Θυμάστε τι γινόταν όταν η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ και ήρθε το ευρώ; Χαράς ευαγγέλια! Ο τότε πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, κορδωνόταν σαν διάνος και οι «σημιτοφύλακες» χοροπηδούσαν γύρω του σαν μαϊμούνια. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ είχαν βγάλει «τελάληδες», που φώναζαν πως η μικρή Ελλάς μπήκε στο κλαμπ των ισχυρών και των πλουσίων και δημοσιογραφικά γιουσουφάκια ξεσκίζονταν να πείσουν το «πόπολο» πως έρχονται ευτυχισμένες μέρες. Και οι μόνοι που έλεγαν μια διαφορετική κουβέντα, οι μόνοι που συμβούλευαν τους ευκολόπιστους να δυσπιστούν, οι μόνοι που προειδοποιούσαν για τα χειρότερα που έρχονταν, ήταν οι κομμουνιστές. Ομως, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», καθώς η προπαγάνδα θόλωνε το νου κι ο θόρυβος των πανηγυριών «έπνιγε» τη σιγαλιά της σύνεσης και της λογικής.

Και να που ήρθε η ώρα των αποτελεσμάτων και του απολογισμού. Η ένταξη στην ΟΝΕ, αντί να οδηγήσει τους Ελληνες στην ευτυχία, φέρνει τη δυστυχία. Στο όνομα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, στο βωμό της ανταγωνιστικότητας, θυσιάζονται δικαιώματα και κατακτήσεις του λαού μας. Και συνεχώς αυξάνεται η φτώχεια των πολλών και ο πλούτος των λίγων. Σήμερα, πλέον, είναι φανερό ότι στόχος εκείνων που έσυραν την Ελλάδα στον «πυρήνα» της ΕΕ δεν ήταν η εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων, αλλά η ενίσχυση των κερδών της ντόπιας πλουτοκρατίας και των πολυεθνικών. Δεν το ομολογούν, βεβαίως, οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος και δεν μπορούν, ακόμα, να το χωνέψουν οι αθεράπευτα ευρωλιγούρηδες.

Το αντιλαμβάνεται, όμως, ο ελληνικός λαός και οι άλλοι λαοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό δείχνουν τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων για το «ευρωσύνταγμα» στη Γαλλία και στην Ολλανδία. Αυτό δείχνουν και οι συνεχώς αυξανόμενες «αντιευρωπαϊκές» φωνές σ' όλη την Ευρώπη. Και δεν είναι τυχαίο ότι αυξάνονται εκείνοι που παλεύουν για το γκρέμισμα αυτής της καπιταλιστικής «ιεράς συμμαχίας», που καταδυναστεύει τους λαούς της «γηραιάς ηπείρου». Οι φωνές αντίστασης των ευρωπαϊκών λαών θα έχουν αποτελέσματα. Φαίνεται από τη σταδιακή έντασή τους, αλλά και από την ανησυχία που προκαλούν στ' αφεντικά της ΕΕ.

Οσο κι αν φαντάζει ισχυρό και απόρθητο, το «κάστρο» της καπιταλιστικής Ενωμένης Ευρώπης άρχισε να τρέμει, τουλάχιστον στις συνειδήσεις σημαντικών τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων. Είναι ένα βήμα, μικρό μεν, σημαντικό δε. Και στον ορίζοντα διαγράφεται το σχήμα μιας άλλης Ευρώπης, της φιλίας και της ειρήνης, των ανθρώπων της δουλιάς, του χεριού και του πνεύματος. Μιας Ευρώπης, στην οποία οι λαοί θα έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο κι όχι το κεφάλαιο και οι πολυεθνικές. Μιας Ευρώπης της ισότιμης συνεργασίας των λαών της, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής προόδου. Μιας ενωμένης Ευρώπης του σοσιαλισμού. Αυτό είναι το όραμα των κομμουνιστών και των ευρωπαϊκών λαών και θα γίνει πραγματικότητα, αργά, ή γρήγορα. Γιατί έτσι πρέπει να γίνει. Γιατί έτσι θα γίνει...