Νάτα τα νιάτα των σπουδών! Στον αγώνα!! Πάνω από 200 σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ υπό κατάληψη. Κάθε μέρα, διαδηλώσεις στους δρόμους. Τα αμφιθέατρα «κοινοβούλια» ανταλλαγής σκέψεων, αντιπαράθεσης απόψεων, «ζύμωσης» αντιλήψεων, σύνθεσης θέσεων, συναπόφασης δράσεων. Χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές στην καθημερινή μάχη. Με πίστη κι αποφασιστικότητα. Με εναλλαγές στις μορφές πάλης και συντονισμό της δράσης σε περιφερειακό και πανελλαδικό επίπεδο. Με προγραμματισμένες προσπάθειες για την αγωνιστική συμπόρευση του σπουδαστικού κινήματος με το ταξικό εργατικό κίνημα και την εξασφάλιση της ενεργού λαϊκής συμπαράστασης στον δίκαιο κι ελπιδοφόρο αγώνα στης σπουδάζουσας νεολαίας. Και με το στόχο της πάλης διακηρυγμένο και την προοπτική του αγώνα σαφή.

Τούτη η «σπουδαστική γενιά» ξέρει καλά να δίνει αγώνες. Οι μεγαλύτεροι έχουν και την αγωνιστική πείρα των μεγάλων μαθητικών κινητοποιήσεων κατά της «αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης» στη Μέση Εκπαίδευση, την οποία και αξιοποιούν με τον καλύτερο τρόπο. Και οι μικρότεροι, συνεπαρμένοι από την αγωνιστική ατμόσφαιρα των ημερών, μπαίνουν στη μάχη με ενθουσιασμό και αισιοδοξία. Τούτοι οι νέοι έρχονται να διαψεύσουν όσους ανέμεναν το «τέλος» του φοιτητικού κινήματος και να επιβεβαιώσουν όσους περίμεναν το «νέο ξεκίνημα». Τους χαρακτήριζαν αδιάφορους κι αποδεικνύονται ενεργοί. Τους έλεγαν απολίτικους και εμφανίζονται ψαγμένοι. Τους είχαν για συμβιβασμένους και δηλώνουν ασυμβίβαστοι. Τους ήθελαν υποταγμένους και στέκονται ανυπότακτοι.

Ο αγώνας τώρα αρχίζει και προβλέπεται μακρύς και δύσκολος. Στη διάρκειά του, οι αγωνιστές του σπουδαστικού κινήματος έχουν, ακόμα, να δουν πολλά και θα καταλάβουν περισσότερα. Στην πάλη, βεβαίως, δεν έχουν τίποτα να τους χωρίζει. Κοινά τα προβλήματα, κοινός ο αντίπαλος, κοινός ο σκοπός. Ομως, όπως κάθε αγώνας, έτσι κι αυτός διεξάγεται εν μέσω ιδεολογικών διαφορών και των πολιτικών διαφοροποιήσεων. Ο άθλιος αντικομμουνισμός, που προωθείται αυτές τις μέρες στις σχολές, πρέπει να προβληματίσει όλους όσοι διακατέχονται από πραγματικές αγωνιστικές διαθέσεις. Κι από κανέναν αγωνιστή δεν πρέπει να διαφεύγει ότι «καθ' οδόν» θα στηθούν εμπόδια και θα μπουν τρικλοποδιές, θα σχεδιαστούν υπονομεύσεις κι αποπροσανατολισμοί. Αλλωστε, εξαρχής οι δυνάμεις της δικομματικής πολιτικής συναίνεσης κινήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση, αξιοποιώντας και την «εκ των έσω δράση» κάποιων «αφελών» και μερικών «βαλτών».

Η «ασφαλιστική δικλείδα», για την αποτελεσματική πορεία του αγώνα, είναι η σταθερή προσήλωση στο σωστό διεκδικητικό περιεχόμενο και την προοπτική της πάλης και η ένταση της προσπάθειας για να πάρει παλλαϊκό χαρακτήρα η μάχη για την Παιδεία. Ταυτόχρονα, χρειάζεται η συνεχής επαγρύπνηση και δράση για την αντιμετώπιση της ιδεολογικής και πολιτικής αντεπίθεσης της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, που, από κοινού, επιχειρούν να στρέψουν τον σπουδαστικό ξεσηκωμό σε αδιέξοδα μονοπάτια ή να τον περιορίσουν στα «όρια» που επιτρέπει και μπορεί ν' αποδεχτεί το εκπαιδευτικό σύστημα που συνυπηρετούν. Κι απ' αυτή την άποψη η αγωνιστική συστράτευση όσο το δυνατόν περισσότερων φοιτητών και σπουδαστών με τις δυνάμεις της «Πανσπουδαστικής» αποτελεί εγγύηση ότι ο αγώνας δε θα ξεστρατίσει, το σπουδαστικό κίνημα θα δυναμώσει και θα γίνει πιο αποτελεσματικό...