Το γεγονός ότι δεν ανακοινώθηκε συγκεκριμένη τιμή οδήγησε πολλούς παραγωγούς να κρατήσουν τη σοδειά τους απούλητη στις αποθήκες, καθώς δε θέλουν να την παραδώσουν όσο - όσο. Οσοι δεν είχαν τους απαραίτητους αποθηκευτικούς χώρους αναγκάστηκαν να την παραδώσουν στα «κουτουρού». Πήραν το κατιτίς ως «έναντι» και ακόμα δεν έχουν εξοφληθεί.

Στο μεταξύ, τα χρέη τρέχουν. Πολλοί χρωστάνε ακόμα στους προμηθευτές των εφοδίων που χρησιμοποίησαν την περασμένη χρονιά. Και στην τράπεζα οι καρτέλες των χρεών όλο και «χοντραίνουν».

Στο καλαμπόκι τιμή ανακοινώθηκε. Είναι, όμως, εξευτελιστική. Πέρσι, πουλιόταν από 27-30 λεπτά το κιλό. Φέτος από 10-13 λεπτά το κιλό. Μείωση πάνω από 60%! Οσοι, λοιπόν, έσπειραν την περασμένη άνοιξη καλαμπόκι «χαντακώθηκαν». Δεν έβγαλαν τα έξοδα και «μπήκαν πολύ μέσα».

Στις περιοχές της Θεσσαλίας, που καλλιεργούνται σιτηρά και καλαμπόκι, οι αγρότες είναι σε απόγνωση.

Ο Νίκος Καμάκας, από το Στόμιο Λάρισας, λέει: «Οι έμποροι έπεσαν σαν τα αρπακτικά όρνια πάνω στους αγρότες για να πάρουν τη σοδειά όσο - όσο». Και κάνει το λογαριασμό για το καλαμπόκι: «Το κόστος παραγωγής - λέει - χωρίς να υπολογίζουμε τα μεροκάματα που κάνουν οι αγρότες και τη φθορά των μηχανημάτων τους, φτάνει τα 180 ευρώ το στρέμμα. Αναλυτικά: 40 ευρώ το νοίκι, 25 τα καλλιεργητικά, 20 ο σπόρος, 52 τα λιπάσματα, 24 τα ποτίσματα (πετρέλαιο - αγροτικό ρεύμα), 7 τα φυτοφάρμακα, 12 τα αλωνιστικά. Με τη φετινή τιμή στο καλαμπόκι να διαμορφώνεται, κατά μέσο όρο, στα 11,5 λεπτά το κιλό και με μια παραγωγή 1.100 κιλά το στρέμμα, που θεωρείται καλή, ο παραγωγός θα έχει έσοδα 126,50 ευρώ το στρέμμα. Αυτό σημαίνει ότι θα έχει "παθητικό "πάνω από 50 ευρώ το στρέμμα!! Κι αυτό σημαίνει πολλά χρέη».

