«Η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη σύσταση "Εθνικού Δικτύου Αμεσης Κοινωνικής Παρέμβασης" για "αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού" (...) Το πρόγραμμα (...) αφορά στη δημιουργία ή συνέχιση ήδη υπαρχόντων "Κοινωνικών Δομών" όπως τα λεγόμενα κοινωνικά φαρμακεία και παντοπωλεία, προγράμματα σίτισης και υπνωτήρια αστέγων, σε συνολικά 40 δήμους πανελλαδικά. Τέτοιες δράσεις μπορεί να αναλάβουν και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις με το αζημίωτο (...) επιχειρεί να αντιμετωπίσει μέρος των εκρηκτικών προβλημάτων, χωρίς να αγγίζει την ουσία του ζητήματος (...) κάνουν μια προσπάθεια για επιδερμικές λύσεις στα εξαθλιωμένα από την πολιτική τους φτωχά λαϊκά στρώματα, ίσα να φυτοζωούν. "Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι" (...) Θα πει κάποιος, από την πείνα ας είναι και ένα πιάτο φαΐ. Αλλά θα ανεχτεί ο λαός μια τέτοια πραγματικότητα; Κυβέρνηση και δήμοι λένε ξεκάθαρα ότι με τέτοιες δράσεις έχουν σαν στόχο τη διατήρηση της "κοινωνικής συνοχής". Δηλαδή υποταγή του λαού.

Απευθύνονται σε ένα οπωσδήποτε σημαντικό (...) εξαθλιωμένο κομμάτι του λαού, μα δεν προσφέρουν τίποτε παραπάνω από μια μερίδα φαγητό, μια διανυκτέρευση, μιαν ασπιρίνη, παλιά ρούχα συγκεντρωμένα στον έρανο "διά τους πτωχούς". Καλλωπίζουν δε το προφίλ των ίδιων των εκμεταλλευτών, εκείνων που δημιουργούν και συντηρούν την κατάσταση αυτή για το λαό, προκειμένου να μη διακοπεί η κερδοφορία τους. Και αποπροσανατολίζουν τις στρατιές ημιπαπασχολήσιμων, ανέργων, γλίσχρα αμειβομένων, ανασφάλιστων, χαρατσωμένων άγρια ανθρώπων, από το κύριο: Οτι δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούμε μια τέτοια ζωή, εξαθλιωμένη. Οτι δεν μπορεί η εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, τα λαϊκά νοικοκυριά να συμβιβαστούν με κάποια ψίχουλα, με ένα ξεροκόμματο που θα τους πετάξει από το τρελό φαγοπότι της η άρχουσα τάξη, λέγοντάς της και "ευχαριστώ"...

Μέσα σε συνθήκες κατάπτωσης του επιπέδου διαβίωσης της λαϊκής οικογένειας, απέναντι σε ένα τέτοιο οργανωμένο σχέδιο αποπροσανατολισμού της, αναδεικνύεται αναγκαίο όσο ποτέ το πρόταγμα, η πάλη για ριζικές κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές, για διεκδίκηση μιας ζωής με αξιοπρέπεια και προοπτική, με ολόπλευρη ικανοποίηση των αναγκών όλων των ανθρώπων του μόχθου χωρίς καμία απολύτως έκπτωση. Είναι υπερώριμη η δυνατότητα ικανοποίησης των εργατικών και λαϊκών αναγκών με τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Αλλά αυτό μόνο σε ένα πλαίσιο λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό, μπορεί να επιτευχθεί».

(από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)