Οι συζητήσεις στον κύκλο των επτά πλουσιότερων κρατών του κόσμου (G7) απέδωσαν μια προσωρινή ανακούφιση στους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εκεί, στην Πράγα, οι ιθύνοντες της ΕΕ πληροφορήθηκαν ότι αρκετά κράτησε το μαρτύριό τους με το ευρώ και ότι από εδώ και πέρα το κοινό τους νόμισμα θα έχει την ισχυρή υποστήριξη των ανταγωνιστών του. Του αμερικανικού δολαρίου και του γιαπωνέζικου γιεν. Είναι αλήθεια ότι τη στιγμή που το ευρώ κατρακυλούσε κάτω από 84 σεντς, η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ -κατόπιν εντολής του υπουργείου Οικονομικών- παρενέβη στις διεθνείς αγορές για να «σώσει» το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Η παρέμβαση αυτή έγινε σε συντονισμό με την Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας. Ετσι το ευρώ έφθασε χτες στα 88 σεντς. Ηταν άραγε μια κίνηση καλής θέλησης; Γιατί η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ να στηρίξει το ευρώ όταν είναι δηλωμένος στόχος των ιθυνόντων της ΕΕ, να υποσκελίσουν το δολάριο;

Η παρέμβαση των Αμερικανών για τη «σωτηρία» του ευρώ ήταν μια κίνηση καθαρά πολιτική. Ενα μήνυμα προς τους Ευρωπαίους ηγέτες. Οτι η πορεία του ευρώ δεν εξαρτάται από τις αποφάσεις των Βρυξελλών, αλλά από τη θέληση των ΗΠΑ. Το βέβαιο είναι ότι την περασμένη Παρασκευή το ευρώ έφθασε σε σημείο συναγερμού. Η ολοκληρωτική του κατάρρευση θα ανέτρεπε τις ισορροπίες στην παγκόσμια οικονομία. Εύλογη επομένως η στήριξη από το δολάριο. Πόσο όμως θα συνεχιστεί;

Η υπόθεση του ευρώ δίνει πάντως τη δυνατότητα να δει κανείς τους αδυσώπητους ανταγωνισμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε όλη τους την έκταση. Εξάλλου η πορεία του ευρώ είναι και ένας από τους κυριότερους λόγους για την παρουσία και την όξυνση των αντιθέσεων μέσα στην ίδια την ΕΕ. Το θέμα είναι μέχρι πότε θα μπορούν να τα βρίσκουν μεταξύ τους μπροστά στον κοινό κίνδυνο.