Από κινητοποίηση συμβασιούχων του ΥΠΠΟ |
Οι συγκεντρωμένοι εξέφρασαν, ειρωνικά, τις «ευχαριστίες» τους στον υπουργό Πολιτισμού και την κυβέρνηση «για τα πλούσια δώρα τους: Απολύσεις 3.000 συμβασιούχων στο τέλος του έτους, καθυστέρηση στην καταβολή μισθών και δώρου Χριστουγέννων, εργασιακή ανασφάλεια, ανακύκλωση των εργαζομένων».
Τι εννοεί πραγματικά η κυβέρνηση πίσω από τις μεγαλοστομίες περί «πολιτισμού για όλους» το αποκαλύπτουν οι εργαζόμενοι:
Οι εργαζόμενοι απαιτούν μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, ως απαραίτητη προϋπόθεση και για την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς προς όφελος του λαού.
«Ραλλού, στα βήματά σου...», με το Ελληνικό Χορόδραμα «Ραλλού Μάνου» |
Στο Θέατρο Παλιάς Ηλεκτρικής φιλοξενείται και σήμερα η παράσταση «Ασκήσεις ετοιμότητας ΙΙ & IV» του χοροθεάτρου «Ηρος Αγγελος», σε χορογραφία - σκηνοθεσία Πέτρου Γάλλια. Στις 26/12 (9μμ), στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου παρουσιάζεται η παράσταση «Βόλος - Λιλιπούπολη μετ' επιστροφής», μουσικοθεατρική παράσταση η οποία «ταξιδεύει» στο φανταστικό κόσμο της θρυλικής Λιλιπούπολης, με την απίθανη ομάδα των Μικρών ...και Μεγάλων «Family Voices», τη Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Βόλου, την Παιδική Χορωδία Δημοτικού Ωδείου και τη Δημοτική Σχολή Χορού. Σκηνοθεσία - Κείμενα - Χορογραφία: Ρεγγίνα Καπετανάκη. Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή. Μουσική: Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Λένα Πλάτωνος, Νίκος Κυπουργός. Διευθύνει ο Ιωακείμ Μπαλτσαβιάς.
Από τις παραστάσεις σημειώνουμε επίσης: Το γερμανικό πολυθέαμα «The time between» με ακροβατικά, ζογκλέρ, βίντεο και ζωντανή μουσική (28, 29/12), το ιταλικό συγκρότημα «Nuova Compagnia di Canto Popolare» (3/1), την παράσταση-όπερα «Υλικό Μήδειας» από την «Petit Opera du Monde» και το κορυφαίο γαλλικό συγκρότημα παλαιάς μουσικής «Almazis» (5/1), το πολυεθνικό «Τάνγκο Αρτζεντίνο» (9/1), την παράσταση - αφιέρωμα «Ραλλού, στα βήματά σου» από το «Ελληνικό Χορόδραμα Ραλλούς Μάνου» (11/1), τη «Μελωδία της ευτυχίας» από το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου κ.ά. (17/1), τη θεατρική παράσταση του παραμυθιού του Ευγένιου Τριβιζά «Η τελευταία μαύρη γάτα» (21/1).
|
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας «18 Μποφόρ» (την ομάδα αποτελούν μέλη του «18 Ανω»), με το δίπτυχο μονόπρακτο του Μπρεχτ «Αυτός που λέει όχι - Αυτός που λέει ναι», σε σκηνοθεσία της ηθοποιού Ολιας Λαζαρίδου, την οποία παρουσίασε το καλοκαίρι το Φεστιβάλ Αθηνών, παίχτηκε στις 13/12 στο Κέντρο Απεξάρτησης Τοξικομανών Κρατουμένων, στον Ελαιώνα Βοιωτίας, όπου προσφέρθηκαν βιβλία και στις 14/12 στις Φυλακές Ανηλίκων Αυλώνας, όπου προσφέρθηκαν είδη πρώτης ανάγκης. Οι παραστάσεις στις δύο φυλακές δόθηκαν στα πλαίσια του σχετικού προγράμματος που εγκαινίασε το Ελληνικό Φεστιβάλ το 2006.
Ο Μίμης Πλέσσας και ο Γιώργος Χατζηνάσιος ξανασυναντώνται επί σκηνής μετά από 15 χρόνια, εγκαινιάζοντας, στις 24/12, τη νέα μουσική σκηνή «Ωδήσια» (Ιερά Οδός 22, Βοτανικός, 210.3463.308) με ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει μεγάλες επιτυχίες τους και άλλα αγαπημένα τραγούδια. Παρέα οι δυο τους, με δυο πιάνα, θα παρουσιάσουν ένα μικρό αφιέρωμα σε μουσικές από κλασικές ταινίες του διεθνούς κινηματογράφου, με παράλληλη οπτική προβολή. Τους πλαισιώνουν ορχήστρα και νέοι ταλαντούχοι τραγουδιστές: Γιώργος και Σταύρος Μυλωναδάκης, Σπύρος Κλείσας, Δήμητρα Σταθοπούλου, Χρήστος Παπαχρήστος, Γιώτα Νικολάου, Πένυ Τριανταφύλλου και Χρήστος Σεβαστός.
