Η αφορμή που δόθηκε με το φυσικό αέριο και τη διαφωνία Ρωσίας - Ουκρανίας που ενέσκηψε για την τιμή του, αποδείχτηκε καλή ευκαιρία, για να εκφραστεί - όπως λένε - η διαφορετικότητα των προσεγγίσεων από διάφορες πλευρές. Ετσι, μία εφημερίδα έγραφε στο χτεσινό πρωτοσέλιδό της τίτλο «η Αρκούδα βρυχάται, η Ευρώπη παγώνει», εμφανίζοντας τον Πούτιν ως άκαμπτο «τιμωρό», της άλλοτε συμμάχου χώρας. Μία άλλη, παίρνει το μέρος των Ρώσων, γράφοντας ότι «οι Ουκρανοί οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η παρασιτική οικονομία των κρατικών επιδοτήσεων - και δη από ξένο κράτος - ανήκει στο παρελθόν». Σύμφωνα λοιπόν με την εμφανιζόμενη ως διαφορετική λογική του, ο καθένας ταξινομούν αντίστροφα τις δύο χώρες σε «καλούς» και «κακούς» και πάνω σ' αυτόν τον καμβά στήνουν το υπόλοιπο σενάριο.

Κανείς τους βέβαια δε σκέφτηκε τους λαούς και των δύο χωρών. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια των Ρώσων και των Ουκρανών, που επί δεκαετίες είχαν 24ωρη πρόσβαση στη σχεδόν δωρεάν χρήση του φυσικού αερίου και τώρα γονατίζουν και οι μεν και οι δε από τις επανειλημμένες και υπέρογκες αυξήσεις στην τιμή κατανάλωσης. Κανείς τους δεν είπε ότι και οι ευρωπαϊκές χώρες - στην πρώτη γραμμή και η Ελλάδα - είχαν βρει, τις περιόδους μέχρι το '90, αποκούμπι στο φτηνό σοβιετικό φυσικό αέριο, που τώρα έφτασε πλέον να συναγωνίζεται σε τιμές το ίδιο το πετρέλαιο. Και βέβαια, όλοι τους αποσιώπησαν το γεγονός ότι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της ΕΣΣΔ και οι υποδομές εκμετάλλευσής τους - που αποτελούσαν δεκαετίες περιουσία ολόκληρου του λαού - τώρα ξεκοκαλίζονται στα χέρια κάποιων χρυσοκάνθαρων, μια και η ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος ταυτίστηκε με τη λεηλασία αμύθητων πόρων, που τώρα έγιναν εργαλείο απόσπασης τεράστιων υπερκερδών. Κέρδη που βγαίνουν από τη στυγνή εκμετάλλευση και των Ρώσων και των Ουκρανών και των άλλων λαών της πρώην ΕΣΣΔ και των λαών των χωρών, που προμηθεύονται φυσικό αέριο από την ΓΚΑΖΠΡΟΜ.

Τα επιδιωκόμενα υπερκέρδη από μονοπωλιακά συγκροτήματα - όπως ο συγκεκριμένος όμιλος - είναι ένα το κρατούμενο, αλλά δεν είναι μοναδικός παράγοντας για την όξυνση της κατάστασης. Γιατί, αν μη τι άλλο, μη μας διαφεύγει ότι η σύγχρονη ιστορία των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, γράφεται μπροστά στα μάτια μας και φέρει τη σφραγίδα των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ. Η επέμβαση στο Αφγανιστάν, η κατοχή του Ιράκ, η αναμόχλευση αντιπαραθέσεων στον Καύκασο, η ανοιχτή παρέμβαση των ΗΠΑ και η επιβολή κυβέρνησης - μαριονέτας στην Ουκρανία, όλα αυτά είναι μέρη του σχεδίου που αποβλέπει στο ξαναμοίρασμα των αγορών και στη διεύρυνση των ζωνών επιρροής, παιχνίδι από το οποίο δεν μπορεί να απουσιάζει η Ρωσία των νεοκαπιταλιστών και του Πούτιν.

Σε ό,τι μας αφορά και πέρα από τα γενικότερα ζητήματα που αναδύονται από την εμπλοκή ή και συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, η ιστορία με το φυσικό αέριο, η πολιτική της «απελευθέρωσης» της ενεργειακής αγοράς και η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, που τελικά οδηγούν σε πολλαπλές εξαρτήσεις από τις ορέξεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, φέρνουν με επιτακτικό τρόπο στην επικαιρότητα τη θέση του ΚΚΕ για ενιαίο, 100% δημόσιο φορέα ενέργειας, που θα λειτουργεί με αποκλειστικό γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και την ανάπτυξη της χώρας και φυσικά με τον ίδιο το λαό στην εξουσία.