2. Ολον αυτόν τον καιρό οι κομπογιαννίτες δημοσιογράφοι βγάζουν το ψωμί τους εις βάρος των απεργών. Μπορεί ο απεργός να λιμοκτονεί αγκαλιά με την οικογένειά του, αλλά δεν του επιτρέπεται να κάνει κάτι γι' αυτό. Αυτό που ενδιαφέρει τους δημοσιογράφους είναι η εικόνα «προς τα έξω», τι λένε για μας τα ξένα ΜΜΕ. Το άκρον άωτον του μικροαστισμού.

3. Οι εξηγήσεις των δημοσιογράφων είναι περιττές μπροστά σε μια τόσο μεγάλη κοινωνική δυσφορία. Ολοι βλέπουν και όλοι γνωρίζουν πως οι κατέχοντες είναι ανένδοτοι όσον αφορά την απληστία τους. Οσοι συμπράττουν μαζί τους φυσικό είναι κάποτε να δώσουν λόγο.

4. Η ψυχολογία των απεργών δοκιμάζεται άγρια από δημοσιογραφικές κλίκες που έχουν αναλάβει το ρόλο του εισαγγελέα. Δεν υπάρχει δελτίο ειδήσεων που να μην εμφανίσει δημοσιογράφο μουεζίνη με τα χέρια ψηλά να αναρωτιέται: «Μα δεν υπάρχει αστυνομία να μαζέψει τους απεργούς;»

5. Από τη στιγμή που η ερμηνεία της καθημερινότητας ξέφυγε από τους στοχαστές και ξέπεσε στους κομπογιαννίτες δημοσιογράφους, όλα κυλούν με τις ορέξεις τους. Ο,τι τους χαλά την ψυχική ηρεμία αυτόματα γίνεται εθνικό πρόβλημα. Ενας λαός που έχει ανυψώσει τους μεγαλόσχημους δημοσιογράφους στο κέντρο της πνευματικής του ζωής πρέπει να ετοιμάζεται για τα χειρότερα.

6. Ο απεργός ως κακό συναπάντημα είναι το θεατρικό έργο που γράφουν ταυτόχρονα οι βεντέτες της δημοσιογραφικής ψωροκώσταινας. Ο απεργός δεν έχει πρόσωπο ούτε όνομα. Πρόκειται για κάποιον του οποίου η θέληση για ζωή θα έπρεπε να αφαιρεθεί διά ευνουχισμού. Η αντίστασή του δέχεται όλο το ανάθεμα.

7. Οσο η κοινωνική αφασία διευρύνεται τόσο οι δημοσιογράφοι κομπογιαννίτες βουλιάζουν στην παράνοια. Δε θ' αργήσουν τα θεολογικά σχόλια να κάνουν την εμφάνισή τους για έναν μοναδικό σκοπό: τον εξορκισμό των απεργών.

8. Ο κόσμος θα πρέπει ν' αρχίσει να διασκεδάζει με τους κορυφαίους της τέταρτης εξουσίας. Ας αρχίσει να τους βλέπει σαν μια κωμική σειρά όπου ορισμένοι/ες πουδραρισμένοι/ες κύριοι και κυρίες τσιρίζουν κατακεραυνώνοντας και εκστομίζοντας βρισιές ενάντια στην εργατική τάξη που δεν εννoεί να βάλει μυαλό.

9. Υπάρχουν δελτία ειδήσεων που νομίζεις πως είναι λουτροπόλεις. Ο παραμικρός θόρυβος τις αναστατώνει. Ο δε απεργός παίρνει στα μάτια της δημοσιογραφικής ομάδας τις διαστάσεις ενός κατά συρροήν καταστροφέα τον οποίο δεν μπορεί να σταματήσει κανείς.

10. Και μόνο με την παρουσία του, ο απεργός γελοιοποιεί ό,τι αντιπροσωπεύουν οι μεγαλόσχημοι. Οι ψευδαπόστολοι του πολιτικού συστήματος που καταρρέει καλά θα κάνουν να εγκαταλείψουν τις κοινότοπες θεωρίες των αφεντικών τους. Οσο κι αν είναι καλοπληρωμένες oι θέσεις τους, καλά θα κάνουν έστω και την τελευταία στιγμή να διαβάζουν την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι.

11. Απέναντι σε όσους κλαίνε για την εθνική χρεοκοπία, ο απεργός προτάσσει το θυμό. Η δημοσιογραφική βλακεία μπορεί ατάραχη να συνεχίζει τη ρητορεία της. Οσο το πεζοδρόμιο της προκαλεί αποστροφή, είμαστε σε καλό δρόμο.