Η «Μεταρρυθμιστική Συνθήκη», την οποία ενέκρινε την περασμένη βδομάδα η άτυπη Σύνοδος Κορυφής, σπρώχνει την Ευρωπαϊκή Ενωση σε ακόμα πιο αντιδραστική αντιλαϊκή κατεύθυνση. Στις «σελίδες» της κωδικοποιούνται οι προβλέψεις όλων των ευρωενωσιακών Συνθηκών που έχουν προηγηθεί (Μάαστριχτ, Μπολόνια, Λισαβόνας, κ.ά.) και προστίθενται νέες, εξαιρετικά επιζήμιες για τα συμφέροντα των λαών των χωρών - μελών της ΕΕ. Επιταχύνεται έτσι η ολοκλήρωση ενός ευρωενωσιακού νομοθετικού πλαισίου που περιορίζει ακόμη πιο πολύ τα όποια λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες, θωρακίζοντας τα μονοπώλια και ενισχύοντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ ενάντια στο λαϊκό κίνημα.

Από το ΚΚΕ διατυπώθηκε ευθύς εξαρχής όχι απλά η εναντίωση αλλά η ανάγκη να απαντήσουν οι λαοί με ένα διπλό ενιαίο ΟΧΙ, και στη Συνθήκη αλλά και στην ΕΕ, αφού διαμορφώθηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση της αντιλαϊκής της φύσης. Αποτελεί το απαραίτητο βήμα προς την πολιτική ενοποίηση και τη δημιουργία συνθηκών να δρα πιο αποφασιστικά ως ιμπεριαλιστικό κέντρο. Δεν ήταν, ωστόσο, το ίδιο κατηγορηματική η θέση εκείνων των δυνάμεων που έχουν επιφορτιστεί με το καθήκον στο όνομα της «αριστεράς» να σκορπίζουν αυταπάτες, εξωραΐζοντας τον ταξικό ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, να συσκοτίζουν για τους λαούς το δρόμο διεξόδου απ' τη ζοφερή κατάσταση που ζουν.

Είναι αυταπάτη να αποδίδεται μια τέτοια Συνθήκη, επιβεβλημένη από τις σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου, στις «μειωμένες ικανότητες μάθησης των ηγετών της ΕΕ», όπως υποστηρίζει το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), οι βασικές δυνάμεις του οποίου στήριξαν τις Συνθήκες στις οποίες βασίστηκε η λεγόμενη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη. Είναι το λιγότερο αποπροσανατολισμός να απευθύνεσαι στους λαούς λέγοντάς τους ότι αρκεί ένα «νέο σύμφωνο αλληλεγγύης» για να μειωθεί το «χάσμα μεταξύ φτωχών λαών και περιφερειών», χώρια που «πλούσιοι λαοί» δεν υπάρχουν. Είναι τουλάχιστον καιροσκοπισμός να στηλιτεύεις τον «ελεύθερο ανταγωνισμό» και την ίδια στιγμή να πίνεις νερό στο όνομα των τεσσάρων «ελευθεριών» του Μάαστριχτ.

Ιδιαίτερα στη χώρα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ/ΣΥΝ, ως ο εν Ελλάδι εκπρόσωπος του ΚΕΑ, εξέφρασε απόψεις όπως ότι η νέα Συνθήκη διαμορφώνει μιαν Ευρώπη «που αποδομεί το δημόσιο τομέα και το κοινωνικό κράτος, της ανεξέλεγκτης αγοράς», ότι η «πολιτική ενοποίηση της ΕΕ» είναι η πιο αριστερή πρόταση σήμερα, κ.ά. Ομως, σήμερα είναι οπισθοδρόμηση να υπερασπίζεσαι ουσιαστικά ένα δημόσιο τομέα όπως τον γνωρίσαμε, αφού δεν αναδεικνύεις τη σύγχρονη αναγκαιότητα να περάσει αυτός στον εργατικό, λαϊκό έλεγχο. Είναι οπισθοδρόμηση να υπερασπίζεσαι την ...ελεγχόμενη αγορά και την παραπέρα ισχυροποίηση της ΕΕ. Ριζοσπαστικό και αριστερό είναι να αναδεικνύεις τον επιτακτικά αναγκαίο δρόμο της αντίστασης, της ανυπακοής και της ρήξης με τις ευρωενωσιακές επιλογές, με το ίδιο το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ.

Τοποθετήσεις σαν αυτές του ΣΥΡΙΖΑ/ΣΥΝ αποδυναμώνουν την τόσο απαραίτητη σήμερα ανάπτυξη της λαϊκής πάλης στη μόνη κατεύθυνση που υποδεικνύουν τα λαϊκά συμφέροντα, αυτή της αποδυνάμωσης της ΕΕ, με το να δέχεται πλήγματα η αντιλαϊκή πολιτική, αφήνοντας το λιγότερο ανοιχτή την προοπτική της συνολικής ρήξης με αυτήν και τις πολιτικές της. Ασφαλώς πρόκειται για τοποθετήσεις μάλλον αναμενόμενες από τις δυνάμεις που έχουν κάνει σκοπό της ύπαρξής τους την υπεράσπιση της ΕΕ.