Το Συμβούλιο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου (EHCA) ανακοίνωσε χτες την ανακάλυψη δύο πέτρινων τάφων που χρονολογούνται στην 5η Αιγυπτιακή Δυναστεία, της περιόδου 2323-2356 π.Χ. Οι τάφοι ανακαλύφθηκαν στην περιοχή της γέφυρας Αλ Ντέιρ, στη νεκρόπολη της Σαχάρας κοντά στο Κάιρο, περιοχή όπου έχουν ταφεί οι ηγεμόνες του Παλιού Βασιλείου της Αιγύπτου και σε απόσταση 400 μέτρων νότια της βαθμιδωτής πυραμίδας του Ζοζέρ.
Ο γενικός γραμματέας του EHCA Ζάχι Χάουας δήλωσε ότι ένας από τους τάφους ανήκει στον Ιγια Μαάτ, ο οποίος επιτηρούσε τις αποστολές οικοδόμησης του Βασιλιά Ούνας, του τελευταίου Φαραώ της 5ης δυναστείας. Ο Ιγια Μαάτ έφερε ασβεστόλιθο από την περιοχή της Τύρου, γρανίτη από το Ασουάν και ερυθρούς πλίνθους από τη Δυτική Ερημο. Είναι γνωστός με πολλούς τίτλους, μεταξύ των οποίων και «ο επιτηρητής της περιουσίας του βασιλέως». Ο δεύτερος τάφος ανήκει στον αοιδό της 5ης Δυναστείας, Θινχ. Ενα υπέρθυρο στην είσοδο του τάφου είναι διακοσμημένο με τους τίτλους του τραγουδοποιού, μεταξύ των οποίων και «ο επιτηρητής των αοιδών». Ενα ανάγλυφο που παρουσιάζει τον τραγουδιστή στη διάρκεια παράστασης βρέθηκε σε τοίχο του τάφου.
Παρά τη μεγάλη περίοδο της βασιλείας του Ούνας, ελάχιστα είναι γνωστά γι' αυτόν και για τη δομή της κοινωνίας στην εποχή εκείνη. Ορισμένοι πιστεύουν ότι το τέλος της βασιλείας του σηματοδοτεί το τέλος της Χρυσής Περιόδου του Παλαιού Βασιλείου της Αιγύπτου.
Πέθανε ο διακεκριμένος Ελληνας χορογράφος Λεωνίδας Ντε Πιάν. Η κηδεία του έγινε χτες το μεσημέρι, από το Α΄ Νεκροταφείο, με δαπάνη του υπουργείου Πολιτισμού. Εχοντας μαθητεύσει δίπλα σε σπουδαία ονόματα του χορού - υπήρξε μαθητής διάσημων δασκάλων και χορευτών από τη Ρωσία - ο Λ. Ντε Πιαν εμφανίστηκε ως χορευτής στα πιο φημισμένα θέατρα του κόσμου, ενώ και ο ίδιος εργάστηκε σε πολλά απ' αυτά και ως χορογράφος. Στη διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του χόρεψε δεκάδες ρόλους του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου και χορογράφησε αξιόλογες παραστάσεις μπαλέτου. Ο διαπρεπής χορευτής και χορογράφος υπήρξε Διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, από το 1995 έως το 1999. Παράλληλα, υπήρξε δάσκαλος μεγάλου μέρους των σημερινών Ελλήνων χορευτών, στους οποίους δίδαξε την τέχνη του κλασικού μπαλέτου, μεταφέροντάς τους την πολύτιμη γνώση και εμπειρία του. Τα συλλυπητήριά τους για το θάνατο του Λεωνίδα Ντε Πιάν εξέφρασαν με ανακοινώσεις τους ο υπουργός Πολιτισμού, Μιχάλης Λιάπης και η διοίκηση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Οι «Αγγελοι» τιτλοφορείται το Ημερολόγιο 2009 (επιμέλεια Στάθης Γκότσης) του Βυζαντινού - Χριστιανικού Μουσείου. Τα έργα που το εικονογραφούν αποκαλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, καλλιτεχνικών ρευμάτων και αισθητικών προσεγγίσεων διαφορετικών τόπων και εποχών. Προέρχονται από τις συλλογές τοιχογραφιών, εικόνων, υφασμάτων, χειρογράφων, χαρτών, μικροτεχνημάτων, πινάκων, κ.ά. Το γούρι 2009 (σχέδιο του Δημητρίου Νικολιάνου) είναι εμπνευσμένο από διακοσμητικά μοτίβα της συλλογής μικροτεχνίας του μουσείου. Παράλληλα, στο χώρο του μουσείου, έως 1/2, εκτίθενται 21 από τα 62 έργα που κοσμούν το ημερολόγιο.