Η συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, που έγινε την Πέμπτη στη Βουλή, για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση των θέσεων και των προσανατολισμών των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, για την κατάσταση στα Βαλκάνια, τις αιτίες του προβλήματος και τη διέξοδο. Το ΚΚΕ έθεσε ως βασική αιτία των συγκρούσεων και των πολέμων, των εντάσεων και των προστριβών ανάμεσα στα βαλκανικά κράτη, την ιμπεριαλιστική επέμβαση και τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και ως διέξοδο την αναγκαιότητα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης.

Σε κοινή γραμμή, παρά τις διαφορές στις αποχρώσεις και παρά τις εικονικές αντιπαραθέσεις τους, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν στους «μύθους» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στους «μπαμπούλες» της απομόνωσης της χώρας, αν δεν παίξει ενεργά στο νεοταξικό παιχνίδι και στην καλλιέργεια απόψεων περί «κακού» ΝΑΤΟ και «καλής» Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στον ίδιο χορό και ο ΛΑ.Ο.Σ., που με λαϊκιστικές κορόνες επιχειρεί να δηλώσει την παρουσία του. Ξεκινώντας, λοιπόν, από τις θριαμβολογίες του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή για τα αποτελέσματα της ΝΑΤΟικής συνόδου και τις ...ευκαιρίες που έχει η χώρα στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, αλλά και τη διαπίστωσή του ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι «δύναμη ειρήνης, ασφάλειας και σταθερότητας», συνεχίζοντας με την αγωνία που εξέφρασε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για την ανάγκη νομιμοποίησης της παραμονής των ελληνικών δυνάμεων στο Κοσσυφοπέδιο και καταλήγοντας με τα διλήμματα που έθεσε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος περί «καλής» ΕΕ και «κακών» ΗΠΑ, φαίνεται πως ο ευρωμονόδρομος όχι μόνο τους χωράει όλους, αλλά δεν αφήνει και περιθώρια για μιαν άλλη πορεία παρά μόνο της αντιπαράθεσης και της ρήξης με αυτόν.

Ομως, καμιά προσπάθεια ωραιοποίησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν μπορεί να συγκαλύψει την ιμπεριαλιστική της φύση και τη δράση της στα Βαλκάνια. Πώς μπορεί, άραγε, να ωραιοποιηθεί ο ρόλος της σε όλη τη διάρκεια της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην πρώην Γιουγκοσλαβία, όταν οι ευρωπαϊκές χώρες συμμετείχαν στους βομβαρδισμούς; Εξάλλου, πόσο αξιόπιστη είναι η θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, όταν ζητάει μη αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου και στη συνέχεια αυτοαναιρείται, ζητώντας ευρωπαϊκή νομιμοποίηση τών εκεί ΝΑΤΟικών δυνάμεων κατοχής; Επίσης, πόσο έξω από τη δράση του ιμπεριαλιστικού συστήματος είναι ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ όταν τοποθετείται απλά κατά του «ακραίου μιλιταρισμού των ΗΠΑ και συμμάχων τους στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης», αφήνοντας, όμως, στο απυρόβλητο την ίδια την ΕΕ; Οταν, μάλιστα, είναι «φρέσκια» η απόφασή της να στείλει δικό της στρατό στο Κοσσυφοπέδιο...

Η προβολή του ρόλου της ΕΕ ως «άλλου πόλου» απέναντι στις ΗΠΑ είναι απάτη. Και καλλιεργεί όχι μόνον αυταπάτες στους λαούς, αλλά τους σπρώχνει να στηρίζουν τον ένα ιμπεριαλιστή που τους κατασπαράζει ενάντια στον άλλο ιμπεριαλιστή, στο μεταξύ τους αλληλοσπαραγμό. Καμία ελπίδα δεν προσφέρει η διείσδυση του ελληνικού κεφαλαίου στις γειτονικές βαλκανικές χώρες. Τα 15 δισεκατομμύρια ευρώ ελληνικές επενδύσεις στα Βαλκάνια, για τις οποίες μίλησε ο πρωθυπουργός, το μόνο που υπόσχονται είναι μεγαλύτερα κέρδη στην ελληνική πλουτοκρατία, ξεζούμισμα στους γειτονικούς λαούς και τίποτα άλλο. Οι επενδύσεις αυτές είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, που πρέπει από κοινού να αμφισβητήσουν και να ανατρέψουν οι βαλκανικοί λαοί.