Γεγονός είναι ότι ακόμα και κατά τη διάρκεια αυτής της άτυπης αλλά πραγματικής προεκλογικής περιόδου η κυβέρνηση με τη μία μετά την άλλη τις πράξεις της προαναγγέλλει ακόμα χειρότερες μέρες για τον εργαζόμενο λαό, για τα λαϊκά στρώματα. Αυτό μαρτυρά το πόσο χειρότερα θα είναι τα πράγματα μετά τις εκλογές, όποιος κι από τους δύο συνεταίρους κι αν είναι στην κυβέρνηση, με δεδομένο το επίσης γεγονός ότι η ΝΔ όχι μόνο δε διαφοροποιείται από το ΠΑΣΟΚ ως προς τον πυρήνα της πολιτικής που εφαρμόζει, αλλά επικεντρώνει την κριτική της στην κυβέρνηση ως προς το πώς αυτή η πολιτική θα γίνει αποτελεσματικότερη για το κεφάλαιο.

Με αυτά τα δεδομένα, οι αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη, πέρα από το δίκαιο των αιτημάτων, θέτουν ένα ερώτημα: Πώς μέσα σ' ένα τέτοιο τοπίο μπορούν αυτοί οι αγώνες να οδηγήσουν σε κατακτήσεις; Το ΚΚΕ με τη χτεσινή ανακοίνωση του ΠΓ της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος ευθέως δηλώνει ότι οι κομμουνιστές θα συνεχίσουν να πρωτοστατούν ώστε αυτοί οι αγώνες να αποκτήσουν μαζικό χαρακτήρα, συντονισμό και σωστό προσανατολισμό για να είναι ικανοί να ασκήσουν δυναμική πολιτική πίεση και να φέρουν κατακτήσεις. Την ίδια στιγμή, όμως, οι κομμουνιστές επισημαίνουν ότι οι αγώνες για επιμέρους ζητήματα κλαδικού χαρακτήρα ενώ έχουν τη σημασία και την αξία τους δεν μπορούν να είναι αποτελεσματικοί, δεν μπορούν να ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική.

Σ' αυτήν ακριβώς την επισήμανση βρίσκεται και το κλειδί για μια πραγματική αποτελεσματικότητα των αγώνων. Σήμερα, για παράδειγμα, οι υπάλληλοι του Ταμιευτηρίου απεργούν μόνοι τους ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, στην Υγεία επίσης έχουμε αποσπασματικές κινητοποιήσεις με αιτήματα οικονομικά, οι γεωτεχνικοί συνεχίζουν τον αγώνα τους με μια ειδικού τύπου μορφή και οι εκπαιδευτικοί προετοιμάζονται να απεργήσουν για τα περίφημα 176 ευρώ που η κυβέρνηση τούς τα αρνείται, ενώ χτες ο Κουλούρης αποφάσισε να τα δώσει στους ελεγκτές των λαϊκών αγορών. Το όλο σκηνικό δείχνει πως επί της ουσίας, ενώ τα αιτήματα των εργαζομένων είναι δίκαια, ταυτόχρονα είναι η κυβέρνηση αυτή που με κινήσεις τακτικής καθορίζει όχι μόνον το περιεχόμενο αλλά και το πλαίσιο των διεκδικήσεων. Κι αυτό δεν είναι άσχετο με την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού. Γι' αυτό χρειάζεται η ενίσχυση του ταξικού πόλου στο κίνημα.

Η προφανής ανάγκη για ανατροπή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί παρά να συμπληρώνεται και με την ανάγκη αυτοί οι αγώνες να οδηγούν και σε σωστές πολιτικές επιλογές, με μείωση του ποσοστού που καρπώνονται τα κόμματα του δικομματισμού αλλά και με αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Οι εργαζόμενοι που βρίσκονται αυτή την περίοδο σε αγωνιστική κινητοποίηση πρέπει να αποφασίσουν και για το πώς ο αγώνας τους θα έχει πραγματικά αποτελέσματα σε βάθος χρόνου. Και θα έχει όταν η δράση τους και η πολιτική επιλογή τους θα έχουν στόχο να αλλάξουν το συσχετισμό δυνάμεων παντού και στο πολιτικό επίπεδο. Είναι επιλογή-μονόδρομος.