Η κατάσταση στο χώρο των ΜΜΕ, κυρίως των ηλεκτρονικών, έχει φτάσει πλέον στο απροχώρητο. Ο εξόφθαλμος ρόλος τους ως υπασπιστών και υπερασπιστών των συμφερόντων των επιχειρηματιών και της έντονης παρέμβασής τους στη διαμόρφωση των εξελίξεων είναι πρόκληση ολκής για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα που βλέπουν κάθε τι σχετικό με τον αγώνα επιβίωσης που καθημερινά δίνουν, με τις ανάγκες, τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις να καταδικάζεται σε αφάνεια, να εξοβελίζεται απ' την «επικαιρότητά» τους.

Το τελευταίο διάστημα, η πρόκληση έλαβε μεγαλύτερες ακόμα διαστάσεις με τον πλήρη εκχυδαϊσμό και ευτελισμό της παρεχόμενης ενημέρωσης, η οποία περιορίζεται στη γνωστή πλέον «υπόθεση Ζαχόπουλου», που χρησιμοποιείται ως εργαλείο χειραγώγησης της λαϊκής συνείδησης και αποπροσανατολισμού, τόσο γύρω από την πραγματική αιτία που προκαλεί τέτοια και άλλα σκάνδαλα, που δεν είναι άλλη απ' τη σκανδαλώδη αντιλαϊκή πολιτική, όσο κι από κρίσιμα ζητήματα για τη ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας, που δε φτάνουν ποτέ σ' αυτήν μέσω της τηλεοπτικής οθόνης.

Η προσπάθεια της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της για πλήρη κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, για μείωση του εργατικού λαϊκού εισοδήματος, η άθλια κατάσταση στην Παιδεία, στην Υγεία, το ξεπούλημα λιμανιών κ.ά., οι λαϊκές αντιστάσεις και διεκδικήσεις γι' αυτά δεν ενδιαφέρουν τα ΜΜΕ. Γι' αυτά, δεν υπήρξαν ποτέ τα μαζικά μαχητικά συλλαλητήρια για την υπεράσπιση των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων που διοργάνωσε την περασμένη Τρίτη το ΠΑΜΕ στην Αθήνα και σε πολλές ακόμα πόλεις της χώρας.

Ο εκχυδαϊσμός και το σερβίρισμα κάθε είδους σκουπιδιού σαν «είδηση» σε συνδυασμό με την αποσιώπηση ή τη διαστρέβλωση των θέσεων, προτάσεων και δραστηριοτήτων του εργατικού λαϊκού κινήματος, δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητα απ' το λαό. Ξέρει καλά ότι η πραγματικότητα των δελτίων των «8» δεν είναι δική του πραγματικότητα. Πρέπει να την αλλάξει. Να επιβάλει με την πάλη του το δικαίωμά του ν' ακούγεται η φωνή του. Να αποκρούσει την προσπάθεια επέμβασης και καθορισμού των πολιτικών εξελίξεων από τα ΜΜΕ, είτε υπέρ της δικομματικής εναλλαγής είτε υπέρ μιας «αναμόρφωσης» του πολιτικού συστήματος, απόλυτα ελεγχόμενης από την ολιγαρχία του πλούτου.

Οι εργαζόμενοι να μην τσιμπήσουν το δόλωμα. Καμία ανοχή στα φαινόμενα σήψης, διαφθοράς και παρακμής. Καμία αυταπάτη ότι είναι ζήτημα προσώπων. Το σύστημά τους σαπίζει κι ευνοεί τον πολλαπλασιασμό των «τρωκτικών». Κομμάτι αυτού του συστήματος - σκάνδαλο η ύπαρξή του από μόνη της - είναι τα ΜΜΕ. Επιχειρήσεις που εμπορεύονται «ενημέρωση» κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ιδιοκτητών τους. Εργαλεία πολιτικής παρέμβασης και προπαγάνδας για λογαριασμό της πλουτοκρατίας και υπέρ της προώθησης των πολιτικών της σχεδιασμών. Οι «κομμένοι» των δελτίων είναι οι πραγματικοί αντίπαλοι. Το ΚΚΕ, το εργατικό λαϊκό κίνημα.

Ο λαός οφείλει να στέκεται κριτικά απέναντι σε όσα του σερβίρουν, να αμφισβητεί. Η αγανάκτησή του δεν αρκεί. Πρέπει να την κάνει απόφαση για συσπείρωση με τις ταξικές δυνάμεις του κινήματος, με το ΚΚΕ, για πάλη λαϊκή ενάντια στην άρχουσα τάξη, στην πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά της. Τραβώντας το δρόμο του προς μια άλλη εξουσία, τη λαϊκή εξουσία, όπου η ενημέρωση θα πάψει να είναι εμπόρευμα και τα ΜΜΕ «επιχειρήσεις» και «εργαλεία» χειραγώγησης.