Και ο Ν. Καμάκας συνεχίζει: «Πώς θα ζήσουν οι παραγωγοί και οι οικογένειές τους; Με χρέη σε εκκρεμότητα για την παραγωγή τους και για τη ζωή τους; Με ποια εγγύηση να πάρουν δάνεια από τις τράπεζες, αφού τη γη τους - όσοι έχουν - την έχουν υποθηκευμένη; Ούτε να την πουλήσουν μπορούν. Πώς θα ζήσουν; Κάποτε ήταν και η μετανάστευση. Τώρα τι θα κάνουν; Πέφτοντας θύματα της προπαγάνδας, υπολόγισαν ότι μπαίνοντας στην ΕΕ, έβρισκαν την αγορά των τριακοσίων εκατομμυρίων και θα μπορούσαν να διαθέσουν εύκολα τις παραγωγές τους και σε ικανοποιητικές τιμές. Κάποιοι πίστεψαν ότι είναι η ένωση των λαών. Τώρα όλοι διαπιστώνουν πως είναι ένωση των κεφαλαιοκρατών και στήθηκε στα μέτρα των κερδών τους. Τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκονται τους βάζουν και σε άλλες σκέψεις. Διερωτώνται: Η απαξίωση των προϊόντων τους μήπως στοχεύει στο να πουλήσουν όσο όσο τους μικροκλήρους τους; Είναι και τα φιλέτα για ξεπούλημα της μόδας και πριν από λίγο καιρό είδε το φως της δημοσιότητας ότι ένα από τα έντεκα είναι και η περιοχή τους. Σκεπτόμενοι όλα αυτά, η απελπισία τους γίνεται αγανάκτηση και η φιλολογία της ανταγωνιστικότητας αντιμετωπίζεται σαν περιτύλιγμα του χαπιού. Στα χείλη όλων βρίσκεται το πού πάνε και τα σχόλια ποικίλλουν. Οι μνήμες, ονόματα και καταστάσεις έρχονται στην επιφάνεια. Συγκρίσεις γίνονται. Αρχισε να αναφέρεται το όνομα του Αντύπα, να συγκρίνεται το τότε με το τώρα. Τότε κολίγοι των τσιφλικάδων και των Μπέηδων, τώρα κολίγοι των τραπεζών, των εμπόρων, των κυβερνήσεων και πάνω από όλους οι οδηγίες των Βρυξελλών. Συμφωνίες Μάαστριχτ κ.ά. Ολο και πιο συχνά λέγεται το "αν τα βόδια ήξεραν τη δύναμή τους δε θα τα έβαζαν στα σφαγεία". Ταπεινή η σύγκριση. Αλλά όχι ξένη από την πραγματικότητα».

Καταλήγοντας ο Ν. Καμάκας επισημαίνει: «Η αγανάκτηση φουντώνει και το "σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω" ξεπερνιέται. Η συνέχιση αυτής της αντιαγροτικής και αντιλαϊκής πολιτικής ξεσκεπάζει και το ρόλο των κυβερνητικών συνδικαλιστών που είναι ρόλος δεκανικιών της πολιτικής των κυβερνήσεων. Θα ξεσκεπάσει τα πλανερά κηρύγματα, θα διώξει εκείνο το βλαβερότατο "ό,τι και να κάνουμε δε γίνεται τίποτα" και θα το αντικαταστήσει με το "τίποτα δεν κάνουμε όταν καθόμαστε και κλαίμε τη μοίρα μας". Ηδη το "τι κάνουμε" ζητάει απάντηση και αφού ψάχνεται, θα βρεθεί. Και δε θα 'ναι άλλο από το να οργανωθούμε και συλλογικά ν' αντισταθούμε. Η ιστορία του λαού μας, παλιότερη και πρόσφατη, όσο κι αν αποσιωπάται, όσο κι αν παραχαράζεται, διατηρεί αλήθειες για μίμηση».

Αλλη μια συνάντηση - μακριά από τα προβλήματα της φτωχομεσαίας αγροτιάς - πραγματοποιήθηκε χτες μεταξύ του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Αλ. Κοντού.

Σκοπός της συνάντησης, σύμφωνα και με τα όσα δήλωσε ο υπουργός, ήταν να ενημερωθεί ο πρωθυπουργός για την αξιοποίηση των κονδυλίων του Δ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, από το οποίο όμως ελάχιστα έχουν να προσδοκούν οι φτωχοί Ελληνες παραγωγοί. Παράλληλα, ο Αλ. Κοντός, αναφέρθηκε στις «προσπάθειες» που καταβάλλει για τη μείωση του κόστους παραγωγής των αγροτικών προϊόντων. Οι «προσπάθειες» αυτές - όπως πολύ καλά γνωρίζει ο αγροτικός κόσμος της χώρας - κάθε άλλο παρά έχουν αποδώσει θετικά αποτελέσματα, ενώ την ίδια στιγμή οι τιμές των αγροτικών προϊόντων κατρακυλούν σε ολοένα και πιο χαμηλά επίπεδα.