Η ΟΡΓΗ και τα δάκρυα εναλλάσσονται στην αίθουσα του Εφετείου της Αθήνας, όπου εκείνοι που επέζησαν αλλά και οι συγγενείς όσων χάθηκαν στη μεγάλη ναυτική τραγωδία του «ΣΑΜΙΝΑ» παρακολουθούν τη δίκη.

ΚΙ ΕΔΩ, όπως γράφει το σχετικό δικαστικό ρεπορτάζ, υπάρχει μια λέξη «κέρδος» που βγαίνει απανωτά από τα χείλη των ναυαγών και των συγγενών των 80 νεκρών. Ξέρουν πως οι ένοχοι για τη συμφορά που τους βρήκε δεν είναι άλλοι από τους εφοπλιστές και τους πολιτικούς, που τους στηρίζουν.

Η ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ απόφαση, που εδώ κι ένα χρόνο έριξε τους εφοπλιστές στα «μαλακά» κάνει τους συνηγόρους των εκπροσώπων της εταιρείας να γίνονται προκλητικοί σε βάρος των συγγενών και των θυμάτων της ναυτικής τραγωδίας. Και να μην αντέχουν μερικές αλήθειες.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ τα όσα κατέθετε ο Γιώργος Παπουτσής, δικηγόρος, που μαζί με τέσσερις φίλους ταξίδευε εκείνο το βράδυ με το «ΣΑΜΙΝΑ». Και καθόλου βέβαια ευχάριστα τα όσα σταράτα κατέθετε: «Κατηγορώ την εταιρεία», απαντούσε... Από εκεί το ξεκινούσε για να συμπληρώσει, πως όταν αγοράζεις ένα πλοίο ξέρεις, τι είναι. Ο ίδιος εξήγησε τους λόγους που μπήκαν καμπίνες στα στεγανά... Ενας και μοναδικός ο στόχος, περισσότερες καμπίνες για περισσότερα χρήματα.

Ο ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ του Ν. Βικάτου που τον είχε ενοχλήσει του μάρτυρα η σαφέστατη αυτή κατάθεση, και που έδειξε πως η εταιρεία είναι η κύρια υπεύθυνη, ξαναμμένος του φώναξε: «Δυστυχώς στη ζωή συμβαίνουν θλιβερά». Δυστυχώς ναυάγια συμβαίνουν.

ΟΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ όλοι τους, ποντοπόροι και ακτοπλόοι έχουν παμπάλαιους δεσμούς «αίματος» με την εξουσία. Εχουν μαζί τους «ανοιχτή γραμμή» για να τακτοποιούν τα προβλήματά τους. Το δικό τους κεμέρι τους δίνει βοήθεια. Και συχνά δίνουν χέρι βοήθειας και στους ίδιους και στα παιδιά τους. Τους βλέπουμε συχνά με το χιτώνιο του δωρητή, του ευεργέτη και στο ημίφως υπάρχουν πότε συμβάσεις αποικιοκρατικές και πότε φιλέτα γης παραδείσια.

ΠΑΡ' ΟΛΑ αυτά τα σαπιοκάραβά τους ελεύθερα και ανενόχλητα πάνε κι έρχονται. Κι αυτοί εισπράττουν με το παραπάνω κι αξιώνουν να 'χουν κι άλλους μποναμάδες. Αξιώνουν από την κυβέρνηση να προχωρήσουν σε ρυθμίσεις αυτών που χρωστάνε. Κι όμως αυτά τα φτωχαδάκια της θάλασσας, οι ακτοπλόοι είχαν τον περασμένο χρόνο μια χρυσή χρονιά.

ΕΞΗΝΤΑ εκατομμύρια ευρώ τους έδωσε το δημόσιο επιχορήγηση για να λειτουργήσουν οι άγονες γραμμές. Δυο απ' αυτούς, ο Αγούδημος (για το «Μιλένα» και τη «Δημητρούλα») κι ο Μανούσης (για το «Θεσσαλονίκη») πήραν από την επιχορήγηση τη μερίδα του λέοντος, ζητούν τώρα να ρυθμιστούν οι οφειλές που 'χουν, ρυθμίσεις που στην ουσία είναι ένας καινούριος γερός μποναμάς.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ δεν ξεχνά βέβαια και τους ποντοπόρους. Και πώς να τους ξεχάσει, σ' αυτούς μάλιστα έχει κάνει την πρώτη μεγάλη δωρεά με τα 100 εκείνα λίμπερτι, που μοιράστηκαν τότε σε πέντε με δέκα εφοπλιστές... Τώρα τους έχει βεβαιώσει πως θα τους απαλλάξει από τις ασφαλιστικές στο ΝΑΤ εισφορές και τη μείωση των οργανικών θέσεων. Κι οι ποντοπόροι το 2006 είχαν κι αυτοί μια χρυσή χρονιά. Οι παραγγελίες πλοίων όλων των τύπων, που δόθηκαν στα ναυπηγεία έφθασαν τα 322 πλοία. Παραγγελία μαμούθ. Μόνο που δε δόθηκε ούτε μια για ένα πλοίο στα ελληνικά ναυπηγεία, τα οποία όπως αποδείχτηκε με την κατασκευή δύο ακτοπλοϊκών πλοίων μπορούν να κατασκευάσουν τέτοια πλοία.

ΤΑ σκυλόψαρα της ελληνικής ολιγαρχίας, ποντοπόροι και ακτοπλόοι. Ξέρουν τη συνταγή που εφάρμοζαν, τα παλιά χρέη να τα σβήνουν. Και τα νέα να παλιώνουν. Και τα σαπάκια, τα πλοία τους ν' αρμενίζουν ελεύθερα κι ασύδοτα σ' ωκεανούς και θάλασσες.