Το τελευταίο διάστημα έχουν πλημμυρίσει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και οι οθόνες των τηλεοράσεων από εικόνες και ευαισθησία - τις περισσότερες φορές δήθεν - για τη ζοφερή εικόνα της πείνας που ταλανίζει τον πλανήτη. «Διατροφική» ή «επισιτιστική κρίση» την ονομάζουν, όμως είναι κατά βάση έκφραση της κρίσης και της σαπίλας της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Σε μια περίοδο που οι παραγωγικές δυνάμεις έχουν φτάσει σε επίπεδο να μπορούν να καλύψουν πλήρως τις βασικές ανάγκες των ανθρώπων, εκατομμύρια άνθρωποι και ιδιαίτερα παιδιά, πεθαίνουν κάθε χρόνο γιατί δεν έχουν να φάνε ένα πιάτο φαΐ, δεν έχουν πόσιμο νερό να πιουν.

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο με αποτέλεσμα διάφοροι διεθνείς οργανισμοί, που σήμερα βεβαίως με τον αρνητικό συσχετισμό βρίσκονται στον έλεγχο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, να εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους... ότι βαδίζουμε σε μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή. Ομως οι διάφοροι υπάλληλοι, τοποθετημένοι από τη διεθνή κεφαλαιοκρατία σε διάφορα πόστα, έχουν το θράσος να εγκαλούν τις φτωχές χώρες για την κούρσα ανόδου των τιμών βασικών ειδών διατροφής. Ετσι τεχνοκράτες όπως ο ΓΓ του ΟΗΕ, ή επικεφαλής «ευαγών ιδρυμάτων» όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, βρήκαν τη λύση. Είναι αρνητικό, λέει ο επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλικ, να περικόπτουν οι παραγωγές χώρες τις εξαγωγές, για να αντιμετωπίζουν τις εγχώριες ανάγκες τους. Σε απλά ελληνικά, με παράδειγμα ενός προϊόντος πρώτης ανάγκης όπως είναι το ρύζι: «οι λαοί των χωρών που το παράγουν να αφοσιωθούν στην παραγωγή για την εξαγωγή, για να μην ανεβαίνουν οι τιμές στις ΗΠΑ ή την Ευρώπη, ε, και ας πεθάνουν και από την πείνα οι ίδιοι». Τέτοιος κυνισμός.

Τεχνοκράτες όπως ο Ζέλικ, ουσιαστικά λένε και αυτό που πραγματικά ισχύει και οδηγεί στην αθλιότητα εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι τα υπερκέρδη τους. Γιατί ο Καμποτζιανός εργάτης-αγρότης είτε η χώρα εξαγάγει 10 είτε 100 τόνους ρύζι λόγου χάρη, τον έλεγχο του κυκλώματος διακίνησης και εμπορίας τον έχουν τα πολυεθνικά μονοπώλια, που αγοράζουν στη φτήνια και πουλάνε... χρυσάφι και ανεβοκατεβάζουν τις τιμές στα χρηματιστήρια και στην πραγματική οικονομία. Το γεγονός π.χ. της προώθησης των βιοκαυσίμων από δημητριακά, εξυπηρετεί τα μονοπώλια και όχι τους λαούς ή την «οικολογική ισορροπημένη ανάπτυξη», όπως ισχυρίζονται.

Η ανθρωπιστική καταστροφή δεν είναι επερχόμενη αλλά παρούσα, υπαρκτή σήμερα και επιτείνεται και οξύνεται από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, τον διαρκή πόλεμο καταλήστευσης της Μαύρης Ηπείρου, τη λεηλασία χωρών και λαών της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Αυτή την πραγματικότητα, ήδη αρχίζουν να συνειδητοποιούν σημαντικές μάζες εργαζομένων σε όλες αυτές τις περιοχές του λεγόμενου «Τρίτου Κόσμου», και βλέπουν τον κύριο ένοχο, δηλαδή το βάρβαρο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Αυτή τη συνειδητοποίηση των εργατών, είναι που τρέμουν και θέλουν να αποφύγουν οι ιμπεριαλιστές.