Κινηματογραφική βδομάδα μειωμένων προσδοκιών αυτή που έρχεται. Παρότι έρχονται στη μεγάλη οθόνη δύο ταινίες Ελλήνων σκηνοθετών, δεν καταφέρνουν να πουν πολλά πράγματα...

Μετά από χρόνια απόστασης, η Αρτεμις επιστρέφει αναγκαστικά στην Αθήνα λόγω της εύθραυστης κατάστασης υγείας του πατέρα της. Αντιμέτωπη με έναν κατά βάση άγνωστo - σε αυτήν - άνθρωπο και μια πρωτόγνωρη και δύσκολη συνθήκη, θα προσπαθήσει να αντεπεξέλθει όσο καλύτερα μπορεί...

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της βραβευμένης σκηνοθέτιδας επισφραγίζει το προσωπικό της στιλ, που παρακολουθήσαμε στις μικρού μήκους ταινίες της μέχρι τώρα, αλλά δυστυχώς δεν το εξελίσσει παραπέρα. Αν και καταπιάνεται με πολύ ενδιαφέροντα θέματα, όπως η ενηλικίωση και η σχέση με τους γονείς, η Λέντζου δεν καταφέρνει να εμβαθύνει και μένει στο προφανές πρώτο επίπεδο. Δυστυχώς η ταινία μοιάζει περισσότερο με κολάζ στιγμών, πολλές φορές φλύαρων και χωρίς ιδιαίτερη αξία για την εξέλιξη των χαρακτήρων και της σεναριακής πλοκής, παρά με ένα σφιχτοδεμένο σενάριο που κάθε σκηνή προσθέτει έναν κρίκο στην επόμενη.

Οι περιφερειακοί χαρακτήρες δεν προσθέτουν κάποιο ιδιαίτερο χρώμα στο σενάριο και περισσότερο μοιάζουν γκροτέσκοι, αποσπώντας την προσοχή από το σημαίνον θέμα. Η αποστασιοποίηση του πρωταγωνιστικού ρόλου σχετικά με τη γονεϊκή σχέση μοιάζει διεκπεραιωτική και δεν ευνοεί την ανάπτυξη συναισθήματος στον θεατή. Η αιτιολόγηση της απόστασης μεταξύ γονέα και παιδιού δεν δικαιολογείται και δεν αποσαφηνίζεται επαρκώς, αλλά υπονοείται, και μάλιστα όχι με ωραίο τρόπο, και έτσι δεν επιτυγχάνεται η επιθυμητή κάθαρση. Πιο ολοκληρωμένη σκηνή θεωρούμε ότι είναι το «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» με την μητέρα, το οποίο φωτίζει λίγο την υπόθεση. Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος ερμηνευτικά «πρωταγωνιστεί».

Η Jinxi είναι μία βιολονίστα που ετοιμάζεται να μετακομίσει στη Βιέννη για να συνεχίσει τις μουσικές της σπουδές. Λίγο πριν την αναχώρησή της, και ενώ προσπαθεί να διευθετήσει τις εκκρεμότητες στη Σαγκάη, ένα αρκουδάκι θα φέρει στον δρόμο της τον Πάνο, έναν αρχιτέκτονα που έχει εγκατασταθεί πρόσφατα στην πόλη...

Μια ρομαντική κομεντί που μοιάζει λες και είναι βγαλμένη από τουριστικό οδηγό και έχει σκοπό να ενισχύσει την «ελληνοκινεζική φιλία». Μια τυχαία συνάντηση δύο άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων μετατρέπεται σε μια μεγάλη βόλτα, με συζήτηση στην όμορφη, ήσυχη και καταπράσινη πλευρά της Σαγκάης. Πράγματι, όλους τους ανθρώπους του κόσμου, πέρα από τα σημαντικά κοινωνικά ζητήματα που δεν θίγονται στην ταινία, τους απασχολούν τα ίδια προσωπικά ερωτήματα. Αυτό παρακολουθούμε να συμβαίνει για όσο διαρκεί η ταινία. Σαν κομεντί είναι «προκατασκευασμένη» για να είναι γλυκιά, αλλά δεν προσφέρει κάτι περισσότερο απ' αυτό.

Μια χωρισμένη μητέρα βρίσκει τον εαυτό της σε μια εθιστική ερωτική σχέση με έναν Ρώσο διπλωμάτη, με τον οποίο δεν έχει κανένα κοινό. Ερχεται η μέρα που αυτός φεύγει για πάντα από τη Γαλλία. «Στην αρχή, όταν ξυπνούσα, μου ήταν αδιάφορο αν θα ζούσα ή αν θα πέθαινα. Ολο μου το σώμα πονούσε από τη στέρηση», έρχεται να εξομολογηθεί η ηρωίδα της ταινίας...

Η σκηνοθέτιδα μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα της Annie Ernaux, και η φράση της ηρωίδας συνοψίζει απολύτως την ταινία. Ακρατο σεξουαλικό πάθος μεταξύ δύο ανθρώπων που ουσιαστικά δεν γνωρίζονται καλύτερα ποτέ, δεν αφήνει τίποτα αλώβητο στο πέρασμά του. Η ηρωίδα κυριολεκτικά καταστρέφει τον εαυτό της μέσα από αυτήν την ιδιότυπη σχέση. Τίποτα που δεν έχουμε ξαναδεί στη μεγάλη οθόνη δηλαδή...

O Τράβις Μπλοκ λειτουργεί παρασκηνιακά για λογαριασμό του FBI, έχοντας ως αποστολή να μεσολαβεί για να σώζει μυστικούς πράκτορες από επικίνδυνες καταστάσεις. Οταν βρεθεί μπλεγμένος στα δίχτυα μιας συνωμοσίας, αρχίζει να αναρωτιέται πού βρίσκεται η αλήθεια...

Η τρίτη ταινία που έρχεται στη χώρα μας φέτος με τον Λίαμ Νίσον στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μια χιλιοειπωμένη ιστορία, από αυτές που συχνά δημιουργεί η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις σχετικά με τον ρόλο του FBI, με τη βασική διαφορά ότι δεν προσφέρει ούτε καν ένα θέαμα αξιώσεων.