ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 9 Οχτώβρη 2008
Σελ. /32
Η ουσία των κρατικών παρεμβάσεων

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οι παρεμβάσεις, εθνικές και κοινοτικές, θα είναι έγκαιρες και η στήριξη θα είναι προσωρινού χαρακτήρα. Στόχος μας δεν είναι να κρατικοποιήσουμε το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, αλλά να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη σε αυτό».

Αυτό ήταν το γράμμα και το πνεύμα των αποφάσεων που πήραν οι επί των Οικονομικών αρμόδιοι υπουργοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις συνεδριάσεις του ΕΚΟΦΙΝ και του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ - όπως το αποτύπωσε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης. Παρόμοιες διαβεβαιώσεις έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν με δηλώσεις τους οι πρόεδροι - πρωθυπουργοί ή υπουργοί Οικονομικών και άλλων χωρών, όπως των ΗΠΑ, της ΕΕ, κλπ., που προσπαθούν να καθησυχάσουν όσους ανησυχούν για το «πού το πάνε» οι κυβερνώντες με κρατικοποιήσεις και άλλες κρατικές παρεμβάσεις «σωτηρίας» του χρηματοπιστωτικού συστήματος από την οικονομική κρίση.

Σε όλους εκείνους που τους κατηγορούν - από τον Μπους και τον Σαρκοζί μέχρι τον Πούτιν και τον Καραμανλή - ότι ...μολύνθηκαν από το μικρόβιο του «σοσιαλισμού», οι κάθε είδους υπηρέτες και θεματοφύλακες του καπιταλιστικού συστήματος απαντούν στερεότυπα: Μην ανησυχείτε. Με τις κρατικές παρεμβάσεις που κάνουμε, προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την «εμπιστοσύνη» των αγορών που κλυδωνίζονται από την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και σε καμία περίπτωση δεν εγκαθιδρύουμε στις χώρες μας το ...«σοσιαλισμό». Αφήστε που οι κρατικές παρεμβάσεις και ο σοσιαλισμός είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα, αυτό είναι πεντακάθαρο, αλλά αυτές οι παρεμβάσεις δεν έχουν ούτε κόκκο ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων.

Και μια λεπτομέρεια: Οταν ο Γ. Αλογοσκούφης και οι ομόλογοί του στην ΕΕ δικαιολογούν τις κρατικές παρεμβάσεις που γίνονται τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη ή άλλες χώρες στο όνομα ενίσχυσης της «εμπιστοσύνης» στο ισχύον χρηματοπιστωτικό «σύστημα» και της «σωτηρίας» των τραπεζών, έχουν κατά νου την ανανέωση της εμπιστοσύνης στις τοκογλυφικές πολιτικές των τραπεζών και γενικότερα στο εκμεταλλευτικό - καπιταλιστικό - σύστημα.

Αυτή είναι η αλήθεια, όσο και αν ενοχλεί τους κάθε είδους υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος, που εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους τόσο με τις κρατικοποιήσεις και την ελεγχόμενη από το κράτος αγορά όσο και με τις ιδιωτικοποιήσεις και την «ελεύθερη αγορά».

Συνδικαλισμός του διαδρόμου και των δικαστηρίων

Κάθε μορφή ιδιωτικής εκπαίδευσης είναι εξ ορισμού μια μορφή εμπορευματοποίησης της Παιδείας. Και κάθε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο είναι μια καπιταλιστική επιχείρηση που επιδιώκει διαρκώς την αύξηση των κερδών της είτε νόμιμα, είτε παράνομα, αξιολογώντας τη νομιμότητα και την παρανομία πάντα με τους νόμους του δικού της συστήματος, του καπιταλιστικού.

Για τις αξίες της εργατικής τάξης όμως, παρανομία είναι η ίδια η εμπορευματοποίηση της Παιδείας, η ίδια η ύπαρξη ιδιωτικής εκπαίδευσης. Κι αυτό ισχύει για όλους τους εργάτες και φυσικά για τους εργαζόμενους στην ιδιωτική εκπαίδευση. Αν δεν ξεκινήσουν κάτω από αυτό το πρίσμα να βλέπουν τους αγώνες τους, τότε θα καταλήγουν να κυνηγούν «παρανομίες» της μιας επιχείρησης, προς όφελος της άλλης επιχείρησης...

