Την Πέμπτη, φοιτητές, σπουδαστές κι εργάτες, θα συναντηθούν ξανά στους δρόμους ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά σχέδια της κυβέρνησης και στο νόμο - πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η συμμετοχή κάθε εργάτη και υπάλληλου στις συγκεντρώσεις που διοργανώνει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, δεν περιορίζεται μόνο στο ζήτημα της έκφρασης της αλληλεγγύης προς τους φοιτητές και τους σπουδαστές. Αναδεικνύει το κύριο: την αναγκαιότητα να συμβάλλουν οι εργαζόμενοι με όλες τους τις δυνάμεις στην αποτελεσματικότητα, στη διάρκεια και στο βάθεμα του περιεχομένου των κινητοποιήσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, οι ταξικές δυνάμεις κατέθεσαν πρόταση στη ΓΣΕΕ για την κήρυξη 24ωρης απεργίας την Πέμπτη και νέας 48ωρης στις 27 και 28 Ιούνη κατά τη συνεδρίαση των υπουργών Παιδείας του ΟΟΣΑ στην Αθήνα. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ απέρριψε το αίτημα, αποφασίζοντας μια τρίωρη στάση εργασίας την Πέμπτη και αυτή μόνο για την Αττική! Η ταχτική της πλειοψηφίας της Διοίκησης της ΓΣΕΕ εξυπηρετεί αντικειμενικά τους στόχους της κυβέρνησης, που δε θέλει τη μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων και φοβάται τη συμπόρευση των εργαζομένων με τους φοιτητές και τους σπουδαστές.

Σε μια κρίσιμη καμπή, η συμβιβασμένη συνδικαλιστική πλειοψηφία με βάση αυτή την τακτική, στην πραγματικότητα, βάζει πλάτη στην υπονόμευση του αγώνα. Και δε θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αφού και στο ζήτημα της Παιδείας συμφωνεί με τον πυρήνα της πολιτικής που εφαρμόζει σήμερα η ΝΔ, συνεχίζοντας εκείνη του ΠΑΣΟΚ. Η απόφασή της «να ρίξει μια τουφεκιά για την τιμή των όπλων» συνοδεύεται από την έκκληση προς την κυβέρνηση «να ξεκινήσει ουσιαστικό και ειλικρινή διάλογο για το σύνολο των προβλημάτων της Παιδείας», ρίχνοντας νερό στο μύλο εκείνων που θέλουν να εγκλωβίσουν το κίνημα στο συμβιβασμό μέσα από τους μηχανισμούς του διαλόγου.

Οι προτάσεις της ΓΣΕΕ για την Παιδεία κινούνται στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας. Προπαγανδίζει απροκάλυπτα την ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση των πανεπιστημίων και του περιεχομένου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από τις ανάγκες του κεφαλαίου προτείνοντας - στο πρόσφατο Εθνικό Συμβούλιο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας - τον «προσανατολισμό του εκπαιδευτικού συστήματος στην κάλυψη των αναγκών (υφιστάμενων και μελλοντικών) σε ανθρώπινο δυναμικό της στρατηγικής για την ανταγωνιστικότητα». Προτείνει ακόμα τη «διεύρυνση της υποστήριξης των επενδυτικών δραστηριοτήτων στο σύνολο των άυλων επενδύσεων και των επενδύσεων σε ανθρώπινο δυναμικό». Τη διά βίου δηλαδή κατάρτιση και επανακατάρτιση σύμφωνα με τις κερδοσκοπικές ανάγκες των επιχειρήσεων.

Την ίδια ώρα που δημαγωγικά δίνει όρκους πίστης στο δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, πρωτοστατεί στην ίδρυση μη κρατικών δομών εκπαίδευσης, φιλοδοξώντας να μετεξελίξει την αποκαλούμενη «Ακαδημία της Εργασίας» σε πανεπιστήμιο. Είναι υπόλογη απέναντι στους χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές που όλες αυτές τις μέρες βρίσκονται στους δρόμους. Αλλά και απέναντι στους εργαζόμενους, οι οποίοι, παλεύοντας με τα ταξικά συνδικάτα, με το ΠΑΜΕ, μπορούν και πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο στον αγώνα για μια Παιδεία που θα εξυπηρετεί τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα των μονοπωλίων.