«Κυβέρνηση και τρόικα, με σχέδιο, μεθοδικά και ύπουλα ενεργούν κατ' απαίτηση των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι για τις αποφάσεις που πήρε το Υπουργικό Συμβούλιο ενάντια στους δημόσιους υπαλλήλους και έβγαλαν από το συρτάρι τα σχέδια για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Και ποιος δε θυμάται τα κροκοδείλια δάκρυα που χύθηκαν αυτές τις μέρες για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, που δήθεν υποφέρουν από τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων... Ποιος δεν άκουσε ότι η χώρα - και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα - πληρώνει τα σπασμένα του Δημοσίου... Και "πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις", βάζουνε στην κλίνη του Προκρούστη και αυτούς για τους οποίους δήθεν πονούσαν. Η υποκρισία τους δεν έχει όρια.

(...) η κίνηση αυτή δεν είναι "κεραυνός εν αιθρία". Είναι η κλιμάκωση της ίδιας αντεργατικής επίθεσης που δεν κάνει διακρίσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε "υψηλόμισθους" και χαμηλόμισθους. Είναι ο τελευταίος κρίκος στην ατέλειωτη αλυσίδα που περνάνε στα χέρια και στα πόδια της εργατικής τάξης από κοινού κυβέρνηση και τρόικα, αποκλειστικά και μόνο για λογαριασμό της πλουτοκρατίας.

(...) Δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή. Σήμερα κάθε ολιγωρία οδηγεί χιλιάδες εργάτες στον Καιάδα. Κάθε δισταγμός, μπροστά στο κόστος του αγώνα - και τέτοιο κόστος υπάρχει - θα οδηγήσει σίγουρα σε ακόμα μεγαλύτερες απώλειες για όλους τους εργαζόμενους. Σήμερα, το κεφάλαιο και οι υπηρέτες του πρέπει να πάρουν απάντηση. Σαν ένας άνθρωπος, η εργατική τάξη πρέπει να σηκωθεί όρθια. Πρέπει να τους σταματήσουμε. Μπορούμε να τους σταματήσουμε (...) Με την κλιμάκωση και την απεργία στις 19 Οκτώβρη. Να μετατρέψουμε κάθε επιχείρηση και εργοστάσιο σε φρούριο του αγώνα. Να τους πολεμήσουμε με κάθε μέσο και τρόπο» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).