Δυστυχώς, δεν εξέφραζε «προσωπική» άποψη ο λαλίστατος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Β. Πολύδωρας, όταν δήλωνε ότι η συμμετοχή του ελληνικού στρατού στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Αφγανιστάν, στο Κόσσοβο, στο Ιράκ «είναι υπέρ των εθνικών συμφερόντων». Την ίδια θέση με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, εξέφρασε, δύο μέρες νωρίτερα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος, όταν θεωρούσε αδιανόητη τυχόν απόσυρση των Ελλήνων στρατιωτών από το Αφγανιστάν, επικαλούμενος τις «διεθνείς υποχρεώσεις» της χώρας.

Η «ενσωμάτωση» και η ταύτιση του εθνικού συμφέροντος με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σημαίνει ότι τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας της χώρας διασφαλίζονται και με τη συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική δράση. Αυτά τα συμφέροντα αποτελούν την «εθνική στρατηγική» των ηγεσιών του δικομματισμού, παρά το γεγονός ότι ο τόπος και ο λαός το έχουν πληρώσει πανάκριβα (εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, αβάσταχτα εξοπλιστικά προγράμματα για λογαριασμό του ΝΑΤΟ, κ.ο.κ.). Αυτό, που, όμως, μετράει πάνω απ' όλα για την εγχώρια πλουτοκρατία είναι η διαιώνιση της κυριαρχίας της και η αύξηση των κερδών της, στην οποία συμβάλλουν και κάποια απομεινάρια από το μοίρασμα του πλιάτσικου των ιμπεριαλιστών στις πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη και την αναδιανομή των νέων αγορών. Πάνω απ' όλα, τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, μέσω και της «συμμαχίας», έστω και αν σ' αυτήν, όπως συχνά πυκνά έχει αποδειχθεί, δε λαμβάνονται καν υπόψη τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Η άποψη ότι το εθνικό συμφέρον υπηρετείται μέσα από την ενεργό συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις είναι η επίσημη και εφαρμοσμένη θέση της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Είναι η «εθνική» θέση της πλουτοκρατίας, από την εποχή που έστελνε εκστρατευτικά σώματα στην Κριμαία και την Κορέα «ενάντια στον κομμουνισμό». Τώρα στέλνουν στρατεύματα, συμμετέχοντας στη σταυροφορία των ΗΠΑ «ενάντια στην τρομοκρατία». Ο στόχος, βέβαια, παραμένει ο ίδιος: Η καθυπόταξη και εκμετάλλευση των λαών.

Η πρόκληση των λόγων και έργων της κυβέρνησης Καραμανλή υπογραμμίζεται εντονότερα στο «φόντο» του γιορτασμού του «Πολυτεχνείου». Αποτελεί βάναυση επίθεση στα ιδανικά του, που «κραυγάζουν» να γυρίσουν πίσω τα ελληνικά στρατεύματα και να πάψουν να αποτελούν τμήμα των στρατών κατοχής στο Αφγανιστάν, στο Κοσσυφοπέδιο, στη Βοσνία. Αντ' αυτού, ο υπουργός Αμυνας, στην ημερήσια διαταγή που εξέδωσε χτες για την επέτειο του Πολυτεχνείου, επιμένει να βλέπει ρόλο στις Ενοπλες Δυνάμεις στην «ασφάλεια(!) της χώρας» και «στη σταθερότητα και ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή», εννοείται «σε συνεργασία με συμμάχους και εταίρους» (σ.σ. του ΝΑΤΟ και της ΕΕ). Ασφαλώς, ο υπουργός Αμυνας δεν μπορεί να ξεχάσει ότι το 40% των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να εκπαιδεύεται και εξοπλίζεται, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή από το ΝΑΤΟ...

Συμπερασματικά, το «εθνικό συμφέρον» της πλουτοκρατίας δεν ταυτίζεται - το ακριβώς αντίθετο - με τα πραγματικά συμφέροντα του λαού. Μπορεί, όμως, το εθνικό συμφέρον να εναρμονιστεί και να εκφράζει τα συνολικά συμφέροντα του λαού και του τόπου, αν ο λαός οργανωθεί στη δική του κοινωνικοπολιτική συμμαχία για να εγκαθιδρύσει τη λαϊκή εξουσία.