Τα τελευταία νέα για την αστική τάξη της χώρας δεν είναι απλώς ελπιδοφόρα. Είναι υπέρ το δέον ευχάριστα. Χτες δημοσιοποιήθηκαν τα στοιχεία των ισολογισμών και των οικονομικών αποτελεσμάτων του 2006 για 25.972 μεγάλες εταιρείες. Συνολικά παρουσίασαν αύξηση ενεργητικού 9,5%, πωλήσεων 13,2% και κερδών προ φόρων 59,9%!!! Σε ό,τι αφορά στον όγκο των κερδών αυτά εκτοξεύτηκαν στα 9,9 δισ. ευρώ.

Υπάρχει όμως και συνέχεια... Φέτος, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, αυτή η αύξηση της κερδοφορίας συνεχίζεται με εντεινόμενους ρυθμούς. Στο εννιάμηνο, οι εισηγμένες εταιρείες στο Χρηματιστήριο εμφάνισαν κέρδη 8,8 δισ. ευρώ (αύξηση 29,1%) με προοπτική, σύμφωνα με τους αναλυτές, στο τέλος του έτους να αναρριχηθούν στα 11 δισ. ευρώ.

Την ίδια στιγμή, έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με θέμα την πρόοδο της επίτευξης των στόχων της στρατηγικής της Λισαβόνας διαπιστώνει ότι την περίοδο 2000 - 2006 η παραγωγικότητα της εργασίας στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 11,1 μονάδες και με την επίδοση αυτή η χώρα μας καταλαμβάνει την πρώτη θέση στο σύνολο των 27 χωρών - μελών της ΕΕ! Στην Ιρλανδία - τη χώρα των ακραίων νεοφιλελεύθερων επιλογών και βάση των πολυεθνικών - η παραγωγικότητα της εργασίας την ίδια περίοδο αυξήθηκε κατά 5,6 μονάδες, ενώ σε χώρες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Γερμανία, η Ισπανία, σημείωσε υποχώρηση...

Τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνουν πλήρως τις θέσεις των κομμάτων του δικομματισμού και της πολιτικής που εναλλάξ εφαρμόζουν στον τομέα της οικονομίας. Το άνοιγμα των αγορών, οι πολιτικές ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και βελτίωσης της παραγωγικότητας, η στροφή προς την επιχειρηματικότητα, αποδίδουν. Μάλιστα, η λέξη ...«αποδίδουν» φαίνεται να είναι αρκετά μετριοπαθής. Πιο συνεπές με τις περιστάσεις είναι να πούμε ότι η κεφαλαιοκρατική κερδοφορία ανθοφορεί, κυριολεκτικά ξεχειλίζει.

Τι όμως είναι το κέρδος; Είναι αφαίρεση από το προϊόν που δημιουργεί ο παραγωγικός εργάτης. Είναι το μέρος του κοινωνικού προϊόντος - προϊόν που δημιουργεί η ανθρωπινή εργασία - το οποίο απαλλοτριώνει η τάξη των εκμεταλλευτών. Ως εκ τούτου το καπιταλιστικό κέρδος, ως προϊόν των κοινωνικών εκμεταλλευτικών σχέσεων, στηρίζεται στην καταλήστευση της εργασίας των άμεσων παραγωγών, δηλαδή των εργαζομένων. Οσο αυξάνεται η συμμετοχή των κερδών στο κοινωνικά παραγόμενο προϊόν, τόσο αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργασίας, τόσο περισσότερο καταληστεύονται από τους εργοδότες - καπιταλιστές οι εργαζόμενοι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Ακόμα χειρότερα, η αύξηση του πλούτου στον ένα πόλο (των κεφαλαιοκρατών) αυξάνει την εξαθλίωση - σχετική και απόλυτη - στον πόλο των εργαζομένων.

Είναι ολοφάνερο ότι στο γιγάντεμα της κεφαλαιοκρατικής κερδοφορίας συνέβαλαν ο «εκσυγχρονισμός» επί ΠΑΣΟΚ, οι «μεταρρυθμίσεις» επί ΝΔ, η επίθεση σε βάρος των εργασιακών σχέσεων και από τους δύο, οι βάρβαρες πολιτικές λιτότητας, οι αθρόες ιδιωτικοποιήσεις, οι ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση. Οπως, επίσης, ολοφάνερο είναι ότι για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση, για να σταματήσουν πια όλο και λιγότεροι να καρπώνονται τον συνεχώς αυξανόμενο πλούτο που παράγουν οι πολλοί, απαιτείται λαϊκός ξεσηκωμός, συνολική αντεπίθεση και ρήξεις για να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι ό,τι τους ανήκει. Δηλαδή, τα πάντα!