Τι πονοκέφαλος - αλήθεια - τώρα κι αυτός; Αν δώσει κανείς ιδιαίτερη σημασία σε μερικά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και ορισμένες άλλες δήθεν σοβαροφανείς τηλεοπτικές εκπομπές, τότε θα κινδυνεύσει να βγάλει αβίαστα το συμπέρασμα ότι τα μεγάλα διλήμματα της εποχής μας δεν είναι άλλα από τα εξής: Ηταν άραγε «άγιος» ο μοναχός της Μονής Αγάθωνος Φθιώτιδας, Βησσαρίων, αφού μετά από 15 χρόνια ταφής διατηρήθηκε το δέρμα του; Κι αν ήταν «άγιος» τότε... γιατί δεν έλιωσε το σκήνωμά του; Ποιος ιατροδικαστής έχει τελικά δίκιο στη γνωμάτευσή του: ο κ. Γιαμαρέλλος, που θεωρεί πρωτοφανές φαινόμενο τη «μουμιοποίηση» του «αγίου» ή ο κ. Καρακούκης που το θεωρεί, αν όχι συνηθισμένο, τουλάχιστον όχι σπάνιο και πάντως όχι «θαύμα»; Κι αν ανακηρυχτεί τελικά «άγιος» ο Βησσαρίων, αυτό πότε θα γίνει; «Εδώ και τώρα», όπως θέλει ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Φθιώτιδας Νικόλαος (σ.σ. αυτός που είχε βάλει στο στόχαστρο το μισό Περιστέρι προ μηνών) ή μετά από 100 χρόνια, όπως θέλει η εκκλησιαστική παράδοση;

Επόμενο είναι βέβαια κάποιοι, κεντρίζοντας τη θρησκοληψία - «αναπηρία» ορισμένων, να σπεύσουν να εκμεταλλευτούν το περιστατικό, είτε στο όνομα της τηλεθέασης, είτε και για άλλους ιδιοτελείς σκοπούς. Εκείνο που δε μας κάνει πια εντύπωση, είναι ότι ιεράρχες της εκκλησίας μπαίνουν προθυμότατα σ' αυτό το παιχνίδι. Δεν είναι άλλωστε η Εκκλησία της Ελλάδος που ζήτησε από την κυβέρνηση - και κείνη το κάνει με νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης που βρίσκεται στα σκαριά - να της δώσει το δικαίωμα να εμπορευτεί την αμύθητη ακίνητη περιουσία της, όχι βέβαια για φιλανθρωπικούς σκοπούς, αλλά για καθαρά κερδοσκοπικούς; Ετσι ακριβώς βρίσκονται έτοιμοι να παραδώσουν και το σκήνωμα του μοναχού Βησσαρίωνα - που κανείς δε θέλει να αμφισβητήσει ότι ήταν ένας καλός άνθρωπος και τίποτε παραπάνω - στη χρυσοβόρα μέθεξη του παγκαριού...

Ο λαός, όμως, δικαιολογημένα, βλέποντας όλες αυτές τις εκπομπές ωμού αποπροσανατολισμού, αναρωτιέται: Μα καλά δε συμβαίνει τίποτε άλλο άξιο λόγου στη χώρα μας και στον κόσμο; Κάτι, τέλος πάντων, που να αξίζει να φωτιστεί από τους θερμούς εραστές των τηλεπαραθύρων; Προφανώς για όλους αυτούς η γενική επίθεση κατά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς (σ.σ. βλέπε Γαλλία) και η επίσπευση της εφαρμογής των αντιλαϊκών ρυθμίσεων που ψήφισαν διαδοχικά οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δεν έχoυν καμιά σημασία.

Η λαίλαπα, λοιπόν, που έρχεται κατά των κατακτήσεων των εργαζομένων, μετά τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, δεν αποτελεί καν είδηση, ούτε για τα κανάλια, ούτε για την Εκκλησία, που υποτίθεται είναι υπέρ μιας δίκαιης κοινωνίας. Ο αγώνας των φοιτητών και της πανεπιστημιακής κοινότητας κατά της ιδιωτικοποίησης και της υποβάθμισης της εκπαίδευσης, είναι απλώς «παρωνυχίδα». Το ανηλεές χτύπημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με πρόσχημα την «τρομοκρατία», δεν αξίζει ούτε «μονόστηλο». Η επέλαση κατά των δασών, που προαναγγέλλεται με τη νέα καταστροφική αναθεώρηση του Συντάγματος, είναι «αόρατη» για τα κανάλια. Οπως και η κατάσταση στην Υγεία που νοσεί, σαν την «ελεύθερη» καπιταλιστική κοινωνία μας, που συνολικά βρίσκεται σε προχωρημένη αποσύνθεση, μεγαλύτερη κι απ' το σκήνωμα του μοναχού Βησσαρίωνα...