Η αντιεκπαιδευτική ατζέντα της κυβέρνησης -παρά τις περί του αντιθέτου εκτιμήσεις μερίδας του Τύπου - δεν άλλαξε μετά τις εκλογές. Αυτό, άλλωστε, επιβεβαιώθηκε και από τη συζήτηση στη Βουλή επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, με τις τοποθετήσεις τόσο του υπουργού Παιδείας όσο και του πρωθυπουργού. Για την Ανώτατη Εκπαίδευση η στόχευση είναι ξεκάθαρη: Εφαρμογή της στρατηγικής της Λισαβόνας και της Μπολόνια, «απελευθέρωση της αγοράς» της Ανώτατης Εκπαίδευσης, ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων και ΤΕΙ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Μια συλλογή μέτρων, των οποίων σημαντικές πλευρές ορίζονται στο νέο νόμο - πλαίσιο, που ψηφίστηκε πέρσι εν μέσω θύελλας αντιδράσεων.

Ρυθμίσεις του αντιδραστικού νόμου - πλαισίου βρίσκονται ήδη σε τροχιά εφαρμογής, μαζί με άλλα αντιεκπαιδευτικά μέτρα - συμπληρωματικά στην επιχείρηση ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας των πανεπιστημίων και υποβάθμισης των σπουδών: Η μέτρηση της γνώσης σε πιστωτικές μονάδες, που διασπά το ενιαίο της επιστημονικής γνώσης και των πτυχίων, περνάει στα τμήματα, ενώ η «αξιολόγηση» χτυπάει ξανά την πόρτα των Ιδρυμάτων μετά από πολύχρονο μπλοκάρισμά της από τους αγώνες φοιτητών - εκπαιδευτικών. Την ίδια στιγμή, οι κρίσεις για την πρόσληψη και την εξέλιξη σε βαθμίδες των καθηγητών, στις περισσότερες περιπτώσεις, γίνονται με βάση το νέο νόμο, από το καλοκαίρι ακόμα. Επίσης, γενικευμένες είναι οι απόπειρες εφαρμογής της ρύθμισης για καθορισμό ορίου φοίτησης και διαγραφή των λεγόμενων «αιωνίων φοιτητών».

Δεν προσπαθούν να περάσουν όλες οι ρυθμίσεις μονοκοντυλιά, εξάλλου ο ίδιος ο νόμος θέτει χρονοδιαγράμματα εφαρμογής. Για παράδειγμα, τα τετραετή ακαδημαϊκά αναπτυξιακά προγράμματα - δηλαδή οι συμβάσεις χρηματοδότησης κάθε Ιδρύματος ξεχωριστά - έχουν προϋποθέσεις: Τους εσωτερικούς κανονισμούς και την «αξιολόγηση», που, όμως, κανένα από τα δυο δεν έχει περπατήσει. Είναι σαφές ότι η επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων, που έχει βασικό εργαλείο τα τετραετή προγράμματα, απαιτεί το αντιδραστικό πλαίσιο λειτουργίας των Ιδρυμάτων (που ορίζεται στους εσωτερικούς κανονισμούς) και την «αξιολόγησή» τους με κριτήρια της αγοράς. Η εφαρμογή αυτής της πλευράς μπορεί να είναι μεταγενέστερη χρονικά. Αυτό, όμως, σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι αναστέλλεται η εφαρμογή του νόμου. Η επανάπαυση μόνο την κυβέρνηση μπορεί να εξυπηρετήσει, καθώς στρώνει το έδαφος για να πέσει στα μαλακά η αντιδραστική της πολιτική και αποφεύγει να αντιμετωπίσει αγωνιστικές κινητοποιήσεις με το «καλημέρα σας».

Ο στόχος φοιτητών, σπουδαστών, εκπαιδευτικών, εργαζομένων είναι από πέρσι δηλωμένος και ξεκάθαρος: Αγώνας μέσα και έξω από τις σχολές για να μην εφαρμοστεί ο νόμος, για να αποσυρθεί. Το φοιτητικό και το λαϊκό κίνημα δεν μπορούν και δεν πρέπει να περιμένουν πότε θα μπει η μια ή η άλλη ρύθμιση σε εφαρμογή για να αντιδράσουν. Πόσο μάλλον, δεν μπορούν να περιμένουν να μπουν σε εφαρμογή στο σύνολό τους οι ρυθμίσεις του αντιδραστικού αυτού νόμου. Η επαγρύπνηση και η άμεση αντίσταση σε κάθε ρύθμιση του νόμου που πάει να εφαρμοστεί είναι η πρώτη απάντηση, είναι το έναυσμα για να διεκδικείται μόνιμα και σταθερά η Παιδεία που έχει ανάγκη η νεολαία και ο λαός, η Ενιαία Δημόσια και Δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση υψηλού επιπέδου.