Η πλήρης παράδοση της δημόσιας υγείας στην κερδοσκοπία των μονοπωλίων επαληθεύτηκε για άλλη μια φορά τις τελευταίες μέρες από το διασκορπισμένο σ' ολόκληρη τη χώρα μείγμα ορυκτέλαιου - ηλιέλαιου και από τους χειρισμούς που έκαναν κυβέρνηση και εποπτευόμενοι από αυτήν αρμόδιοι φορείς. Πρακτικά, ο ΕΦΕΤ δεν πήρε κανένα απολύτως μέτρο, ώστε να εντοπίσει εγκαίρως και να εμποδίσει τις επικίνδυνες παρτίδες να φτάσουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ και από εκεί στα πιάτα των καταναλωτών.

Το πλαίσιο στο οποίο κινήθηκε ο ΕΦΕΤ, από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό ότι και στην Ελλάδα είχαν φτάσει ποσότητες από τις μολυσμένες παρτίδες, και η στάση που επέλεξε να τηρήσει η κυβέρνηση επιβεβαιώνουν ότι όχι μόνο δεν μπορούν αντικειμενικά να προστατεύσουν τη δημόσια υγεία, αλλά επιδίωξαν, μετά την αποκάλυψη του επικίνδυνου αυτού ζητήματος, να εφησυχάσουν τα λαϊκά στρώματα, προκειμένου να συνεχίζουν να καταναλώνουν ό,τι τους «σερβίρουν» τα μονοπώλια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την πρώτη μέρα της γνωστοποίησης της υπόθεσης ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γ. Βλάχος, πολιτικός προϊστάμενος του ΕΦΕΤ, υποστήριζε ότι ...πιθανότερο είναι να μην έχουν φτάσει συσκευασίες στα καταστήματα. Προχτές, έξι μέρες μετά, παραδεχόταν απροκάλυπτα όχι μόνο ότι κυκλοφόρησε μολυσμένο λάδι, αλλά και ότι δεν είναι σε θέση να διαβεβαιώσει πως δεν εξακολουθούν να πωλούνται! Ο ίδιος, μάλιστα, επιχείρησε να χρεώσει στον ΕΦΕΤ παραλείψεις, αποποιούμενος των κυβερνητικών ευθυνών. Δε δίστασε, μάλιστα, να πει τόσες μέρες μετά, και ενώ είναι πρακτικά αδύνατο να εντοπιστεί πια πού ακριβώς χρησιμοποιήθηκαν ποσότητες από αυτό το ηλιέλαιο και τις φάγαμε ήδη από προϊόντα που το περιείχαν, ότι «θα το ψάξει», εάν θα μπορούσε να έχει εμποδίσει από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση να φτάσει έστω κι ένα μπουκάλι στα ράφια των καταστημάτων!

Η κυβέρνηση, τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ, φέρει τεράστιες ευθύνες για το γεγονός ότι οι καταναλωτές παραμένουν έρμαια της κερδοσκοπίας των μονοπωλίων. Είναι δεδομένο ότι, από τη στιγμή που τα επιχειρηματικά κέρδη αποτελούν αυτοσκοπό και κεντρικό άξονα της κυβερνητικής πολιτικής, γύρω από τον οποίο χαράσσεται ακόμα και η πολιτική προστασίας των καταναλωτών, είναι αυταπάτη να επιζητά κανείς να ληφθούν μέτρα που θα προστατεύουν αποτελεσματικά τη δημόσια υγεία. Και είναι ψέμα να ισχυρίζονται οι κυβερνώντες ότι έχουν την παραμικρή πρόθεση να κάνουν κάτι τέτοιο. Γιατί, η προστασία της δημόσιας υγείας δεν μπορεί να περνάει μέσα από συστήματα ...αυτοελέγχου των επιχειρήσεων, ούτε μέσα από την «ελεύθερη αγορά», που στηρίζει την ασφάλεια των προϊόντων στην καλή πίστη των επιχειρηματιών, οι οποίοι ουδόλως νοιάζονται για όλα αυτά. Θεός τους είναι το κέρδος. Αυτό που χρειάζεται και πρέπει να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι είναι ουσιαστικός προληπτικός κρατικός έλεγχος σε όλες τις φάσεις της παραγωγής και της εμπορίας των τροφίμων και παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων της νοθείας. Κι ακόμα, για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η διατροφική απειλή, απαιτείται κατάργηση των μονοπωλίων και των ιδιοκτητών τους, και η οργάνωση της παραγωγής με κοινωνική ιδιοκτησία στις επιχειρήσεις, εργατικό έλεγχο, ώστε να παράγουν με κριτήριο τις ανάγκες του λαού και όχι, όπως τώρα, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.