Εγώ, πάντως, έπαθα! Εστριβα απέναντι από το Στάδιο για την Αρδηττού και νάσου ο χάρος! Νόμισα ότι προσγειώθηκαν για τους Ολυμπιακούς οι εξωγήινοι. Ετσι που ήταν κόντρα στον ήλιο έβλεπα μόνο το σχήμα του και ένα απέραντο σκοτάδι στο εσωτερικό του. Το τεράστιο μπροστινό μάτι του έμοιαζε με το μάτι του Κύκλωπα. Και τα αυτοκίνητα γύρω του να κάνουν του κόσμου τους ελιγμούς για να το αποφύγουν. «Πάμε», είπα στην Ελένη, «μας έφαγαν λάχανο με την ασχήμια τους»...

Ποιος σατανικός νους σκέφτηκε και ποιες ανεγκέφαλες «επιτροπές» αποφάσισαν ότι ετούτο το πράμα «έδενε» με το αττικό τοπίο; Οτι αυτό το γυαλιστερό άχρωμο κατασκεύασμα μπορεί, χωρίς να βγάζει μάτια, να τρέχει στο Νέο Κόσμο, στη Νέα Σμύρνη, στο Φάληρο και, κυρίως, στην παραλία; Δε μιλάω για την αποδεδειγμένη επικινδυνότητα. Για τις γκραν-γκινιόλ διασταυρώσεις. Για το μπλέξιμο αυτοκινήτων, πεζών και της αφεντιάς του. Ούτε για το ακριβόν του εισιτηρίου. Μιλάω για το αισθητικό μέρος. Για την εμφάνιση! Για τον ψύλλο στ' άχυρα, λέω! Για την αισθητική!

Είναι φανερό, κάποιοι θέλουν να ξεχάσουν την καταγωγή τους. Να εξαφανίσουν τελείως τα ίχνη τους. Αφού έφτιαξαν τις πόλεις σαν τα μούτρα τους, αφού δεν άφησαν βουνό, παραλία, νησί χωρίς σίδερο και τσιμέντο, πέφτουν τώρα και πάνω στα Μέσα Μεταφοράς. Τα κάνουν και αυτά όπως τις πολυκατοικίες και τα εξοχικά τους. Οπως αυτά τα τέρατα που γάζωσαν τα νησιά και τις ράχες. Τα φτιάχνουν σε σχήμα καρδιάς, όπως τις πισίνες τους. Τα ζωγραφίζουν με διαφημίσεις στο εξωτερικό τους όπως ζωγραφίζουν με τα στρας και τις πούλιες τα ρούχα τους. Οπως, ακριβώς, είναι η μπερδεμένη ψυχή τους.

Ξέρουν αυτοί γιατί έφεραν αυτό το τραμ. Γιατί του έδωσαν αυτό το σχήμα και αυτό το χρώμα. Είναι μέρος της γενικής ανοσίας που θέλουν να επιβάλουν. Πρέπει, οπωσδήποτε, να επιβληθεί το παρδαλό. Να χάσει ο κόσμος το κριτήριο. Δεν είναι αποτέλεσμα μόνον της κακογουστιάς τους. Είναι και πράξη συνειδητή να χαλάσουν το δικό μας γούστο. Μόνον έτσι τα, πάσης φύσεως, μπαλώματα θα δείχνουνε άποψη!