Τα σημειώνουμε αυτά με αφορμή τη γνωστή τακτική της ηγεσίας της ΟΙΕΛΕ, η οποία την προηγούμενη βδομάδα ζήτησε εσπευσμένα από τους εκπροσώπους της «Αγωνιστικής Συνδικαλιστικής Κίνησης» στο ΔΣ εξουσιοδότηση προς το προεδρείο, για να προβεί σε μήνυση σε επαρχιακό ιδιωτικό σχολείο, που σύμφωνα με στοιχεία της Ομοσπονδίας παρανομεί. Σωστά, το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, καταγγέλλοντας αυτή την τακτική, σημείωσε: «Τέτοιες λογικές, που αφήνουν στο περιθώριο ταξικές μαζικές αγωνιστικές παρεμβάσεις και διεκδικήσεις και προωθούν το συνδικαλισμό του διαδρόμου και των δικαστηρίων, απαξιώνουν τα εκλεγμένα όργανα στα μάτια των εργαζομένων».

Θέλουν τους γονείς συνένοχους!

Τη συναίνεση και κατ' επέκταση τη συνενοχή των γονιών στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης αναζητά το υπουργείο Παιδείας με διάφορα τερτίπια.

Ο υπουργός Παιδείας έστειλε μια επιστολή στους «γονείς», ενημερώνοντας ότι φτιάχνει στο ΥΠΕΠΘ ένα Ειδικό Γραφείο Επικοινωνίας με τους γονείς, που «φιλοδοξεί να γίνει ο νέος δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ της διοίκησης της εκπαίδευσης και της οικογένειας, προκειμένου η σχεδιαζόμενη εκπαιδευτική πολιτική να μη συντελείται εν κενώ, αλλά να λαμβάνει υπόψη τις κοινωνικές επιταγές και τις ανάγκες των άμεσων αποδεκτών της». Δεν έχουν οι γονείς συλλόγους, Ενώσεις, Ομοσπονδίες και Συνομοσπονδία; Δεν κάνουν αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις μέσα από αυτά τα συλλογικά τους όργανα; Δε γνωρίζει ο υπουργός τα αιτήματα του κινήματος των γονιών, οι οποίοι ταυτόχρονα είναι και εργαζόμενοι και εκφράζονται μέσα από τα συνδικάτα τους;

Ολα αυτά είναι γνωστά στο υπουργείο και την κυβέρνηση. Απλά μέσα από τέτοιου τύπου «γραφεία», στόχος τους είναι (όπως ομολογεί παρακάτω στην επιστολή του ο υπουργός): «Η οικοδόμηση μιας σχέσης εμπιστοσύνης και συμπληρωματικότητας, η ευρύτερη δυνατή συστράτευση δυνάμεων». Δηλαδή, να διαγράψουν τα πραγματικά αιτήματα των συλλογικών οργάνων των γονιών και να εμφανίζουν μια ψευδεπίγραφη συναίνεση στην πολιτική τους.

Ξεβράζονται πτώματα μεταναστών

Ολο και περισσότερα πτώματα μεταναστών εντοπίζονται στα ελληνοτουρκικά σύνορα, στο Νομό Εβρου, το τελευταίο διάστημα, και κανείς δε νοιάζεται. Μόνο τον τελευταίο μήνα, οι έμποροι μεταναστών έχουν στείλει στο θάνατο πάνω από 10 ανθρώπους, αφού τους παίρνουν τα λεφτά για να τους μεταφέρουν. Τέσσερις νέοι μετανάστες βρήκαν φριχτό θάνατο στις όχθες του Εβρου ποταμού προσπαθώντας να περάσουν τα σύνορα μέσα από ναρκοπέδια, και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό.

