Ο εκπρόσωπος της αστικής τάξης από τη θέση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας ανακοίνωσε ωμά τις αξιώσεις της τάξης που εκπροσωπεί με τη φράση: «Εχουμε το θάρρος και το λέμε»! Και δεν είπε κανένα ψέμα. Είπε ψυχρά αυτό που είναι νόμος ύπαρξης του κεφαλαίου: Οτι για να κερδίζει το κεφάλαιο πρέπει οι εργάτες να δουλεύουν περισσότερο. Είπε, επίσης, ότι για να αυξάνονται τα κέρδη πρέπει οι μισθοί να συμπιέζονται διαρκώς προς τα κάτω. Οτι η εργατική δύναμη πρέπει να είναι διαθέσιμη εάν είναι δυνατόν όλο το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο. Είπε, επίσης, ότι το μυστικό για τα κέρδη δε βρίσκεται στη μέσα από την τεχνολογική εξέλιξη αύξηση της παραγωγικότητας, αλλά στην εκμετάλλευση της ίδιας της εργατικής δύναμης. Μόνον έτσι, είπε, θα έχουμε ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας: Με το να έχουμε προνόμια για όσο πιο σύγχρονες μηχανές και όλο και πιο φτηνούς εργάτες.

Σε πείσμα όσων αφελών αντιτάσσουν ότι δεν πρέπει να αυξηθεί η παραμονή των γερόντων στην εργασία, αλλά να καλυφθούν οι ανάγκες από τους νέους άνεργους, απάντησε ευθέως: Το κράτος «μας», το ταμείο «μας» δεν μπορεί να πληρώνει συντάξεις. Αυτό το χρήμα χρειάζεται για την ανάπτυξη, άρα σκάστε και δουλέψτε μέχρι θανάτου. Σαν τον οικοδόμο Γιώργο Αρμούντα, που πήγε προχτές «σαν το σκυλί στ' αμπέλι» δουλεύοντας 60 χρόνων άνθρωπος στη σκαλωσιά στο Μέγαρο Μουσικής, όπου διασκεδάζει η τάξη του κ. Γκαργκάνα.

Η κατάσταση εξελίσσεται σε αρκετά επικίνδυνη. Η αστική τάξη εκμεταλλεύεται στο έπακρο το γεγονός ότι τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος βρίσκονται οι ομοτράπεζοί της. Κι αν χτες ο Γκαργκάνας ξεστόμισε όσα ξεστόμισε χωρίς να βλέπει στο πρόσωπο του Παναγόπουλου (παριστάμενου στη συνέντευξη εκπροσώπου της ΓΣΕΕ) τον ταξικό του αντίπαλο, τα πράγματα στη ζωή είναι πολύ χειρότερα. Εργάτες σακατεύονται από τον ίδιο τον ξέφρενο ρυθμό που επικρατεί στο σύνολο της παραγωγικής διαδικασίας. Ανθρωποι χάνονται πριν ακόμα παίξουν με τα εγγόνια τους. Η εργατική τάξη ματώνει για να τα φέρει βόλτα και μια σιωπή θανάτου από την πλευρά της συνδικαλιστικής ηγεσίας νομιμοποιεί αυτό το χαμό.

Αυτή η Πρωτομαγιά, γνωρίζαμε ήδη πως δε θα είναι σαν τις άλλες. Με την έκθεση Γκαργκάνα έχουμε έναν ακόμα σοβαρότατο λόγο για να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να πλημμυρίσει το Πεδίον του Αρεως από οργισμένους εργάτες και υπάλληλους. Στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ για ταξικό αγωνιστικό γιορτασμό, μέσα από τον οποίο θα προβληθούν οι σύγχρονες διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, οφείλουμε να ανταποκριθούμε «συν γυναιξί και τέκνοις», με την απόλυτη κυριολεξία της φράσης. Αυτό που ζητά η άρχουσα τάξη είναι νεκροζώντανοι εργάτες που θα χρησιμοποιεί την εργατική τους δύναμη μέχρι τελικής πτώσης. Ας κάνουμε καθαρό με τον πιο μαζικό, τον πιο δυναμικό τρόπο, εκεί, στη δική μας Πρωτομαγιά, ότι η άρχουσα τάξη έχει αντίπαλο ικανό να την αντιμετωπίσει...