Κινηματογραφική βδομάδα με λίγες επιλογές και έναν αποχαιρετισμό στον ιστορικό κινηματογράφο «Οσκαρ» στην Αχαρνών... Δύσκολες ατραπούς συνεχίζει να περνάει η μονή ανεξάρτητη κινηματογραφική αίθουσα αυτή την περίοδο που έχει ανάγκη τη στήριξή μας και είναι εκείνη που μας επιτρέπει να δούμε κάτι διαφορετικό.

Δυο ταινίες μάς έκλεψαν την προσοχή αυτήν τη βδομάδα.

Οταν η Λίζα και ο Γκιόργκι συναντιούνται τυχαία σε έναν δρόμο της γεωργιανής πόλης Κουτάισι, ο έρωτας τούς χτυπά σαν κεραυνός. Είναι τόσο δυνατός κι αιφνίδιος, που ξεχνούν ακόμα και να συστηθούν. Πριν χωρίσουν οι δρόμοι τους, συμφωνούν να συναντηθούν την επόμενη μέρα. Ομως, μια κατάρα πέφτει πάνω τους. Θα καταφέρουν να βρεθούν ξανά; Κι αν ναι, θα μπορέσουν να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλον;

Γεωργιανός βραδυφλεγής ποιητικός κινηματογράφος, που ουσιαστικά έχοντας σαν αφετηρία και βασικό κορμό το ιδιότυπο «ζευγάρι», μας ξεναγεί στην ανθρωπογεωγραφία της πόλης, δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στα παιδιά, στο ποδόσφαιρο και στο φυσικό κάλλος του τοπίου. Η ξενάγηση αυτή, αν και κουραστική σε ορισμένα σημεία, έχει πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα. Μια ελεγεία για το κατά πόσο μας αλλάζει ο έρωτας και η συνειδητοποίηση ότι πέρα από τις μικρές προσωπικές μας ιστορίες - που φαίνεται ότι σταματούν τον χρόνο - η ζωή συνεχίζεται στους συνήθεις ρυθμούς της... Υπέροχη ντοκιμαντερίστικη φωτογραφία και σκηνοθετική ματιά, ενδελεχής παρατήρηση του τοπίου και των μικρών καθημερινών ανθρώπινων στιγμών και ένας προβληματισμός που αναδύεται για το τι στ' αλήθεια αξίζει να κινηματογραφείται. Ρητορικός προβληματισμός που μοιράζεται μαζί μας και ο ίδιος ο σκηνοθέτης. Προτείνεται για σινεφίλ.

Οταν ο Τζον, ένας 35χρονος εργάτης και χήρος, διαγιγνώσκεται με μια ανίατη ασθένεια που του αφήνει λίγους μήνες ζωής, προσπαθεί να βρει μια οικογένεια για τον μόλις τριών χρονών γιο του, αποφασισμένος να τον προστατεύσει από τη φριχτή πραγματικότητα, όταν εκείνος θα έχει πια φύγει...

Μια πολύ συγκινητική ταινία, που περιγράφει ένα πολύ δύσκολο θέμα σιωπηλά, με χαμηλούς τόνους, απέραντη αγάπη και φαινομενικά «αναίμακτα», χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις και βαρύγδουπα λόγια. Από την πρώτη στιγμή ο θεατής μπαίνει στη θέση του πατέρα, που προσπαθεί να διαλέξει το μέλλον του παιδιού του, χωρίς εκείνον. Μεγάλη αγωνία για το μέλλον του παιδιού, προβληματισμός για το ποια είναι η σωστή επιλογή, υποδειγματική σχέση στοργής πατέρα και γιου, κι ένας αποχαιρετισμός όπως ο άνεμος που ακουμπά το πιο πολύτιμο φύλλο του δέντρου στο χώμα... Ο Τζέιμς Νόρτον στον ρόλο του πατέρα εξυπηρετεί απόλυτα το όραμα του Παζολίνι, παίζει εσωτερικά για να μην αντιληφθεί καμία ένταση το παιδί, απλά εξαιρετικός.

Προσεχώς...

Το My French Film Festival, το online φεστιβάλ γαλλόφωνου κινηματογράφου, που προβάλλεται ταυτόχρονα σε πολλές πλατφόρμες σε όλη την υφήλιο, επιστρέφει για 12η χρονιά, από τις 14 Γενάρη έως τις 14 Φλεβάρη, και θα φιλοξενηθεί για πρώτη φορά με ελληνικό υποτιτλισμό στη streaming πλατφόρμα του Cinobo. 30 νέες ταινίες Α' προβολής θα είναι διαθέσιμες για 30 μέρες...

Από την Πέμπτη 27 Γενάρη μέχρι την Τετάρτη 2 Φλεβάρη το 34ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου δίνει το ετήσιο ραντεβού του με το σινεφίλ κοινό, διαδικτυακά στην πλατφόρμα Cinesquare, με δωρεάν πρόσβαση σε συνολικά 35 ταινίες και αφιερώματα στον ελληνικό και ευρωπαϊκό κινηματογράφο.

Συνεχίζονται οι προβολές ταινιών μικρού μήκους στον κινηματογράφο «Ανδόρα», με τη σκυτάλη να παραλαμβάνουν δυο από τις ταινίες που ξεχωρίσαμε στο 44ο Φεστιβάλ Δράμας, το «Souls all unaccompanied» (26') του Γιώργου Τελτζίδη από σήμερα και για μία βδομάδα και το «Soul Food» (24') του Nίκου Τσεμπερόπουλου από την ερχόμενη Πέμπτη.