Χτες, πάλι, στη θαλάσσια περιοχή της Αλεξανδρούπολης, άλλο ένα νεκρό σώμα μετανάστη ξεβράστηκε στην επιφάνεια της θάλασσας, το όγδοο στη σειρά. Είναι τεράστιες οι ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, των τουρκικών κυβερνήσεων και της ΕΕ και αποδεικνύουν το ψευδεπίγραφο της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η δική μας ατζέντα

Η απόφαση των υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών της ΕΕ να νομοθετήσουν την εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων δείχνει τουλάχιστον δύο πράγματα. Πρώτον, ότι η κρίση που έχει ξεσπάσει βρίσκεται ακόμα σε τέτοια φάση που στην εξέλιξή της δεν αποκλείεται να φτάσει σε τέτοιο σημείο που να απειληθούν ακόμα και ...θέσφατα, όπως είναι ο εγγυημένος χαρακτήρας των αποταμιευτικών καταθέσεων. Δεύτερον, ότι το τραπεζικό κεφάλαιο και ολόκληρη η οικονομική ολιγαρχία μαζί με το πολιτικό τους προσωπικό έχουν ήδη πανικοβληθεί μπροστά στο ενδεχόμενο μαζικών αναλήψεων από τους λογαριασμούς τραπεζικών καταθέσεων.

Βέβαια, οι κυβερνητικές διακηρύξεις για εγγυημένες καταθέσεις 100.000 ευρώ δεν αφορούν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας. Δεν αφορούν τα 2,5 εκατομμύρια που ζουν κάτω από το όριο της απόλυτης φτώχειας, ούτε τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους και το στρατό των υποαπασχολούμενων νέων. Δεν απευθύνονται στα εκατομμύρια των μισθωτών που αμείβονται με 700 ή 800 ή ακόμα και με 1.000 ευρώ το μήνα, ούτε στους συνταξιούχους των 400 και 500 ευρώ, ούτε στους μετανάστες που δουλεύουν σε συνθήκες σκλαβιάς. Δεν έχουν σχέση με τη φτωχή αγροτιά που ακροβατεί ανάμεσα στο χωράφι και την Αγροτική για να τα βγάλει πέρα, ούτε με τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους που επισκέπτονται τις τράπεζες μόνο για να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους. Για όλους αυτούς, για τη συντριπτική πλειοψηφία δηλαδή του λαού, αλλού βρίσκεται το πρόβλημα και όχι στο πώς θα σωθούν τα 100 χιλιάρικα που έτσι κι αλλιώς δεν έχουν.

Για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας, το μόνο βέβαιο είναι ότι θα κληθούν και πάλι να επωμιστούν τις συνέπειες της κρίσης υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου, που βρίσκεται σε εξέλιξη, ανεξάρτητα από τις διαστάσεις που τελικά θα πάρει. Και αυτό σημαίνει σκληρότερη λιτότητα, μεγαλύτερη ανεργία, περισσότερη καθημερινή ανασφάλεια, ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των συνθηκών ζωής, με γρηγορότερους ρυθμούς απ' ό,τι συμβαίνει σήμερα. Το ομολογούν, άλλωστε, και οι κυβερνώντες, με την επίσημη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, το επανέλαβε χτες και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας λέγοντας ότι η κρίση καθιστά ακόμα πιο αναγκαίες και επιτακτικές τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις της ΕΕ και της κυβέρνησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους.

Για όλους αυτούς τους λόγους -και μαζί με όλα όσα ίσχυαν και μέχρι να κάνει την εμφάνισή της η κρίση - η ατζέντα για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα παραμένει ακριβώς η ίδια. Η πάλη και διεκδίκηση ικανοποίησης των αναγκών τους. Η ανατροπή αυτής της πολιτικής, που στις μέρες μας ισοδυναμεί με ανατροπή των εκμεταλλευτικών παραγωγικών σχέσεων, με ανατροπή του συστήματος. Κάθε παζάρι στη λογική του «πέντε πάνω - πέντε κάτω», όχι μόνο δεν προσφέρει λύσεις για τους εργαζόμενους, αλλά δίνει «φιλί ζωής» και ενισχύει την εξουσία της πλουτοκρατίας. Το ζήτημα για μας δεν είναι να αναζητούμε ρυθμίσεις που θα μας εγγυώνται τις καταθέσεις, αλλά η δυνατότητα να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε και να ζήσουμε σε μια κοινωνία, που θα είναι σε θέση να απαξιώσει ακόμα και την ιδέα-ανάγκη της ατομικής αποταμίευσης, αφού για όλους θα είναι εφ' όρου ζωής εξασφαλισμένες συνθήκες ζωής σύμφωνα με τις πραγματικές και σύγχρονες απαιτήσεις των εργαζομένων.



Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