Λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη Σύνοδο Κορυφής, που σηματοδοτεί ένα νέο γύρο σκληρών αντεργατικών μέτρων σε βάρος των εργαζομένων της χώρας μας, αλλά και συνολικά στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έσπευσε να στηρίξει τις αποφάσεις της. Ο ίδιος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ισχυρίστηκε ότι οι αποφάσεις «ήταν θετικές για την Ελλάδα» και «δίνουν μια μεγάλη ανάσα...»! Η θέση αυτή της πλειοψηφίας δεν εκπλήσσει, ήταν αναμενόμενη, συνέχεια και συνέπεια της συνολικής στρατηγικής που έχει χαράξει. Στρατηγική που περιλαμβάνει στήριξη της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής με κάθε τρόπο, απόκρυψη του ταξικού χαρακτήρα των αποφάσεων ΕΕ - ΔΝΤ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.

Γι' αυτό μιλά για «θετικές» αποφάσεις για τη χώρα, παρουσιάζοντας δηλαδή τα συμφέροντα μιας χούφτας μονοπωλίων, που στραγγίζουν τον ιδρώτα των εργαζομένων, ίδια με τα συμφέροντα του λαού. Με τη στρατηγική της υπεράσπισης των «εθνικών συμφερόντων», δηλαδή των κοινών για εργαζόμενους και εργοδότες, επιχειρεί να υποτάξει το εργατικό κίνημα στα ταξικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας που η ίδια υπηρετεί. Γι' αυτό και χωρίς ντροπή προπαγανδίζει ότι οι αποφάσεις ήταν «ανάσα». Ανάσα όμως ήταν οι αποφάσεις αυτές για το κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο. Ανάσα πήραν οι τοκογλύφοι - δανειστές και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ντόπια και ξένα αφού εξασφάλισαν όρους αποπληρωμής των ληστρικών δανείων τους, όρους διάσωσης των κεφαλαίων τους. Ανάσα πήραν οι βιομήχανοι, που η κυβέρνηση για λογαριασμό τους πέτυχε νέα μείωση μισθών, ακόμα πιο φθηνό και «ευέλικτο» εργατικό δυναμικό. Και βεβαίως με την επιμήκυνση αποπληρωμής θα εξασφαλιστεί χρήμα που θα τους δοθεί για επενδύσεις. Στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα τους κόπηκε η ανάσα, από τα νέα δεινά που σηματοδότησε η Σύνοδος Κορυφής.

Ταυτόχρονα η πλειοψηφία, όταν δεν μπορεί να κρύψει τα μέτρα, αναπαράγει όλα τα ιδεολογήματα τμημάτων και ομάδων της άρχουσας τάξης στη χώρα μας, αποδίδοντάς τα όχι στις ανάγκες και στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, αλλά πότε στο «νεοφιλελευθερισμό», κρατώντας στο απυρόβλητο την κυβέρνηση, πότε στο «γαλλογερμανικό άξονα», καλώντας τους εργάτες να πάρουν θέση στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Βέβαια, δεν εξηγεί ποιο συγκεκριμένα είναι το όφελος για τον Γάλλο και Γερμανό εργάτη, τους οποίους και αυτούς, προφανώς, τσουβαλιάζει με τα συμφέροντα του «άξονα». Την ίδια στιγμή εμμένει και σε μια άλλη θέση: Οτι τα μέτρα είναι αναποτελεσματικά. Αλλά, για το κεφάλαιο και τα μονοπώλια το μνημόνιο και συνολικά τα μέτρα είναι πέρα για πέρα αποτελεσματικά. Εξυπηρετούν τους στόχους και τις επιδιώξεις τους. Προβάλλει όμως αυτή τη θέση η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, γιατί επιδιώκει να πείσει τους εργάτες ότι δήθεν η κυβέρνηση, και όλοι αυτοί που στηρίζουν τα μέτρα, πασχίζουν να δώσουν λύσεις για το λαό. Θέλουν δήθεν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα αλλά είτε κάνουν λάθος, είτε δε βρίσκουν αποτελεσματικές λύσεις. Σκόπιμα αποκρύπτουν ότι η κυβέρνηση ψάχνει να διαχειριστεί μια κατάσταση, «διαπραγματεύεται» και παζαρεύει, χωρίς λεπτό να ξεχνάει ότι αδιαπραγμάτευτα είναι τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Για όλα συζητά η κυβέρνηση, εκτός απ' αυτά...

Επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά πως η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι επικίνδυνη για τα εργατικά συμφέροντα. Είναι δύναμη ενσωμάτωσης του εργατικού κινήματος στις επιδιώξεις του ΣΕΒ, των τραπεζιτών και της μεγαλοεργοδοσίας, δύναμη ευνουχισμού των αγώνων και της ριζοσπαστικοποίησης της εργατικής τάξης. Και ως τέτοια πρέπει να εγκαταλειφθεί οριστικά και αμετάκλητα από τους εργάτες.