Να εμπεδωθεί σε βάθος και ουσία η ιδεολογικοπολιτική ενότητα που έχουμε κατακτήσει, με βάση το Πρόγραμμα του Κόμματος, να διασφαλίζεται τεκμηριωμένη, με βάση τη θεωρία και την πείρα, η ενιαία αντίληψη όχι μόνο για το περιεχόμενο της στρατηγικής αλλά και για το πώς αυτή προωθείται στις σημερινές συνθήκες. Τι σημαίνουν τα παραπάνω;

Η ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ για τη στρατηγική είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ενιαία εφαρμογή στη δράση αλλά δεν αρκεί για την προώθησή της στη δράση, για την εξασφάλιση της ανόδου της πολιτικής συνείδησης των λαϊκών δυνάμεων, προκειμένου να συσπειρώνονται και να δρουν για την κατάχτηση της λαϊκής εξουσίας.

ΑΣ ΤΟ ΔΟΥΜΕ με ένα γενικό παράδειγμα. Οταν προπαγανδίζουμε ή ζυμώνουμε στόχους πάλης και διεκδικήσεις για τη λύση των προβλημάτων, σωστά βεβαίως επεξεργασμένες, προβάλλουμε την προοπτική του αγώνα για τη λύση τους. Αρκούν όμως οι αγώνες για τη λύση των λαϊκών προβλημάτων; Αρκούν γενικά οι αγώνες για την εξασφάλιση της ικανοποίησης όλων των αναγκών της λαϊκής οικογένειας; Με δεδομένη την εκτίμηση ότι τις σημερινές εξελίξεις τις καθορίζει η στρατηγικής σημασίας επίθεση του κεφαλαίου κατά της εργατικής τάξης, του λαού με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις; Μα γι' αυτό απαιτείται άλλη πολιτική. Επομένως και άλλη εξουσία. Αυτό καθορίζει και το περιεχόμενο του αγώνα. Δεν αρκεί γενικά ο αγώνας, αλλά ο κοινωνικοπολιτικός αγώνας κατά των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, για τη λαϊκή εξουσία. Τέτοιος αγώνας χρειάζεται. Αν η καθημερινή δράση μας μ' όλες τις μορφές της δε φτάνει ως αυτό, δεν μπορούμε να ωριμάζουμε πολιτικά τις λαϊκές συνειδήσεις. Δεν μπορούμε να συσπειρώνουμε λαϊκές δυνάμεις σε αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, να προωθούμε τέτοια πολιτική συμμαχιών. Να αναπτύσσεται οργανωτικά το Κόμμα.

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΖΗΤΗΜΑ σχετικά με τα παραπάνω είναι να προβάλλουμε και ζυμώνουμε ολοκληρωμένα τις θέσεις μας προκειμένου να συμβάλλουμε στο ανέβασμα της πολιτικής συνείδησης των λαϊκών δυνάμεων και στην αναγκαιότητα του αγώνα για το σοσιαλισμό. Ας το δούμε επίσης με ένα παράδειγμα: Η αύξηση της ανεργίας σε συνδυασμό με τη σχετική συρρίκνωση ορισμένων μεταποιητικών κλάδων της οικονομίας, και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το κεφάλαιο επενδύει σε άλλους κλάδους - π.χ. υψηλής οργανικής σύνθεσης, γεγονός που δε συμβάλλει γενικά στη μείωση της ανεργίας - μπορεί να οδηγεί στην προβολή της άποψης για την ανάγκη παραγωγικών επενδύσεων σε αντίθεση π.χ. με έργα υποδομών.

ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΟΨΗ, χωρίς την ανάδειξη του ζητήματος ότι αυτό ως τάση εμφανίζεται στις καπιταλιστικές οικονομίες, και χωρίς την ανάδειξη ότι η ανεργία είναι σύμφυτη του καπιταλισμού, ότι το κεφάλαιο επενδύει σε τομείς και κλάδους που προσδοκά το μέγιστο κέρδος, μπορεί να δημιουργεί στις λαϊκές συνειδήσεις την άποψη για τη διεκδίκηση παραγωγικών επενδύσεων στα πλαίσια του καπιταλισμού, ως μέσο σωστής και όχι «στρεβλής» όπως λένε ορισμένα ρεύματα, οικονομικής ανάπτυξης, που θα λύνει και το πρόβλημα της ανεργίας. Αλλά έτσι χάνεται το κύριο που είναι η αναγκαιότητα κατάργησης των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, η αναγκαιότητα της πολιτικής πάλης για το σοσιαλισμό.