Η κρατική χρηματοδότηση για το δημόσιο σύστημα Υγείας διαρκώς μειώνεται, προκειμένου περισσότερο μέρος του δημόσιου χρήματος να δίνεται, με διάφορους τρόπους, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και ταυτόχρονα να ανοίγει ο δρόμος για πιο επικερδείς επενδύσεις τους στον τομέα της Υγείας. Σε αυτήν τη γενική πολιτική κατεύθυνση, που υπηρετείται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, τα δημόσια νοσοκομεία πρέπει να πουλούν υπηρεσίες Υγείας στους ασθενείς. Σαν αδίστακτοι έμποροι «ζωής» και «θανάτου», αφού τα έσοδα των νοσοκομείων προέρχονται όλο και περισσότερο από τις τσέπες των ασθενών και των ασφαλιστικών Ταμείων. Παράλληλα, αυτό σημαίνει και ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, στη λογική της εξοικονόμησης πόρων λειτουργίας των νοσοκομείων. Αυτό έρχονται να υπηρετήσουν και οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων.

Οι συνέπειες είναι δραματικές. Στην κυριολεξία κινδυνεύουν ζωές, ακόμα και μικρών παιδιών. Μέσω των συγχωνεύσεων καταργούνται εξειδικευμένα τμήματα, που είναι ζωτικής ανάγκης για χιλιάδες ασθενείς με σοβαρές ασθένειες. Στο νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» καταργήθηκε το Παιδοκαρδιοχειρουργικό Τμήμα. Αυτό θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή των παιδιών, αφού αυξάνεται ο χρόνος μεταφοράς τους από το χειρουργείο στη μονάδα, η γενική εντατική μονάδα δεν έχει εξειδικευμένο προσωπικό για περιστατικά καρδιάς, ενώ νοσηλεύει πολλές διαφορετικές παθήσεις, με έντονο τον κίνδυνο λοιμώξεων. Ταυτόχρονα, η κατάργηση του τμήματος Κυστικής Ινωσης - μιας σπάνιας και ανίατης νόσου - θα σημάνει δραματική μείωση του προσδόκιμου χρόνου ζωής των ασθενών και η συγχώνευση του τμήματος Μεσογειακής Αναιμίας θα αποκλείσει από το νοσοκομείο και την ιατρική φροντίδα τους έφηβους και ενήλικες ασθενείς με απρόβλεπτες γι' αυτούς συνέπειες.

Με τον ίδιο τρόπο, και εξαιτίας της συγχώνευσης του 6ου Ογκολογικού Νοσοκομείου του ΙΚΑ με το «Αγιος Σάββας», σχεδόν 35.000 καρκινοπαθείς και ασφαλισμένοι του ΙΚΑ, που δέχονταν τις υπηρεσίες του, «διώκονται» από τη νοσοκομειακή περίθαλψη και στέλνονται για εξειδικευμένες εξετάσεις και θεραπείες στις κατά τόπους υγειονομικές μονάδες του ΙΚΑ. Καρκινοπαθείς αναγκάζονται να περιμένουν για μήνες για τις καθιερωμένες εξετάσεις ή να πληρώσουν στον ιδιωτικό τομέα. Αυτά είναι μόνο μερικά δείγματα γραφής των συγχωνεύσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι καταργούνται εξειδικευμένα επιστημονικά τμήματα, που καθιστούν αναγκαία την αναζήτηση εναλλακτικής, δηλαδή τους επιχειρηματίες της Υγείας. Τόσο βάρβαρη και αδίστακτη είναι η πολιτική που θέλει το δημόσιο τομέα να συνυπάρχει με την επιχειρηματική δράση στην Υγεία, προκειμένου να τροφοδοτεί στην πραγματικότητα την τελευταία.

Το μεγάλο ζήτημα που τίθεται μπροστά στους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, στους ασθενείς, στις οικογένειές τους, σε κάθε λαϊκό σπίτι, είναι το εξής: Θα δεχτούν τους εμπόρους της Υγείας, είτε αυτοί φορούν το μανδύα του κράτους, είτε όχι; Αυτή η πολιτική δοκιμάστηκε και μάλιστα με τραγικά αποτελέσματα για τις ανθρώπινες ζωές. Οπως έχει δοκιμαστεί και η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα φάρμακα. Θα δεχτεί σήμερα ο εργαζόμενος λαός, άνθρωποι να πεθαίνουν, ενώ η επιστήμη μπορεί να τους σώσει, μπορεί να τους βοηθήσει να ενταχθούν ξανά στην παραγωγή ή να επιμηκύνει τη διάρκεια και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής τους; Θα δεχτεί γιατροί, νοσηλευτές, προσωπικό, που μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλύτερα τα νοσοκομεία, εργαζόμενοι που μπορούν να χτίσουν και να συντηρήσουν κι άλλα νοσοκομεία να μένουν στην ανεργία; Τι θα προτάξει στην πάλη του; Τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες ή το εμπόριο που έχει στηθεί στην Υγεία;