1. Νίκος Καρούζος:Κωμάζοντας: «Θα πάω σήμερα μοιραία πάλι στις ίδιες προελεύσεις· / με διυλίζει η επ' άπειρον ερήμωση / τι να κάνω όμως; να πιάσω να αραδιάζω / αρχαίες λέξεις απ' το σάπιο λεξικό μου στην τύχη; / Αχ, πόσο θυσίασα την ανάσα μου στο κάπνισμα / τι καφέδες ασυλλόγιστοι κι αλκοόλ ανενδοίαστο / δεν έχω καταλάβει ωστόσο -τι ακριβώς- πώς οδηγιέμαι προς το θάνατο.../ Μήπως έπρεπε να 'χω γίνει δικηγόρος; να συντάσσω ευχάριστα / προτάσεις πριν απ' την τηλεόραση / καληνυχτίζοντας τα παιδιά μου στα κρεβατάκια τους; / Μήπως έπρεπε να αγορεύω στα ποινικά δικαστήρια / γεμίζοντας την τσέπη μου με φοβερά χιλιάρικα; / Δεν ξέρω / δε γίνεται τώρα / να ξανανακατέψω την τράπουλα».

2. Ανδρέας Εμπειρίκος:Οκτάνα: «... Μην πείτε λοιπόν ποτέ ότι ο νέος αυτός δεν είχε ιδανικά, διότι έσκυψε πολύ στο χείλος των αβύσσων (όπως αυτοί που κυνηγούν στα αλπικά βουνά, στην άκρη άκρη των κρημνών τα εντελβάις), ακούων με φρίκην από υψηλά τους στόνους και τας οιμωγάς της Οικουμένης, ενώ μες στην ψυχή του αντηχούσαν ίσως νεροσυρμαί κρυστάλλινοι και ήχοι θεσπέσιοι των Παραδείσων. Λόγια μην πείτε που να ισοδυναμούν με ψόγον ή με καταδίκην διά τον νέον αυτόν που εις την Πρέβεζαν εχάθη, διότι η Πρέβεζα, όπου και αν βρίσκεσθε, πάντα κοντά σας θα 'ναι. Και πάντα θα σας φοβερίζει με καταχνιές, κουφόβραση, με σπίτια που καταρρέουν, με τοίχους λεπρούς, με σκύλους ισχνούς και ψωραλέους, με ανθρώπους και κώνωπας ανωφελείς, με ελονοσίαν, με φυματίωσιν, με αιμοπτύσεις και με φρικτήν αβάσταχτην ανίαν, με κάτι σαν πτώσιν λαιμητόμου σε νεκρικήν σιγήν, με κάτι σαν να εκσπερματίζεις δίχως να έχεις οργασμόν, με κάτι σαν περμαγκανάτ ή στύψη στον αέρα, με κάτι σαν άγονες γραμμές και αναμονές, με φράσεις ως οι ακόλουθες: "Ο κύριος Νομάρχης έρχεται... Δεν έρχεται... Ο κύριος Νομάρχης με το λαντώ του καταφθάνει!..." και με βαθιά, βαριά μελαγχολία, καρδιοσπαράχτρα θλίψη, που φθάνει ως τους ουρανούς, πένθιμου καπνού τολίπη, πότε αργά, πότε γοργά, σαν σιγανού ή γρήγορου θανάτου λύπη, την ώρα που της καρδιάς, εν ακαρεί, ή με ανεπαισθήτως φθίνοντα βραδύ ρυθμό, σβήνουν για πάντα οι κτύποι...».

3. Ορχάν Βελή Κανίκ:Η γέφυρα του Γαλατά: «Στέκομαι πάνω στη γέφυρα / και σας χαζεύω όλους σας με κέφι / άλλος τραβάει σιγά σιγά κουπί / άλλος βγάζει μύδια απ' το καραβάκι / άλλος κρατάει το τιμόνι στο πλοίο / άλλος κουμαντάρει το παλαμάρι στο κεφαλόσκαλο / άλλος είναι πουλί, πετάει, σαν ποίημα / άλλος είναι ψάρι αστραφτερό / άλλος βαπόρι, άλλος λαμπόγυαλο / άλλος σύννεφο, στον αέρα / άλλος είναι ατμάκατος με καπνοδόχο / περνάει βιαστικά κάτω απ' τη γέφυρα / άλλος είναι ντουντούκα και σφυρίζει / άλλος είναι ντουμάνι και καπνίζει / όμως εγώ τρυπώνω μέσα σε όλων σας / σε όλων σας τον καημό / μήπως εγώ είμαι το κέφι που φωλιάζει μέσα σας / είναι η μέρα που θα σας πω ένα ποίημα / που ίσως θα στρέφεται γύρω από σας / έχω πέντε-έξι γρόσια στα χέρια μου / και η κοιλιά μου είναι χορτάτη». Μετάφραση: Θωμάς Κοροβίνης.

4. Κάμμινγκς: «Αν δεν μπορείς να φας πρέπει να / καπνίσεις και δεν έχουμε / τίποτα να καπνίσουμε: έλα μικρό μου / ας κοιμηθούμε / αν δεν μπορείς να καπνίσεις πρέπει να / Τραγουδήσεις και δεν έχουμε / τίποτα να τραγουδήσουμε· έλα μικρό μου / ας κοιμηθούμε / αν δεν μπορείς να τραγουδήσεις πρέπει να / πεθάνεις και δεν έχουμε / Τίποτα να πεθάνουμε, έλα μικρό μου / ας κοιμηθούμε / αν δεν μπορείς να πεθάνεις πρέπει να / ονειρευτείς και δεν έχουμε / τίποτα να ονειρευτούμε (έλα μικρό μου / Ας κοιμηθούμε)»

ΥΓ: Το ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ σας εύχεται καλό καλοκαίρι, θα τα πούμε ξανά το Σεπτέμβρη.