Πάλι στους δρόμους του αγώνα οι μικρομεσαίοι αγρότες. Διαμαρτύρονται γιατί τους κλέβουν το ψωμί, τους στερούν το δίκιο. Εκμεταλλευτές και κερδοσκόποι παίρνουν τη σοδειά πετώντας τους ένα ξεροκόμματο και τους ρίχνουν στη φτώχεια. Και το γκουβέρνο - όπως πάντα - στο πλευρό των κλεφτών και των απατεώνων. Σαν είλωτας δουλεύει ο γεωργός κι ο κτηνοτρόφος κι απολαβή καμιά. Παράγει πλούτο και, αντί να 'χει εισόδημα, πνίγεται στο χρέος. Τρέφει άλλους πολλούς και πεινάει ο ίδιος. Ξένα και ντόπια αφεντικά έχουν για ξέκαμα τον μικρό και φτωχό καλλιεργητή. Αρπάζουν τη γη του και τη δίνουν στους προύχοντες. Τον διώχνουν από τον τόπο του και τριγυρνάει, σαν την άδικη κατάρα, στις πόλεις της ανεργίας και στα σκλαβοπάζαρα της ξενιτιάς.

Αγρια τα απανωτά χτυπήματα στη μικρομεσαία αγροτιά, αλλά ο ξωμάχος δεν το βάζει κάτω. Παλεύει, με νύχια και με δόντια, να μην ξεριζωθεί, να κρατήσει το χωράφι, να μείνει στο χωριό. Ακουμπώντας στη γη, παίρνει δύναμη σαν τον μυθικό Ανταίο και συνεχίζει τον αγώνα επιβίωσης. Διεκδικεί όσα δικαιούται κι ό,τι του αξίζει. Αγωνίζεται σκληρά ν' αυξήσει το εισόδημά του, για να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς η οικογένειά του, πασχίζει να καλυτερέψουν οι συνθήκες ζωής στο χωριό για να μην είναι «πολίτης β΄ κατηγορίας» ο κάτοικος της υπαίθρου. Απαιτεί να 'χει τη δυνατότητα να σπουδάσει τα παιδιά του, να βρίσκει το γιατρό όταν τον χρειάζεται, να μπορεί κι αυτός ν' αθληθεί, να διασκεδάσει.

Στους κατοίκους των πόλεων απευθύνονται οι αγωνιζόμενοι αγρότες, ζητώντας να τους καταλάβουν και να τους συμπαρασταθούν. Κι ο άνθρωπος της πόλης έχει συμφέρον ν' ακούσει τη φωνή και ν' ανταποκριθεί στην έκκληση του χωρικού. Γιατί, αν ο Ελληνας γεωργός και ο κτηνοτρόφος σταματήσουν να παράγουν, ο καταναλωτής θ' αναγκαστεί να τρώει εισαγόμενα προϊόντα, πολλά από τα οποία είναι μολυσμένα από διοξίνες, ή «μεταλλαγμένα». Κι αν ο αγρότης-ακρίτας αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη «σκοπιά» του, ο κίνδυνος για την πατρίδα θα είναι μεγαλύτερος. Κοινά, λοιπόν, τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων του χωριού και της πόλης, κοινός πρέπει να 'ναι κι ο αγώνας τους.

Υπάρχουν μερικοί που καταλογίζουν ευθύνες στον αγροτικό κόσμο για την ακρίβεια στην αγορά. Δεν έχουν δίκιο. Τα αγροτικά προϊόντα που φτάνουν στον καταναλωτή πανάκριβα, ο παραγωγός τα πουλάει πάμφθηνα. «Κλέφτης κι απατεών» είναι ο «μεσάζων» εμποροβιομήχανος, που κερδοσκοπεί σε βάρος και των δύο πλευρών και φταίχτης είναι η κυβέρνηση που επιτρέπει την κερδοσκοπική ασυδοσία. Υπάρχουν και κάποιοι που κατηγορούν τους αγρότες επειδή, πολλές φορές, χρησιμοποιούν «προχωρημένες» μορφές πάλης, όπως οι αποκλεισμοί δρόμων, κ.ά. Αλλά, πώς αλλιώς να δείξει ο αγωνιστής της αγροτιάς το μέγεθος των προβλημάτων του, την οργή του για την αδικία και την αποφασιστικότητά του να παλέψει για τη σωτηρία; Υστερα, «ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά δε γίνεται»...