Ιδιο έργο με άλλο τίτλο! | Επωνύμως | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ιδιο έργο με άλλο τίτλο!

Τώρα, που το ΠΑΣΟΚ ξανακέρδισε τις εκλογές της 9ης Απρίλη και σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση με το 43,8% των ψήφων του ελληνικού λαού, αρχίζει να αποκαλύπτει με μεγαλύτερη σαφήνεια τις αντιλαϊκές του προθέσεις για την πολιτική, που θα ακολουθήσει στη μετα-ΟΝΕ εποχή. Καθημερινά, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι ήταν κάλπικες και ψηφοθηρικές οι υποσχέσεις που μοίραζε το ΠΑΣΟΚ μέχρι και τις παραμονές των εκλογών, ότι δηλαδή η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ σημαίνει την είσοδο της χώρας σε μια νέα Γη της Επαγγελίας!

Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί, με διαφορετικούς τίτλους: Στα τέλη της δεκαετίας του '70, που παρομοίαζαν με «παράδεισο» την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Στα τέλη της δεκαετίας του '80 που βάφτιζαν «ορόσημο» το 1992 και την έναρξη της Ενιαίας Εσωτερικής Αγοράς της ΕΕ. Στις αρχές του 1992, όταν οι ηγεσίες όλων των πολιτικών κομμάτων -πλην ΚΚΕ- δικαιολογούσαν την υπερψήφιση της αντιλαϊκής Συνθήκης του Μάαστριχτ με το επιχείρημα πως οι θυσίες μέχρι και το 1997 αποτελούν «μονόδρομο», για να «συγκλίνει» το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο των Γερμανών, των Γάλλων κλπ!

Οσο πλησιάζει η νέα, κρίσιμη -για το ΠΑΣΟΚ και τους κάθε είδους «ευρωθιασώτες»- ημερομηνία που το διευθυντήριο των Βρυξελλών θα αποφανθεί αν η Ελλάδα θα είναι από το Γενάρη του 2001 μέλος της ΟΝΕ, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι αντί για «καλύτερες μέρες» η κυβέρνηση Σημίτη επιφυλάσσει κατά τη «μετα-ΟΝΕ εποχή» νέα δεινά για τον εργαζόμενο ελληνικό λαό. Στα πλαίσια αυτά, το διευθυντήριο των Βρυξελλών και οι «δορυφόροι» του (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Κομισιόν κλπ.) ή των παραρτημάτων του στην Ελλάδα (κυβέρνηση και διάφοροι φορείς της, Τράπεζα της Ελλάδας, ΣΕΒ κλπ.), με εκθέσεις και δηλώσεις παραγόντων τους, προβάλλουν υποδείξεις ή αξιώσεις, στρώνοντας το έδαφος για συνέχιση των αντιλαϊκών πολιτικών.

Στρώνουν, στην ουσία, το χαλί στην κυβέρνηση για συνέχιση της γνωστής πολιτικής, που είναι «θερμοκήπιο» αύξησης των κερδών και υπερκερδών για τους λίγους και πλούσιους και «κόλαση» για τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, αφού θα κάνει τους φτωχούς φτωχότερους, με την προώθηση των λεγόμενων «διαρθρωτικών αλλαγών». Και με τον όρο «διαρθρωτικές αλλαγές» -που συνιστούν στην κυβέρνηση Σημίτη οι κάθε είδους υπηρέτες των πολιτικών ευρωλιτότητας, για να προσφέρουν το εισιτήριο ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ- εννοούν μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα, τα σοβαρότερα από τα οποία είναι:

Πρώτον, η πλήρης ανατροπή των κοινωνικοασφαλιστικών και άλλων εργατικών κατακτήσεων από τους εργαζόμενους, με τη θεσμοθέτηση και προώθηση μέτρων, που θα αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, την κατάργηση ή παραπέρα υπονόμευση του 8ωρου/πενθήμερου, της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που ορίζει τους κατώτατους μισθούς ημερομίσθια κλπ.

Δεύτερον, η συνέχιση της πολιτικής «λιγότερου κράτους», με την εκποίηση νέου πακέτου μετοχών του ΟΤΕ, των Ελληνικών Πετρελαίων, του πρώτου πακέτου μετοχών της ΔΕΗ της ΕΑΒ της ΕΒΟ και της Εμπορικής Τράπεζας και φυσικά το σφαγιασμό δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα.

Τρίτον, τη συνέχιση εισοδηματικής» πολιτικής, που -τώρα- θα δικαιολογεί τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας».

Αυτό είναι το «νέο κοστούμι» λιτότητας, που ετοίμασε για την Ελλάδα το διευθυντήριο των Βρυξελλών και θα επιχειρήσει να φορέσει στους Ελληνες εργαζόμενους η κυβέρνηση Σημίτη. Θα τα καταφέρει; Αυτό θα εξαρτηθεί και από το βαθμό αντίστασης των ίδιων των εργαζομένων- και εκείνων που εξαπατήθηκαν και ψήφισαν ΠΑΣΟΚ- στη νέα «ευρωθύελλα» λιτότητας, με πρώτο βήμα τη συμμετοχή τους στην αγωνιστική συγκέντρωση για την Εργατική Πρωτομαγιά, που θα γίνει την Κυριακή.