Ατέλειωτο πάλεμα, που καθορίζει την εξέλιξη. Ομορφη ζωή. Ομόρφυνε στη σύγκρουση σώμα με σώμα με το άσχημο αυτού του κόσμου. Τον αντίπαλο στην ταξική πάλη. Πλούτισε, όταν ξοδεύτηκε στους αγώνες, να διώξει τον κατακτητή, να παραμερίσει την αδικία, να εξαφανίσει την εκμετάλλευση. «Βολεύτηκε» ήδη από την εφηβεία, όταν τίναξε το βόλεμα μιας ήσυχης ζωής. «Βολεύτηκε» στην κίνηση της ιστορίας. Εγινε κομμάτι της φυσικής ροής της προς το μέλλον. Σίγουρη φυσική ροή, που καταργεί, βήμα βήμα, τη σιγουριά του τάχα αιώνιου κόσμου της αδικίας και προετοιμάζει τον επόμενο.

Η προσωπικότητα κρίνεται μεγάλη ή μικρή απ' αυτήν ακριβώς την επιλογή της. Από τη θέση που παίρνει στη φυσική ιστορική εξέλιξη. Με τις όποιες αρχικές ικανότητές της και αυτές που αναπτύσσει, στέκεται εμπόδιο στο ιστορικό προχώρημα ή το σπρώχνει προς τα μπρος. Οδηγεί προς την κατάργηση του ξεπερασμένου τωρινού και κτίσιμο του καινούριου, ή επιλέγει το ρόλο του συντηρητή - μπαλωματή του παλιού. Ο Χαρίλαος είχε επιλέξει. Το απέδειξε σε κάθε δευτερόλεπτο της ζωής του. Χωρίς ανάσα, χωρίς διάλειμμα, χωρίς ταλάντευση, διάλεξε αμετάκλητα, βήμα βήμα, την πλευρά της εργατικής τάξης...

Ολη μας η ζωή ένα τέτοιο μικρό σου βήμα, σύντροφε Χαρίλαε... Ενα μικρό ελάχιστο βήμα στην απεργία των Τριατατικών. Ενα ελαφρύ σου σίγουρο πάτημα στα βράχια, όταν όργωνες τα βουνά με το όπλο στο χέρι. Ενα ψύχραιμο άναμμα του τσιγάρου σου στο διάλειμμα των δικαστηρίων, που αντιμετώπισες ολόρθος, με πρώτο σου μέλημα τη διάδοση του κομμουνιστικού λόγου. Μια ολύμπια σκέψη σου για τον όμορφο κόσμο, που έκτιζες με τους άλλους συντρόφους στα μπουντρούμια των φυλακών και της εξορίας.

Μια ζεστή δυνατή χειραψία σου, όταν περιφερόσουν στους χώρους της δουλιάς, στις λαϊκές γειτονιές, στα χωριά, σαν ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και εξηγούσες, με δωρικό, σταθερό λόγο, τη μελλοντική μας πραγματικότητα. Την πραγματικότητα του σοσιαλισμού, που με νηφαλιότητα δεν έπαψες να τον βλέπεις να έρχεται, όταν πολλοί γύρω σου τάχα τυφλώθηκαν και αναζήτησαν τρόπους να μπαλωθούν, μπαλώνοντας τον παλιό κόσμο. Τον μασκάρεψαν σαν τάχα μόνιμο και αιώνιο. Ησουν απ' αυτούς, που έδειξαν με το δάκτυλο τους «ράφτες», που ετοίμαζαν τα μασκαραλίκια...

Η σιγουριά της καθαρής σωστής επιλογής του αγώνα καταργεί τις ήττες. Οχι γιατί «αξία έχει το ωραίο ταξίδι», αλλά γιατί η κίνηση της ιστορίας, η ενεργή αγωνιστική συμμετοχή από την πλευρά της προόδου, μετατρέπει τις ήττες σε προσωρινές. Μετά μεταμορφώνονται σε νίκες, αφού φέρνουν, σ' αυτήν τη διαρκή ροή της εξέλιξης, κληρονομιά την εμπειρία και τη γνώση για τις επόμενες γενιές που αναλαμβάνουν το προχώρημά της. Σύντροφε Χαρίλαε, ευχαριστούμε για όλες τις αυριανές μας νίκες, που πρόβλεψες και προετοίμασες με τη δράση σου...