Γιατί δε θέλω, δε θέλω καθόλου, να πέσει η Καισαριανή στα χέρια των Συνασπισμένων. Τους θυμάμαι από τη μεταπολίτευση, όταν είχαν μετατρέψει την πλατεία σε αρένα. Είχαν στήσει εκεί τα δικαστήριά τους, και δίκαζαν με βάση τις δικές τους αναπηρίες, τα απωθημένα τους για τη ζωή που δεν τους βγήκε. Ανανέωναν την παρουσία τους με ψιλοδραματάκια, κουτσομπολιά, του τύπου «μου έκανες», «σου έκανα», «μου είπε» και «του είπα». Μακριά από κάθε τραγωδία, ημιμαθείς, γι' αυτό και δεισιδαίμονες, που χωρίς να το καταλάβουν κατέληξαν «θεούσες», όπου ο διάβολος ήταν πάντα οι κομμουνιστές της γειτονιάς, κι όπου τους έβρισκαν τους πολεμούσαν. Αυτοί παρέδωσαν το 1999 ένα δήμο υπερχρεωμένο, με έλλειμμα 178 εκατομμυρίων. Είναι επίσης μεγάλη η ευθύνη τους για την ολιγωρία που έδειξαν γύρω από το γνωστό θέμα του Σκοπευτηρίου. Το πρόβλημα των Συνασπισμένων στην Καισαριανή ήταν πάντα ψυχολογικό. Είναι η πάγια τακτική τους, ένας πλάγιος τρόπος ν' αποφύγουν να καταθέσουν αυτό που τους συμβαίνει. Τώρα κρύβονται πάλι πίσω από τον Μπαρτζώκα. Από αυτούς εκπορεύεται η λάσπη εναντίον του Γιώργου Κατημερτζή,

Για τον υποψήφιο τους ΠΑΣΟΚ, δεν καταδέχομαι να πω το όνομά του για έναν απλό, απλούστατο λόγο: προηγούνται τα λεφτά του και μετά το όνομα.

Για τους Δεξιούς που κυκλοφορούν στην Καισαριανή αισθάνομαι οίκτο, γιατί, οι φουκαράδες, είναι κομπάρσοι σε λάθος τόπο και χρόνο.

Ψηφίζω τους Κόκκινους, γιατί κάνω και θα κάνω υπακοή για πάντα στον γέροντά μου Παναγιώτη Μακρή.