«

Σήμερα, το 2007, η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι πριν από 10 ή 15 χρόνια», είπε προχτές ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Ν. Γκαργκάνας, από το βήμα της ετήσιας γενικής συνέλευσης των μετόχων της κεντρικής τράπεζας, ενώ τα ίδια περίπου επανέλαβε αργότερα και ο υπουργός Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης, ενημερώνοντας τους οικονομικούς συντάκτες για τα αποτελέσματα της συνεδρίασης του Ατυπου ΕΚΟΦΙΝ στο Βερολίνο. Κανείς δεν αμφισβητεί πως η ελληνική οικονομία «πάει καλά», καθώς αυτή η κοινή αλήθεια, επιβεβαιώνεται και από όλα τα επίσημα στοιχεία τόσο της κυβέρνησης όσο και των διεθνών οργανισμών ή ιδρυμάτων (ΕΕ, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, ΙΟΒΕ). Το ζητούμενο, λοιπόν, δεν είναι αν η οικονομία πάει καλά, αλλά «για ποιους» πάει καλά και για ποιους όχι.

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό, δίνεται - μεταξύ άλλων - και από τους ισολογισμούς των τραπεζικών και άλλων μεγάλων εμποροβιομηχανικών επιχειρήσεων, από τους οποίους προκύπτουν διψήφια ή και τριψήφια ποσοστά αύξησης των κερδών, για πολλοστή χρονιά. Καθώς η οικονομία λειτουργεί με βάση τον κανόνα «για να κερδίσει ο Α πρέπει να χάσει ο Β», είναι φανερό πως αφού οι κεφαλαιοκράτες (ο Α) κερδίζουν, η οικονομία δεν πάει καλά για τους εργαζόμενους (είναι ο Β που χάνει). Οι τελευταίοι, χάρη στις γαλαζοπράσινες πολιτικές λιτότητας, πληρώνουν όλα τα «σπασμένα», για να μπορούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες να κερδοσκοπούν ασύστολα και να θησαυρίζουν σε βάρος τους και εν γένει σε βάρος των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Το γεγονός ότι η οικονομία «δεν πάει καλά» για τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, το ομολογούν - εμμέσως πλην σαφώς - και οι ίδιοι οι θιασώτες των εφαρμοζόμενων γαλαζοπράσινων πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας. Ετσι, την ώρα που όλοι τους περηφανεύονται για τους υψηλούς ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ και τα «καλά αποτελέσματα» της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής, την ίδια ώρα ανακαλύπτουν μια σειρά νέα επιχειρήματα και αφορμές για να προτείνουν νέα αντιλαϊκά μέτρα. Μέτρα, τα οποία έχουν σαν αποτέλεσμα την παραπέρα αύξηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου με την εντατικοποίηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Ετσι, όσοι περίμεναν να ακούσουν από την κυβέρνηση της ΝΔ ότι τερματίζεται η πολιτική λιτότητας (καθώς εκπληρώθηκαν οι όροι για την έξοδο της ελληνικής οικονομίας από το καθεστώς «επιτήρησης της ΕΕ»), ξαφνιάστηκαν όταν άκουσαν τον Γ. Αλογοσκούφη να προαναγγέλλει προχτές έκτακτες περικοπές 430 εκατ. ευρώ στις δαπάνες του φετινού προϋπολογισμού για να πάει - λέει - η οικονομία «ακόμη καλύτερα»! Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Ν. Γκαργκάνας επαναδιατύπωσε τις γνωστές θέσεις για «συγκράτηση των μισθολογικών αυξήσεων», αλλά και την «ανάγκη» να προχωρήσουν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις (διάβαζε ανατροπές) στο Ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό, στην Υγεία, στην Παιδεία, στις εργασιακές σχέσεις κ.λπ.

Το «φτάνει πια» στους κυβερνώντες και τους κάθε είδους υπηρέτες των εφαρμοζόμενων αντιλαϊκών πολιτικών, που προτείνουν και νέα αντιλαϊκά μέτρα για «να πάει ακόμη καλύτερα η οικονομία», είναι λίγο. Οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει, να απαντήσουν δυναμικά. Αμεσα με τη μαζική τους συμμετοχή, με το ΠΑΜΕ, στον ταξικό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς στο Σύνταγμα. Μακροχρόνια, συντονίζοντας την πάλη τους με τα άλλα πλατιά λαϊκά στρώματα για την ανατροπή των εφαρμοζόμενων πολιτικών, ώστε να έρθουν πραγματικά καλύτερες μέρες για το λαό.