Ο εικονιζόμενος Τούρκος πρωθυπουργός έχει αποδυθεί τις τελευταίες βδομάδες σε μια προσπάθεια να καβαλήσει το κύμα του εθνικισμού στη γείτονα. Αυτό επιβεβαιώνεται από παραδείγματα όπως: Η αφίσα με την οποία ο ισλαμιστής πολιτικός ευχόταν στους πολίτες για το 2007 ομνυόμενος πίστη στο άστρο και την ημισέληνο της τουρκικής σημαίας. Οι νέες απειλές προς τους Κούρδους να μην επιχειρήσουν να καταλάβουν το Κιρκούκ. Οι προειδοποιήσεις προς τις ΗΠΑ να μην το επιτρέψουν. Η αρκετά κωμική προσπάθεια αποστασιοποίησής του από την ευρωτουρκική ενταξιακή διαπραγμάτευση στο εσωτερικό, την ώρα που στο εξωτερικό παρουσιάζει ένα μεταρρυθμιστικό - διαλλακτικό προφίλ. Οι πολιτικοί αναλυτές στην Τουρκία μηρυκάζουν το σενάριο διεκδίκησης της προεδρίας στα τέλη της άνοιξης από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, φιλολογώντας για το ενδεχόμενο παρέμβασης του στρατού για την αποτροπή της. Την ίδια στιγμή, ο απερχόμενος, προσεχώς, Πρόεδρος Αχμετ Νετζντέτ Σεζέρ προβαίνει σε δηλώσεις εθνικιστικής πλειοδοσίας - στην Ιταλία, για παράδειγμα, βεβαίωσε ότι δεν υπάρχει Κουρδική μειονότητα στην Τουρκία, κατά την πάγια κρατική προπαγάνδα.

Την ίδια ώρα ο υπαρχηγός της διαβόητης ΜΙΤ, Εμρέ Τανέρ, επανέλαβε την υπαρξιακή αγωνία του τουρκικού κατεστημένου, δηλώνοντας πρόσφατα ότι «στην περίοδο που βρισκόμαστε, θα δούμε μια διαδικασία κατά την οποία πολλά έθνη θα χάσουν στον μαραθώνιο της ιστορίας... Ολες οι αξίες, οι δομές, οι σχέσεις, τα συστήματα και οι κοινωνικές τάξεις, στην κοινωνικοοικονομική είτε στην πολιτική σφαίρα, στη θρησκευτική ή στην ηθική, ανασχηματίζονται, επαναπροσδιορίζονται... νέοι παίκτες - κλειδιά, δευτερεύοντες παίκτες και οι κανόνες του διεθνούς συστήματος επανατοποθετούνται, ακόμη και γεννιούνται».