«

Τρομακτική» χαρακτηρίζει την ανθρωπιστική κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας η Υπηρεσία του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, κατηγορώντας το Ισραήλ ότι δεν της προμηθεύει καύσιμα για να κινήσει τα φορτηγά από τα οποία εξαρτάται η επιβίωση 1,5 εκατομμυρίου Παλαιστινίων. Για «χειρότερο απαρτχάιντ από αυτό της Νότιας Αφρικής», κάνει λόγο ο επικεφαλής της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού, Τζον Ντούγκαρτ, που κατηγορεί το Ισραήλ για επιβολή συλλογικής τιμωρίας, «ναζιστικού τύπου», όπως συμπληρώνει ο επικείμενος διάδοχός του, Ρίτσαρντ Φαλκ, σε έναν ολόκληρο λαό.

Καμία από αυτές τις σκληρές καταγγελίες, όμως, δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Την πραγματικότητα της πείνας, της εξαθλίωσης, της ταπείνωσης, της, επί δεκαετίες, στέρησης της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, της, κατ' επανάληψη, καταπάτησης κάθε έννοιας δικαίου, κάθε ικμάδας ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Την πραγματικότητα του γενοκτόνου αυστηρού αποκλεισμού, των αιματηρών εισβολών, των δολοφονιών ακριβείας, της προσάρτησης γης, της καταστροφής καλλιεργειών, της κατεδάφισης σπιτιών, των εκατοντάδων εποικισμών και χιλιάδων εποίκων, του διαχωριστικού τείχους, της διάλυσης της καθημερινής ζωής, του καλλιεργούμενου εσωτερικού διχασμού.

Αυτή είναι η πραγματικότητα του κράτους του Ισραήλ με την απροκάλυπτα κυνική εγκληματική του τακτική. Των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ΗΠΑ και ΕΕ, που χρησιμοποιούν το Παλαιστινιακό ως διαπραγματευτικό χαρτί στις σχέσεις τους με τον αραβικό κόσμο, προκειμένου να προωθήσουν τα σχέδιά τους για την «ευρεία Μέση Ανατολή», αλλά και της καπιταλιστικής Ρωσίας που παρεμβαίνει για τα δικά της συμφέροντα στην περιοχή. Είναι η πραγματικότητα και της κατ' ευφημισμόν «διεθνούς κοινότητας», συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ, με τη συνένοχη σιωπή της. Αυτή είναι η πολυετής κατοχή και οι συνέπειές της. Και η λέξη αυτή δεν τίθεται καν στο τραπέζι των λεγόμενων «διαπραγματεύσεων», που έχει μετατραπεί σε άλλοθι «καλών προθέσεων» εκ μέρους των θυτών που απαιτούν και, έχοντάς τες εξασφαλίσει, εντείνουν τη δολοφονική τους δράση κατά των θυμάτων τους Παλαιστινίων, με τη γνωστή πλέον λογική, και από άλλες περιπτώσεις, ταύτιση της αντίστασης με την τρομοκρατία.

Για τους ιμπεριαλιστές δεν μπορεί παρά να είναι «τρομοκρατία» κάθε πράξη αντίστασης που εμποδίζει ή ανατρέπει τα σχέδιά τους, κάθε φωνή που σηκώνεται εναντίον τους. Δεν μπορεί παρά να πρέπει να παταχτεί κάθε αγώνας για ανεξαρτησία και ελευθερία που δεν εντάσσεται στο στενό πλαίσιο των «σχεδίων (του δικού τους τύπου) εκδημοκρατισμού». Σχεδίων που έχουν εκπονήσει για την περιοχή, με στόχο να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, ισοπεδώνοντας ολόκληρες χώρες και δολοφονώντας απροκάλυπτα λαούς.

Οι Παλαιστίνιοι, αγωνιζόμενοι για το αυτονόητο δικαίωμά τους σε μιαν ανεξάρτητη και βιώσιμη πατρίδα μετά από τόσες αιματοβαμμένες δεκαετίες, παλεύουν και ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια για την «ευρεία Μέση Ανατολή». Ο αγώνας αυτός δεν είναι μόνο δικός τους. Είναι και δικός μας. Είναι ο αγώνας του κάθε λαού ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που χαράσσουν με αίμα τα σύνορα και αναδιανέμουν τον πλανήτη για τα υπερκέρδη του κεφαλαίου.