την ευκολότερη παράδοσή της στις «αγκάλες» των ιδιωτών. Ο πολιτισμός δεν είναι εμπόρευμα και αυτό το ξέρουν καλά οι άνθρωποι που τον υπηρετούν και οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να τον υπερασπιστούν.