Κυριακή 3 Ιούνη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πατριδογνωμόνιο
Π-λούσιος ποταμός

Το δράμα στο ποτάμι που φούσκωσε κι έπνιξε τους νέους -- απελπισμένους να ξεφύγουν από μια πάμπτωχη σε συγκινησιακές και μέσα στη φύση εμπειρίες της απάνθρωπης καθημερινότητας -- κυριάρχησε στην επικαιρότητα την ημερών.

Ηρθε ο θάνατος όμως, στ' αλήθεια επιλεκτικά, ενδεδυμένος μια συνήθη περιστασιακή μυθολογία περί «στρες», «ορίων», «νομοθετικών πλαισίων» και πρόσβαλε την κρίση. Τη θόλωσε. Τη συρρίκνωσαν στα προαπαιτούμενα κουτάκια της εταιρείας. Μια εταιρεία, η κάθε, η όποια, συνυφασμένη με την εμπορευματοποίηση κάθε έκφανσης της ζωής προβάλλει σχεδόν ως πρόσωπο. Στέκεται απέναντι, με προϊόν πωλούμενο τον αέρα. Σε κάθε του μορφή. Αυτόν που έχεις ανάγκη, μέχρι αυτόν που μολύνεις επιζώντας κι όχι ζώντας, στον συσκευάζει επικοινωνιακά και τον διαφημίζει εξομοιωμένο με πολιτική δράση (αδρεναλίνη) ψυχική ανάγκη επαφής με τη φύση (χαλάρωση) τόλμη και κυνήγι του ανέφικτου (χωρίς όρια) κι άλλα τέτοια ηχηρά.

Ο άνθρωπος είναι πολιτικό ζώο κι όχι σκέτο ζώο, επειδή ζει και δρα σε ομάδα κι όχι σε αγέλη. Η αγέλη συμπτύσσεται μπροστά στο φόβο και πίσω απ' έναν αρχηγό που προκύπτει ενίοτε και τυχαία. Η ομάδα υπάρχει μόνο ως άθροισμα των ελεύθερων βουλήσεων ν' ανήκουν σ' αυτήν, των μελών της.

Πλούσιος ο ποταμός της εμπειρίας από τα κερδοφόρα εγκλήματα της κυρίαρχης αστικής τάξης. Ομως, εδώ και τώρα, στην Ελλάδα του 2007, σε κλίμα φανερά και φθοροποιό προεκλογικό, ακούμε κοντά στο Λούσιο και εκστρατείες να σωθεί ο Κηφισός. Μπορεί να μη «σκάει» περίεργα ως ιδέα, όταν οι ενισχύοντες την ιδέα είναι τα ίδια τα μπάζα που τσιμέντωσαν κάθε ανάσα ζωής στο πάλαι ποτέ ζωοδοτικό λεκανοπέδιο. Διαστροφές της κρίσης και της κοίτης της λαϊκής οργής που δε λέει να πάρει το μπόι της και μαζί την τύχη του λαού στα χέρια του. Οχι δοσμένη αλλά κερδισμένη.

Αυτή η έντεχνη αντιφατικότητα, σύντροφοι, είναι που ξεμωραίνει μάζες έτοιμες ν' αποδεχτούν τη... συγγνώμη στη θέση του φιλότιμου και την ψυχανάλυση του δημίου ως δημοκρατία.

«Ν' αλλάξει το ΚΚΕ», σου λένε οι απόξω. Να γίνει «ελκυστικό». Να μπει στο παιχνίδι της... εταιρείας. Ανωνύμου και ταξικώς φερώνυμου σχήματος. «Ν' αστράψει» το Κόμμα, να ...«λάμψει». Οχι με ιδέες και μαζική δράση. Οχι με συνέπεια. Αλλά νοικιάζοντας τρόπους, μέσα, ιδέες από τους διαχειριστές του πλούτου. Τους δημιουργούς της φτώχειας.

Θέλει προσοχή το φούσκωμα του εκλογικού ποταμού. Και να μην ψωνίσουμε φούμαρα. Ανθρωπος της επικοινωνίας είμαι, σύντροφοι, αλλά γι' αυτό ξέρω πώς και πόσο εύκολα η επικοινωνία γίνεται κουκούλα. Βάζει φωτίτσες, σπάει βιτρίνες, παίρνει στο λαιμό της κανέναν περαστικό. Ομως επανάσταση, ανατροπή δε φέρνει. Οπλο είναι. Σε λάθος χέρια υποθηκεύει το νου. Κι ύστερα πάει και κλέβει την ψήφο, την εξουσία ασκεί πάνω σε δούλους - καταναλωτές, σε αγέλες, κι όχι σ' ομάδες πολιτών.

Ο πλούσιος στο Λούσιο πνίγεται και ο φτωχός στον Κηφισό ή τον Ποδονίφτη, χωρίς να πάει εκδρομή άνευ ορίων, αλλά στον ύπνο του. Με τον εχθρό καταπάνω του να έρχεται σαν το νερό που πάει ν' αποδράσει απ' την εκμετάλλευση... Ας πάμε κι αυτή τη φορά να γεμίσουμε το ποτάμι που έτσι κι αλλιώς δε γυρνάει πίσω.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