Η Ιστορία δεν είναι μία | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η Ιστορία δεν είναι μία

To θέμα της Ιστορίας (πώς γράφεται και από ποιον) επανέρχεται τα τελευταία χρόνια με χαρακτηριστική συχνότητα. Κοινός τόπος όλων των προσπαθειών για την «αναθεώρησή» της είναι η εξαφάνιση ή η διαστρέβλωση ενός κρίσιμου κεφαλαίου της σύγχρονης Ιστορίας. Εκείνου όπου καταγράφεται η δύναμη των λαών και οι δυνατότητές τους να αλλάξουν τη μοίρα τους, να καταλύσουν το εκμεταλλευτικό, καπιταλιστικό καθεστώς, να οικοδομήσουν μιαν άλλη κοινωνία, τη σοσιαλιστική.

Το είδαμε να συμβαίνει με ιδιαίτερη ένταση πριν από μερικούς μήνες με αφορμή την 60ή επέτειο από τη νίκη των λαών κατά του φασισμού. Το είδαμε στις λυσσώδεις προσπάθειες όχι μόνο να υποβαθμιστεί, αλλά και να εξαφανιστεί ακόμη ο καταλυτικός ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης στην τελική, νικηφόρα, έκβαση του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Αρθρογράφος σε κυριακάτικη εφημερίδα, σε μιαν άλλη εκδοχή της ίδιας προσπάθειας, εξέφραζε τη «λύπη» του για την έλλειψη μιας και μόνο μιας Ιστορίας, η οποία να διδάσκεται στα σχολεία και να είναι «κοινή» για όλους τους Ελληνες. Για να υπογραμμίσει την έλλειψη αυτής της «κοινής Ιστορίας», εγκαλεί όσους υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να σταματήσουν οι γιορτές μίσους στο Γράμμο, στο Βίτσι και σε άλλες περιοχές, όσους επιμένουν να θυμούνται ότι ο στρατηγός Γρίβας δεν ήταν μόνο ηγέτης της ΕΟΚΑ, αλλά και επικεφαλής της προδοτικής οργάνωσης Χ, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, κ.ά.

Φυσικά, οι συγκεκριμένες αναφορές «φωτογραφίζουν» το ΚΚΕ, το οποίο και, κατά την άποψη του αρθρογράφου, ευθύνεται για το ότι δεν υπάρχει στη χώρα μας μια «κοινή καταγεγραμμένη Ιστορία». Είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που εμποδίζει την κατάργηση των «διαχωριστικών γραμμών»...

Ιστορία «επίσημη» υπάρχει και διδάσκεται στα σχολεία επί δεκαετίες. Είναι η Ιστορία των «νικητών». Οπως και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, έτσι και στη χώρα μας η άρχουσα τάξη και οι ιστοριογράφοι της, πιστεύοντας πως ήρθε η ώρα τους, επιχειρούν να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη των λαών κάθε περιστατικό, κάθε γεγονός, κάθε εξέλιξη που αμφισβητεί ότι η κοινωνική εξέλιξη τελείωσε, ότι ήρθε το «τέλος της Ιστορίας».

Το πρόβλημα του αρθρογράφου, όπως και όσων άλλων θέλουν να «γράψουν» τη μία, «κοινή Ιστορία», βρίσκεται στη ζωντανή ιστορική μνήμη του ελληνικού λαού. Εκεί όπου είναι καταγραμμένη η «άλλη Ιστορία», η Ιστορία των λαϊκών αγώνων, του εξεγερτικού πνεύματος που εκδηλώνεται στον ξεσηκωμό του 1821, στους ταξικούς αγώνες, στην Εθνική Αντίσταση, στον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού, στον αγώνα για τη Δημοκρατία, στο Πολυτεχνείο, στα χρόνια που ακολούθησαν...

Και το ΚΚΕ, στους καιρούς που ζούμε, θα είναι η «κιβωτός» αυτής της Ιστορίας για να την κρατήσει ζωντανή μέχρι την τελική της δικαίωση.