Ο «αναπτυξιακός σχεδιασμός» περνάει μέσα από τις Περιφέρειες και τους δήμους. Οι εκλεγμένοι με το ΚΚΕ θα αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες που ανοίγονται από την ανάκαμψη για το καλό του λαού της περιοχής τους;
Το ερώτημα που τίθεται για άλλη μια φορά είναι: Ανάπτυξη και ευκαιρίες για ποιον; Για το κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους ή για τους εργαζόμενους, το λαό; Οι ευκαιρίες στις οποίες αναφέρονται έχουν ταξικό αντιλαϊκό πρόσημο και αφορούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα, αξιοποιώντας όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό μνημονιακό πλαίσιο που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Την ίδια στιγμή, ο «αναπτυξιακός σχεδιασμός» αφήνει απέξω τη διαμόρφωση υποδομών με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες που αφορούν την προστασία της ζωής των εργαζομένων αλλά και την εξασφάλιση υπηρεσιών Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Προσχολικής Αγωγής, δωρεάν πρόσβασης στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό κ.ά.
Σε αυτόν τον «αναπτυξιακό σχεδιασμό» ταυτίζονται ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, είτε μιλάνε για «δίκαιη ανάπτυξη» είτε για «βιώσιμη ανάπτυξη», αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα.
Θα σήμαινε π.χ. στην Αττική, οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ να στηρίξουν όλες τις σχετικές προτεραιότητες για τα «επιλέξιμα» έργα που προωθούν κυβερνήσεις και ΕΕ, σύμφωνα με το χωροταξικό σχεδιασμό τους, και να παραιτηθούν από τη διεκδίκηση έργων αναγκαίων για την προστασία της ζωής του λαού. Θα σήμαινε, στο όνομα της τουριστικής ανάπτυξης και της διαμόρφωσης της ανάλογης βιτρίνας για μεγαλοξενοδόχους και tour operator, να στηρίξουν το έργο των 150 εκατ. ευρώ για την ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου, που υλοποιείται με διαδικασίες fast track. Θα έπρεπε να παραιτηθούν από τη διεκδίκηση έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, όπως αυτό στη Μάνδρα που το κόστος του δεν ξεπερνάει τα 20 εκατ. ευρώ, κι όμως χρονίζει εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, με τις γνωστές τραγικές συνέπειες. Θα σήμαινε επίσης στήριξη των σχεδίων αξιοποίησης της διαχείρισης απορριμμάτων με κριτήριο τα επιχειρηματικά συμφέροντα, σχέδια που διατηρούν και διαιωνίζουν καταστάσεις «τύπου Φυλής».
Θα σήμαινε στον Πειραιά να στηρίξουν την ιδιωτικοποίηση, για να μετατραπεί το λιμάνι σε «πύλη εισόδου» και να χρηματοδοτηθεί με 120 εκατομμύρια ευρώ η επέκταση της κρουαζιέρας, μέσω της Περιφέρειας Αττικής (ΣΥΡΙΖΑ). Θα σήμαινε, οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ να δείχνουν ανοχή στο εργασιακό γκέτο των προβλητών του ΣΕΜΠΟ στον Πειραιά, να μη στηρίξουν τον σκληρό αγώνα των εργατών κόντρα σε εργοδοσία, τραμπούκους και δικαστήρια, για να πάρουν έστω και το ένσημο των ΒΑΕ, την ίδια στιγμή που το μονοπώλιο σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, θα σήμαινε να στηρίζεται και από τους κομμουνιστές εκλεγμένους η μετατροπή της σε πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG και προώθησης της «ελληνοαμερικανικής συνεργασίας». Θα σήμαινε την αποδοχή ενός σχεδιασμού που περιλαμβάνει την ανάπτυξη των αμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων στην περιοχή, δηλαδή τη μετατροπή της σε στόχο των ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών κέντρων. Θα σήμαινε στήριξη στην επικίνδυνη για το λαό θέση που προβάλλουν όλα τα άλλα κόμματα και οι δημοτικές - περιφερειακές τους αρχές ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας συμπίπτουν με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Στη Θεσσαλία, θα σήμαινε να χάσουν οι μικρομεσαίοι αγρότες έναν πολύτιμο σύμμαχο στην πάλη τους ενάντια στην «αναπτυξιακή πολιτική» της ΕΕ και των κυβερνήσεών της που τους διώχνει από τα χωράφια τους. Να σηκώνουν και οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ τη «σημαία» των ευκαιριών από τις αναδιαρθρώσεις στην αγροτική παραγωγή, προς όφελος των μονοπωλίων, που φέρνουν τη χρεοκοπία για χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά. Θα σήμαινε επίσης να είναι και οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ «χειροκροτητές» της «ανάπτυξης» που φέρνει για την πόλη του Βόλου η τσιμεντοβιομηχανία της ΑΓΕΤ, με την καύση των στερεών αποβλήτων να σπέρνει τη μόλυνση στο λαό της περιοχής, και με την Τοπική Διοίκηση να μαγειρεύει τα στοιχεία κατά το δοκούν, για να μην πληγεί η επένδυση.
Αντίστοιχα θα μπορούσαμε να γράψουμε και για τις άλλες Περιφέρειες.