Δεν είναι ανοησία, δεν είναι ούτε, απλά, εμπαιγμός. Είναι συνειδητή ταξική επιλογή. Αυτό, και τίποτα λιγότερο, σηματοδοτεί η προχτεσινή προκλητική τοποθέτηση του υφυπουργού Απασχόλησης, Γεράσιμου Γιακουμάτου, στη Βουλή, όταν, ξεπερνώντας κάθε όριο, ισχυρίστηκε πως ο τραγικός θάνατος της εργάτριας στη «ΣΟΚΟΤΑΜΠ» ήταν κάτι που ...«έτυχε», ενώ εκείνη περίμενε το λεωφορείο! Παρά το ότι έχει βοήσει ο τόπος για το κάτεργο όπου οι εργάτες πέφτουν λιπόθυμοι σαν τα κοτόπουλα από την ανυπόφορη θερμοκρασία και υγρασία, εκεί όπου ο εργοστασιάρχης απαγόρευε να πάει κανείς για νερό εκτός ώρας διαλείμματος... Ο υφυπουργός, που τυχαίνει να είναι και γιατρός του ΙΚΑ, όχι μόνον «έσβησε» την αλήθεια, αλλά μίλησε και για συνεχείς ελέγχους, ισχυριζόμενος δηλαδή, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ότι το υπουργείο μια χαρά κάνει τη δουλιά του. Ωστόσο, τα 6.044 εργατικά «ατυχήματα» που καταγράφηκαν το 2005, η πτώση κατά 50% των προστίμων που επιβλήθηκαν στη διετία 2003-2005, αποδεικνύουν ότι οι ...«παρατηρήσεις» του υπουργείου δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια.

Για τον υφυπουργό, την κυβέρνηση της ΝΔ, μα, πάνω απ' όλα, την τάξη για την οποία δουλεύει, ο εργάτης δεν αποτελεί παρά ένα γρανάζι στην παραγωγική μηχανή, που πολλαπλασιάζει τα πλούτη της ολιγαρχίας. Αν το γρανάζι σκουριάσει, απλά, πετιέται και αντικαθίσταται. Αυτό που προέχει είναι όχι μόνο να μη σταματήσει να λειτουργεί η μηχανή, αλλά να κινείται όλο και πιο γρήγορα. Γι' αυτό νομοθετούν τη δουλιά για 5, για 9, για 13 ώρες τη μέρα, για όσο και όπως έχει ανάγκη η εργοδοσία. Γι' αυτό, όταν οι εργάτες ζητούν προστασία από την εργοδοτική αυθαιρεσία, μπλε και πράσινες κυβερνήσεις απαντούν «μα, πώς να παρέμβουμε, είναι ιδιωτική επιχείρηση»! Γι' αυτό, κοντεύουν τους 70 οι εργάτες κι οι εργάτριες, που απ' την αρχή της χρονιάς ξεψύχησαν μέσα ή έξω απ' τα κρεματόρια, όπου τους στέλνουν για να βγάλουν μεροκάματο. Γι' αυτόν ακριβώς τον ίδιο λόγο, η εργατική τάξη πρέπει να βγάζει τα δικά της συμπεράσματα, κάθε μέρα, κάθε ώρα, να κάνει την οργή για τις ωμές δολοφονίες, συνειδητή ταξική αντεπίθεση.

Αντί επιλόγου, παραθέτουμε αυτούσια τη χτεσινή επιστολή του αναγνώστη μας Νίκου Ιωαννίδη: «Ωραία, πολύ ωραία! Ο θάνατος της άτυχης εργάτριας στο εργοστάσιο της "Σοκοτάμπ" (εργοδοτικό έγκλημα), που οφείλεται στις άθλιες συνθήκες εργασίας (θερμοκρασία 50 βαθμών, μεγάλη υγρασία κλπ.), κατά τους ισχυρισμούς του κ. υπουργού, δεν ήταν "εργατικό ατύχημα", μιας και η θανούσα δεν κατέληξε μέσα στο χώρο εργασίας της. Συγνώμη, αλλά αυτός ο ισχυρισμός μού έφερε στη μνήμη τους ισχυρισμούς αρμοδίων την περίοδο της χούντας. Οταν κάποιος κρατούμενος αγωνιστής νοσηλευόμενος σε νοσοκομείο βρισκόταν στα τελευταία του, του καρφίτσωναν στο στήθος ένα "χαρτί - απολυτήριο" και τον μετέφεραν σε διπλανό θάλαμο μη κρατουμένων. Μετά το θάνατό του, ισχυρίζονταν ότι πέθανε ελεύθερος»...