Την οσμή των σκανδάλων που αναδίνεται τόσο έντονα επιχειρούν να αξιοποιήσουν ως υλικό στο πλαίσιο της αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού.
Μιλάνε πλέον ανοιχτά (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ) για ανασυγκρότηση του πολιτικού σκηνικού. Κοινός παρονομαστής η δήθεν ...εξυγίανση του πολιτικού συστήματος, πράγμα ανέφικτο, αφού η ίδια του η φύση, ο εκμεταλλευτικός χαρακτήρας της εξουσίας των μονοπωλίων γεννάει σκάνδαλα. Προσπαθούν να αποκαταστήσουν τη «λαϊκή εμπιστοσύνη» στο αστικό πολιτικό σύστημα. Βεβαίως, η δυσλειτουργία του προϋπήρχε των σκανδάλων, επειδή γιατί η χειροτέρευση της ζωής του λαού και η συνειδητοποίηση ότι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ταυτίζονται πολιτικά δημιουργεί τους κραδασμούς του. Το σκάνδαλο το οξύνει. Φοβούνται μήπως αυτή η εξέλιξη συμβάλλει στην αμφισβήτηση συνολικά του συστήματος που μπορεί να μετατραπεί σε δύναμη ρήξης. Στο πλαίσιο αυτής της επιχείρησης προσπαθούν να ανάγουν το όλο θέμα σε ζήτημα ηθικής τάξης.
«
Φταίνε κάποιοι πολιτικοί», λένε. Δε θέλουν, δηλαδή, να φανεί ότι τα σκάνδαλα και η διαφθορά, είναι σύμφυτα με το καπιταλιστικό σύστημα που το υπηρετεί η πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας, είναι μέρος της λειτουργίας του, τα παράγει η «ανταγωνιστικότητα», αλλά προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι αρκεί η κάθαρση των αστικών κομμάτων από τέτοιους πολιτικούς που τα «πιάνουν», «δεν είμαστε όλοι ίδιοι». Βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αθωώνεται η εμπλοκή πολιτικών προσώπων σε σκάνδαλα, αλλά αυτό είναι απότοκο της πολιτικής και της δράσης των κομμάτων τους και των ίδιων, αφού συνειδητά υπηρετούν ένα τέτοιο σύστημα που υπηρετεί τις επιχειρήσεις και την κερδοφορία τους, τους αναθέτει δουλειές, ενώ γεννάει εκμετάλλευση, φτώχεια και εξαθλίωση.
Κάνοντας, λοιπόν, τα κέντρα εξουσίας την ανάγκη φιλοτιμία, προσπαθούν όλο αυτό το κλίμα, που αποτελεί ευθεία αντανάκλαση της ίδιας της σήψης του αστικού πολιτικού συστήματος, να το εντάξουν στα σχέδιά τους. Να ενισχύσουν τις διεργασίες που συντελούνται, να εκτονώσουν την κρίση και να αξιοποιήσουν τη ρευστότητα, προβάλλοντας την αναγκαιότητα της ανασύνταξης του πολιτικού σκηνικού. Κοινή προσπάθεια της αστικής τάξης και των κομμάτων της να μην κλονιστούν τα θεμέλια του εκμεταλλευτικού συστήματος. Από κει και πέρα, ακόμα και το πολιτικό προσωπικό που υπηρετεί το σύστημα, είναι αναλώσιμο. Το πρόβλημα θα ήταν σχετικά πιο απλό, εάν αυτή η κρίση στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό δεν ήταν απόρροια της κρίσης της πολιτικής διαχείρισης τόσο των «νεοφιλελεύθερων» όσο και των «σοσιαλδημοκρατών».
Γίνεται, λοιπόν, όλο και περισσότερο φανερό ότι αυτό που χρεοκοπεί είναι όλες εκείνες οι αντιλαϊκές πολιτικές διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος. Ομως, το σύστημα δεν καταρρέει από μόνο του, ούτε υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες αυταπάτες. Αλλωστε, τα λαϊκά προβλήματα οξύνονται. Εξάλλου, η ιστορία έχει δείξει ότι η άρχουσα τάξη, όπου η δύναμη του λαού δε βάζει εμπόδια στις επιλογές της, αξιοποιεί τα όποια προβλήματα υπέρ της εδραίωσης της εξουσίας της.
Είναι πλέον απαίτηση των καιρών η ανασύνταξη του εργατικού, του λαϊκού κινήματος σε ταξική βάση. Ο μαζικός απεγκλωβισμός εργαζομένων από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Να εκφραστεί αυτό με συσπείρωση και πάλη για όλες τις λαϊκές ανάγκες σε ρότα ρήξης με το σάπιο πολιτικό σύστημα. Η συμπόρευση με το ΚΚΕ, για τη συγκρότηση του μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία είναι η διέξοδος.
Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ
Feeds
